دكتر ابراهيم يزدی دبيركل نهضت آزادی ايران در مصاحبه با "رويداد" :

پس از افتتاح مجلس هفتم اصلاح‌طلبان به طور عمده از قدرت پياده خواهند شد و به اصلاح‌طلبان بيرون از حاكميت تبديل مي‌شوند.

اگر اصلاح‌طلبان با نگاه انتقادی عملكرد گذشته خود را بررسی كنند، در مي‌يابند مشكل اصلی مجلس ششم اين بود كه محمد خاتمی و مجلس نتوانستند نيروی بالقوه مردمی را كه حامی مردم‌سالاری و اصلاح‌طلبان هستند، به نيروی بالفعل تبديل كنند.

عدم اقدام جدی اصلاح‌طلبان برای ايجاد رابطه متقابل با مردم سبب گرديد تا مردم در هنگام ضرورت در حمايت از اصلاح‌طلبان به صحنه نيايند.

اگر اصلاح‌طلبان اعم از نيروهای حاضر در قوای مجريه و مقننه مي‌توانستند و يا مي‌خواستند كه چنين رابطه‌ای را برقرار كنند، قطعاً با اهرم فشارمردمی موفق به تغيير در ساختار حقيقی و يا رفتارهای نهادهای مختلف حكومت نظير شورای نگهبان و يا مجمع تشخيص مصلحت نظام مي‌شدند.
اكنون هم اصلاح‌طلبان با برنامه‌ريزی جهت ايجاد رابطه ارگانيك با مردم مي‌توانند با ساير نيروهای اصلاح‌طلب بيرون از حاكميت در يك جبهه فراگير مردم‌سالاری مشاركت و همكاری كنند.
 اگر بتوانيم عدم حضور اصلاح‌طلبان را در يك انتخابات غيررقابتی شكست تلقی كنيم، مي‌توانيم بگوييم كه كوتاه شدن دست اصلاح‌طلبان از مجلس هفتم، تشكيل يك جبهه فراگير برای ادامه اصلاحات را ضروری مي‌سازد.

در صورت موفقيت اصلاح‌طلبان جهت تشكيل يك جبهه فراگير، آنها مي‌توانند در مجلس آينده قدرت را در اختيار گيرند.

متأسفانه نمايندگان مجلس ششم و نيز رئيس جمهوری از ارتباط متقابل با مردم به دليل عدم اعتقاد و يا عدم درك مكانيزم هم كنشي‌های سياسی غفلت ورزيدند.

هيچ گاه نمايندگان اصلاح‌طلب تهران مردم را به گردهمايی در ميادين عمومی شهر دعوت نكردند تا با طرح مشكلات خود آنها را برای استمرار حضور در صحنه آماده سازند. اگر چنين كاری از سوی نمايندگان صورت مي‌پذيرفت، آنها در دوران انتخابات حضوری تأثيرگذار داشتند و همچنين تصميم‌گيرندگان اصلی در مورد انتخابات مجلس هفتم نسبت به آنچه انجام می دادند، ‌دوباره فكر مي‌كردند.
 البته ما اكنون آن فضا را پشت سر گذاشته‌ايم و مردم در نوعی يأس و نااميدی از اصلاح‌طلبان و به خصوص خاتمی فرو رفته‌اند. ولی به عنوان يك فعال سياسی هيچ كس حق ندارد اولاً به يأس مردم بيفزايد و ثانياً به اين نااميدی تسليم شود.

 تشكيل يك جبهه فراگير از كليه نيروهای اصلاح‌طلب و هواداران مردم‌سالاری به معنای ايجاد اميد در ميان مردم در مناسبات سياسی آينده كارساز خواهد بود.

امكان برخوردهای سركوب‌گرانه از سوی اقتدارگرايان، در صورت فراخواندن مردم به تجمع مربوط به سال‌های اخير است؛ زيرا در خرداد 76 خواست مردم برای تغيير در ساختار سياسی مشهود بود ولی هيچگاه از نيروی خلاق اوليه كه ايجاد شده بود، استفاده بهينه نشد.

 با گذشت زمان جريان محافظه‌كار از موضع انفعال و دفاع به موضع تهاجمی و فعال تبديل شد. بنابراين پس ازآن هيچ گاه نمايندگان منتخب مردم در تهران مردم را به اجتماعی فرا نخواندند زيرا اگر گروه‌های فشارمي‌خواستند به تجمعات مردم حمله كنند، آنها هزينه سنگينی را مي‌پرداختند.