اواخر ماه مارس، يكسال از روزی گذشت كه نيروهای ايالات متحده و متحدانش جنگ عليه عراق تحت حاكميت صدام حسين را شروع كردند. جنگ بسرعت به پيروزی انجاميد. اما سالگرد اين پيروزی را نه امريكا و نه متحدانش نتوانستند جشن بگيرند. چطور می شد پيروز را جشن گرفت؟ در حالی كه عراق را، در عمل دوباره بايد تصرف كرد!

صرف نظر از اينكه چه كسی بعد از انتخابات نوامبر سال 2004 ساكن كاخ سفيد شود، نيروهای آمريكايی عراق را ترك نخواهند كرد. آمريكايي‎ها سعی خواهند كرد به هر وسيله ممكن شورش مردم عراق را سركوب كنند. آن‎ها تجربه بريتانيا را در نظر داردند. در سال 1920 قيام مسلحانه مردم عراق را انگلستان توانست سركوب كرده و پادشاهی را به اين كشور تحميل كند كه باب طبع شيوخ سنی و ملايان شيعه بود و نيز نهادهای دولتی نسبتا محكمی را برقرار كند. در عين حال، نظارت بر امور كشور در عمل در دست بريتانيا باقی ماند. البته، انگليس ها برای آن طرح حدود 12 سال وقت نياز داشتند. فقط در سال 1932 لندن اعتبارنامه اداره عراق را باطل كرد.