بزرگداشت"محمود دولت آبادى "  رمان نويس معاصر ايران روز گذشته در تالار انديشه كوى دانشگاه تهران برگزار شد. "محمد بهارلو" سخنران اصلی اين مراسم بود.

زبان در رمان های محمود دولت آبادی از دلنشين ترين مضامين مورد بحث در اين مراسم بود، چرا كه دولت آبادی از سه زبان حماسی، محاوره و اسطوره در نوشته های خود استفاده می كند. "محمود دولت آبادى"  متولد ۱۳۱۹ در دولت آباد سبزوار خراسان است و شناخت و تسلط او به شاهنامه و فردوسی از ويژگی های اوست. دولت آبادی مانند برخی از نامدار ادبيات جهان ( گورگی، همينگوی و...) كشاورزى و گله دارى را در زندگی خود پشت سر گذاشت و سپس در كارگاه هاى تخته گيوه كشى و پنبه پاك كنی كار كرد. با كارگرى در چاپخانه ها دستش با سرب آشنا شد و مدتی برای تامين معيشت سخت خود كنترلچى سينما شد. اين زندگی پر ماجرا آشنائی و شناخت او را با روستائی و شهری، كشاورز و كارگر ممكن ساخت و يادگارهائی را در ضمير او برجای گذاشت كه درجای جای رمان های او خود را نشان ميدهد.

وقتی در نمايشنامه و فيلم "گاو" داريوش مهرجويى ايفاى نقش كرد، آنها كه با زندگی پرفراز و نشيب او آشنا نبودند يا تعجب كردند و يا آينده و نقش او در ادبيات ايران را جدی نگرفتند، گرچه با داستان كوتاه "اوسنه بابا سبحان" بايد نه تنها پيوند او را با نمايشنامه "گاو" بلكه آينده او را در ادبيات داستانی ايران حدس می زدند.

نخستين مجموعه داستان دولت آبادى در سال۱۳۴۷ با نام "لايه هاى بيابانى" منتشر شد."اوسنه بابا سبحان"، "عقيل عقيل"، "جاى خالى سلوچ"، "روزگار سپرى شده مردم سالخورده" و "سلوك " نيز به "كليدر" پيوند خوردند.