جامعه مدرسين قم و جامعه روحانيت مبارز تهران و نيز موتلفه اسلامی دوست دارند در راس مجلسی كه دست پخت خودشان است يك روحانی قرار بگيرد. اما چون در آستانه انتخابات و در گرماگرم ليست سازی خيلی عجله داشتند يادشان رفت يكی را هم برای اين منظور به مجلس بفرستند. همای سعادت ظاهرا نمی تواند بر سر حدادعادل، باهنر و توكلی بنشيند، در حاليكه هركدامشان حاميانی در هرم قدرت و مخالفانی در همين هرم دارند. مثلا باهنر هميشه كارگزار ناطق نوری بوده و از حمايت او برخورداراست.

حدادعادل پدر عروس رهبر است و ايشان نسبت به وی گوشه چشم دارد. احمد توكلی را احمد جنتی می پسندد اما هاشمی رفسنجانی چشم ندارد او را ببيند. همه آنها خودشان را برای رياست مجلس آماده كرده بودند، اما يكباره روحانيون حوزه قم پيغام فرستادند كه رئيس مجلس بايد روحانی باشد، حتی اگر يك روحانی استخوان دار هم به مجلس نرفته باشد.

روزنامه جمهوری اسلامی نظر جامعه مدرسين حوزه علميه قم را نوشت كه به غلامعلی حداد عادل توصيه كرده خود را كنار بكشد. آيت الله مؤمن از اعضای جامعه مدرسين حوزه علميه قم نيز با ارسال نامه‌ای به حداد عادل به وی اطلاع داد اولويت برای رياست مجلس با روحانی است، كه اين پيامی است در عين حال برای رهبر كه از حداد عادل برای رياست مجلس حمايت نكند. به اين ترتيب مجلس كه فرمايشی سربريده شده به گوشت قربانی تبديل شده كه بايد تقسيم شود. در اين كسادی روحانی برای رياست مجلس، حجت الاسلام فاكر از حقوق بگيران آستانقدس و واعظ طبسی خود را آماده نشستن بر كرسی رياست مجلس كرده است. كم شانس هم نيست، چرا كه همه روحانيون می دانند جايگاهشان را واعظ تعين می كند.