روزهای بعد از انتخابات، يك نفر از كويت ايميل زده بود، خيلی ناراحت. حرف اصلی اش اين بود كه ما در كويت برای مبارزه با جريان متحجر دينی در كشورهای خليج فارس خيلی تلاش كرده ايم. جوانان متدين كه هم می خواستند دين داشته باشند و هم در دنيا سربلند باشند در برابر جريان تحجر بن لادنی كه بسياری از جوانان كويت و سعودی و كشورهای خليج فارس را جذب خود كرده است، انديشه اصلاح طلبان دينی در ايران و تفكر اعتقادی و فلسفی آقای خاتمی را مطرح می كرديم و در بين جوانانی كه يا بايد بی دينی مطلق را می پذيرفتند و يا تحجر مطلق را، اين انديشه حسابی رواج پيدا كرده بود. او نوشته بود با شكست اصلاح طلبان بعد از انتخابات مجلس هفتم در ايران ما دچار ضربه فراوانی شديم. بايد منتظر بمانيم جوانان عرب يا به سمت بی دينی بروند با تحجر طالبانی. البته پاسخ دادم كه فراز و نشيب های سياسی هست ولی فكر اصلاح طلبی در ايران يك پروسه بوده است كه اتفاقاً حتی در انتخابات اخير هم مردم نشان دادند به آن پای بندند. رفتن به مجلس جمعی محافظه كار با شعارهای سوپر اصلاحاتی با رأيی حدود 15% در تهران، تاكيد مجددی است كه مردم ايران راه اصلاح طلبی را برگزيده اند و حتی خيلی ها از آن عبور كرده اند و اصلاح طلبان حكومتی را بدليل آنكه از فرصتها به خوبی استفاده نكرده اند قبول ندارند. اما اين نگرانی، نگرانی قابل توجهی بود برای كشورهای مسلمان و جوانان عرب.

محمد علی ابطحی – وب نوشت