سيمين بهبهانی، بانون غزل ايران كه از فعال ترين چهره های ياری رسان به زلزله زدگان بم و دفاع از خانواده های بی پرست اين زلزله مهيب است، در مصاحبه ای كوتاه با خبرگزاری ايلنا، تاسف خود را از عقب ماندن قافله شعر از كاروان ادبيات ايران ابراز داشت. او گفت:

شعر در ايران قدمت ديرينه‌ دارد و از تولد رمان و داستان كوتاه در ايران بيش از صدواندی سال بيش نمي‌‏گذرد. اما در چند سال اخير كفه نثر خيلی سنگين تر از كفه شعر بوده است و اين بيانگرآن است كه شاعران ما به دليل بحران‌‏های اجتماعی، اقتصادی ,جنگ و خفقان و سانسور آسيب ديده‌‏اند.
هر چند در اين چند سال مجموعه‌‏های شعر با رشد روز افزونی روانه بازار شده‌‏اند, اما از اين ميان تنها آثار انگشت شماری توانسته‌‏اند جائی برای ه خود در كاروان ادبيات ايران باز كنند و حركت جديدی را در شعر ايران به وجود آورند.

بنظر من علت اساسی وجود بحران در شعر اين سالهای ايران، آنست كه شعر بيشتر از داستان و رمان نيازمند بيان ظريف عواطف است و داستان بيان نواقص جامعه و نيازهای روحی و آرمانی را بيان می كند.

بيش از نيم از مردم ايران در دهه‌‏ اخير شاعر شده‌‏اند، اما شاعرانی تفننی كه حرفی در حوزه زبان و انديشه برای گفتن ندارند. شايد با برپايی كارگاههای نقد و بررسی بتوان فضای جديدی در شعر ايران ‌بوجود آورد.