مارمولك، فيلمی كه با استقبال كم نظير مردم از آن تبديل به يك سوژه سياسی درجمهوری اسلامی شده، نه سوژه ای بكر است و نه از آن دست كارهائی كه بتوان با ارائه آن در فستيوال ها جايزه ای با آن گرفت. حتی بازی خوبی كه نقش آفرينان آن ارائه داده اند نيز در موفقيت اين فيلم نقش اول را ندارد. حاكميت و بويژه روحانيون حاكم می توانند خود را به آن راه زده و به اصل ماجرا نپردازند، اما مردم كه می دانند برای چه می روند اين فيلم را می بينند و به يكديگر توصيه می كنند! در واقع نقش اول را درموفقيت اين فيلم، كينه نهفته در دل مردم از روحانيت حكومتی دارد.

مارمولك، بنوعي برداشتی است از فيلم "رابی ژاكوب" كه درسال 1973 به نمايش درآمد. "لوئی دو فونس" كمدين فرانسوی دراين فيلم نقش  فردی را بازی كرد كه عاشق مردم بود، البته از نوع فرانسوی و كاتوليك آن!

او درجريان عروسی دخترش  با گروهی اعراب انقلابی روبرو می شود و برای رهائی خويش از چنگ آنها، در نقش يك خاخام يهودی می رود و يا در حقيقت خود را خاخام يهودی جان می زند. كاری كه سارق فيلم مارمولك در بيمارستان می كند و در لباس روحانيت پنهان می شود. لوئی دو فونس در آن فيلم، خاخامی است تقلبی، اما فرانسوی ها و همه آنها كه فيلم را نگاه می كردند می دانستند كه او خود "خاخام" است با همه خصلت های تنگ نظرانه و عوامفريبی هايش. درواقع او در جلد خاخام يهودی نرفت. بلكه زير پوست خاخام رفت و آنچه را او بود به نمايش گذاشت. شايد آن فيلم، از معدود فيلم های موفق لوئی دو فونس بود كه تماشاچی ها را بشدت خنداند. مارمولك نيز به همين دليل با استقبال مردم روبرو شده است.