به جای چاپ عكس افراد روی پول كشور، بهتر است تصاويری از ايران روی اسكناس ها چاپ شود، چرا كه پول ماندنی است و افراد رفتنی. آنها كه تصاوير خودشان را تاريخی تصور كرده اند بهتر است حالا كه آسياب به نوبت آنها می چرخد تصاوير خودشان را در هر چند ميليونی كه می خواهند بصورت پوستر چاپ و توزيع كنند. نه فقط چنين كنند، حتی می توانند مردم را مجبور كنند عكسی از تمثال مورد نظرشان را در اتاق های خانه نصب كنند. كاری كه در خيلی از كشورهای جهان می شد و هنوز هم  می شود. آخرين نمونه اش صدام حسين است كه علاوه بر سر در هر مكان عمومی و اداری بايد در هر اتاق خانه هم يكی از آنها روی سينه ديوار می نشست.

اقتصاد ايران در حال رشد بی رويه است. به همين دليل هم می توان هر سال يك اسكناس جديد با تعداد پر شماری صفر وارد بازار كرد، اما نه بعنوان پوستر تبليغاتی. پول كشور كه پوستر تبليغاتی نيست. ديديم كه با رفتن شاه چه هزينه سنگينی برای تغيير پول كشور به ملت تحميل شد.

اخيرا با ورود اسكناس دوهزارتومانی به عنوان درشت ترين اسكناس ايرانی به بازار كه دارای چهارعدد صفر است و برای دريافت درشت ترين اسكناس اروپايي(500 يوروئي) بايد 275 عدد آن را داد، بحث بر سر اينكه تصوير امام خمينی خشن است يا غير خشن در ميان مسوولان امر جدی شد.

اعتراض مسوولان نظام در مورد تصوير اين اسكناس آنچنان جدی شد كه انگار اين اسكناس را نه مسئولان بانك مركزی بلكه مجاهدين خلق در عراق چاپ كرده اند و هنگام انتقال به ايران ملاحسنی در ارومينه غفلت كرده جلويش را بگيرد.

يك نماينده مجلس گفت: چهره امام خمينی روی اسكناس های دوهزار تومانی خشن است.

موسسه تنظيم و نشر آثار امام از طرح اسكناس های دوهزارتومانی شديدا انتقاد كرد.

ماجرا به بحث روز در ادارات و خانه ها تبديل شد، به گونه ای كه مسافری درتاكسی به طنز می گفت: برای ايجاد يك تصوير مهربان و غير خشن از جمهوری اسلامی بر روی اسكناس های دوهزارتومانی بهتر است تصوير تصويری از كشتی تفريحی در حال غرق تايتانيك و هنرپيشه آن چاپ شود.

بانك مركزی نيزدر اين مورد گفت: نوآوری سخت است و دوهزارتومانی را جمع نمی كنيم. او شايد منطقی ترين سخن را گفته باشد، زيرا با كدام نوآوری می توان به مردم گفت چهره قوه قضائيه و يا اسدالله لاجوردی را كه اتفاقا تصوير هولناك اين يكی را بدستور ناطق نوری در تهران نصب كرده اند مهربان ببينيد و يا شهردار و رئيس شورای شهر را از پشت عينگ زيبائی نگاه كنيد. چهره و تصوير روش حكومتی، بعنوان يك مجموعه ای از شناخت مردم از حاكميت در ذهن و حافظه مردم است، به عكس روی اسكناس ارتباطی ندارد؟ شايد بحث بر سر اسكناس های دو هزار تومانی موجب شود تا مسئولان، حداقل برای چاپ اسكناس مملكت بقول آيت الله منتظری زرتی تصميم نگيرند، مثل تصميمات ديگری كه گرفتند و با جان و مال مردم بازی كردند.