روزنامه وقايع اتفاقيه كه از مدتی پيش خبر صدور مجوز و انتشار آن انتشار يافته بود، سرانجام منتشر شد و روی دكه روزنامه فروشی ها قرار گرفت. روزنامه ای با شكل و شمايلی شبيه حرفه ای ترين روزنامه های فصل جديد روزنامه نويسی درايران پس از انتخابات سال 76.

نخستين سرمقاله "وقايع اتفاقيه" حكايت از حضور حرفه ای ترين روزنامه نگاران سالهای اخير در هيات تحريريه دارد و چنانكه از محتوای سرمقاله بر می آيد، نويسندگان و بويژه خبرنگاران و خبرنويسان و گزارش نويشان آن يك دوره آموزشی فشرده را نيز پشت سر گذاشته اند، كه بايد منتظر نتيجه عملی آن در وقايع اتفاقيه بود. يعنی مرزبنديهای الزامی ميان گزارش، خبر، داستان، قصه، تفسير، مقاله و اركان مهم انواع "خبر" واشكال مختلف "گزارش". يعنی همان دو عيب بزرگ عجين شده با روزنامه های اصلاح طلب پس از دوم خرداد. بحث در باره روزنامه های اردوگاه مقابل، اساسا بی فايده و بی ثمر است، زيرا آنها در چارچوب حرفه روزنامه نگاری نمی گنجند، بلكه عمدتا بولتن های محافل قدرت و يا ارگان های امنيتی و نهادهای اقتصادي- سياسی اند.

مصطفی خانزادی مدير مسئول روزنامه "وقايع اتفاقيه" در مصاحبه ای پيرامون اين روزنامه و رابطه اش با جبهه مشاركت گفت:

"وقايع اتفاقيه" ارگان سياسی جبهه مشاركت نيست، ولی با آنها همكاری خواهد داشت.
 مواضع ما بيشتر در جهت بيان اخبار عمومی، از جمله طرح مسائل سياسی،‌‏ فرهنگی و اجتماعی است و در اين جهت از برخی امكانات ارگان مشاركت نيز استفاده مي‌‏شود.
 ما دين را جدای از سياست نمي‌‏دانيم، چون همگی ما ـ اعضای تحريريه ـ انسان‌‏های دين مداری هستيم، به مقدسات احترام مي‌‏گذاريم و احساسات مسئولين را نيز به بازی نخواهيم گرفت.
 در چارچوب قانون اساسی حركت خواهيم كرد.

تركيب تحريريه وقايع اتفاقيه همان تركيب روزنامه توقيف شده"ياس نو" نيست ولی از برخی از نويسندگان و اعضای تحريريه آن روزنامه نيز استفاده مي‌‏شود.ما از هر روزنامه‌‏نگار متعهدی كه در چارچوب كلی نظام و مصالح آن حركت مي‌‏كنند دعوت به كار خواهيم كرد.
وی همچنين از علی مزروعی به عنوان يكی از اعضای هيأت تحريريه روزنامه "وقايع اتفاقيه" نام برد.

( مصاحبه مديرمسئول وقايع اتفاقيه و نوع انعكاس فعاليت های جبهه مشاركت در آن، در حقيقت نگرش جديدی است كه نه تنها در مطبوعات دست راستی و ميانه رو كشورهای اروپائی رايج است، بلكه درسالهای اخير دو روزنامه مهم "اومانيته" و "پراودا" كه سالها ارگان های مركزی دو حزب كمونيست فرانسه و شوروی (و سپس روسيه) بوده اند نيز اين تجديد نظر صورت گرفته و آنها ديگر صرفا منعكس كننده ديدگاه احزاب كمونيست فرانسه و روسيه نيستند، بلكه بيشتر ژورنالی هستند حرفه ای كه مواضع آن دو حزب را هم منعكس و منتشر می كنند. به اين ترتيب است كه اومانيته وپراودا در سالهای اخير تيراژی گسترده تر پيدا كرده و از چارچوب تنگ اعضای حزب خارج شده اند.