|
"سياری” مدير كل اداره صنايع و معادن استان كرمانشاه گفت:
"دولت وظيفه ای در قبال اشتغال و اشتغال زايی ندارد, و اين
صنعت پايدار است كه بايد توان حضور در ميدان رقابت و رونق
اقتصادی را داشته باشد."
اگر اين حرف در اروپا و از دهان تئوريسين های نئوليبراليسم و
طراحان تعديل اقتصادی و يا يك مسئول دولتی درمی آمد، دولت
مربوطه برای درامان ماندن ازخشم مردم و انتقادات شديد ورسانه
ها، فورا گريبانش را می گرفتند، چرا كه خشم مردم را دامن زده
است.
هركسی دراظهار نظرآزاد است، اما اينگونه سخنان كه از دهان
مديركل اداره صنايع و معادن يك استان كشور بيرون آمده و موضع
يك مسئول حكومتی است نمی تواند اظهار نظر شخصی تلقی شود.
فرض كنيد كه مسئول اداره كار معتقد باشد كه برای حل مشكلات
كارگری وكاهش فشار پرداخت حقوق كارگران بيكار، بيكاران را بايد
به دريا ريخت. دراروپا و تقريبا همه جای دنيا احزاب ودولتها با
شعار های خدمت بمردم وكاهش بيكاری وبالا بردن سطح رفاه مردم بر
سر كار می آيند و نه برعكس.
مدير كل اداره صنايع و معادن استان كرمانشاه اضافه كرد:
متاسفانه در گذشته برخی از كارخانه ها كه وابسته به دولت
بودند, توان رقابت را نداشته و تنها در جهت حفظ نيروی كار تلاش
می كردند, كه در نتيجه مبالغ هنگفتی از بيت المال را هزينه
كرده و در پايان سال هم مشخص می شد كه اين كارخانه ضرر كرده
است.
شكی نيست همانطور كه ايشان می گويد، بوده اند وهستند موسساتی
دولتی كه زيانده بوده اند كه دليل اصلی آن سوء مديريت بوده است
ونه كار كارگران. بسياری از واحدهای سودده اروپا دولتی هستند و
نه از قضا بلكه بخاطر مديريت صحيح سود خوبی هم ميدهند.
كسانی كه اخبار كارگری را تعقيب می كنند، كمتر روزی است كه به
اخبار تعطيلی چندين واحد توليدی كه به بخش خصوصی واگذار شده بر
نخورند. صاحبان اين واحدها كيستند و از كجا پيدا شده اند كه
اينگونه دست به چپاول زده اند؟
توليد را ميخوابانند، كارخانه ها را می بندند كه زمينش را
بفروشند وسرمايه كارخانه را در تجارت بكار می اندازند و ملت و
منافع ملی هم سرشان نمی شود.
"سياری”ادامه می دهد: صنعت ما, مانند اتوبوسی است كه با 60 نفر
مسافر قصد عبور از يك شيب تند را دارد, بهتر نيست 10 نفر از
اين اتوبوس پياده شوند و در مقابل 50 نفر به مقصد برسند يا
اينكه ترجيح می دهيد هيچ يك از مسافران به مقصد نرسند .
اگر آمارهای رسمی خود دولت را هم بپذيريم كه 80% ايرانيان از
طبقات مزد بگيرويا زحمتكش اجتماعی اند، چند ميليون ايرانی بايد
از اين اتوبوس پياده شوند و اين لشكر پياده چه بايد بكند؟
در كشورهای بزرگ صنعتی، كه شمار بيكاران آن برای مقامات جمهوری
اسلامی الگو شده است، كسی از گرسنگی و بی مسكنی نمی ميرد. هركس
بيكار می شود، از حقوق دوران بيكاری، گرچه باندازه دوران كار
نيست استفاده می كند، بيمه اش را دولت پرداخت می كند، كمك
هزينه مسكن او پرداخت می شود. اين بيكاری با آن بيكاری توام با
نابودی كه در ايران رو به تشديد است فاصله ای نجومی دارد و از
درون آن انواع ناهنجاری های اجتماعی بيرون آمده و در آينده
بيشتر نيز بيرون خواهد آمد. دركشوری كه نمايندگان مجلس راستگرا
و فرمايشی اش هنوز جا روی صندلی خوش نكرده در پی انحلال سازمان
تامين اجتماعی (تشكيلاتی كه در اروپا و كشورهای صنعتی يكی از
بزرگترين سازمان ها ووزارتخانه هاست) اند و كميته امدادش
سازمانی است برای غارت مردم، آنها كه از اتوبوس مورد اشاره
مديركل اداره صنايع و معادن كرمانشاه پياده می شوند و بهتراست
بگوئيم "بيرون انداخته می شوند) چه بايد بكنند و از كجا نان در
آورند و كرايه مسكن را چگونه پرداخت كنند!
ارتش بيكاران در لرستان
تعطيلی بيش ازنيمی ازكارخانه های توليدی و صنعتی بزرگ در سطح
استان لرستان ,عامل اصلی بيكاری در اين استان شده است .
بجز چند كارخانه كوچك و انگشت شمار، كارخانجات مهم صنعتی و
توليدی استان لرستان چند سالی است تعطيل شده و اين امر باعث
بيكاری تعداد زيادی كارگر در سطح استان شده است.
ميزان بيكاری در استان لرستان درصد بالايی داشته و اين
ناهنجاری در حالی است كه تعداد جوانان بيكار در سطح استان روز
به روز در حال افزايش است .
جوانان و افراد بيكار در استان لرستان نسبت به ايجاد شغل ,هر
چند معمولی نااميد شده اند و با توجه به ماهيت بيكاری كه عامل
بسياری از معضلات اجتماعی می باشد , آمار درگيری های خيابانی ,
سرقت و بزهكاری رو به افزايش است .
با بزرگترين كارخانه نساجی كشور وداع بايد كرد؟
شركت ريسندگی و بافندگی " فومنات " با 500 كارگر ثابت، در
آستانه تعطيلی قرار گرفته است.
شركت ريسندگی و بافندگی فومنات كه در سال جاری 265 تن
ازكارگران قراردادی خود را اخراج كرده اكنون بيش از 4 ماه است
حقوق معوقه كارگران خود را پرداخت نكرده است. اين امر موجب شده
است تا كارخانه با مشكلات جدی روبرو شود.
اين شركت در سال 1353، بمنظور توليد انواع پارچه و نخ و با 297
دستگاه بافندگی و رنگرزی ،چهار انبار بزرگ به وسعت 18 هكتار با
ظرفيت توليد سالانه 9 ميليون متر پارچه و 1200 كارگر فعاليت
خود را آغاز كرد.
در سال 75 با طرح توسعه و خريد 100 دستگاه بافنده به ظرفيت
سالانه 5/4 ميليون متر اين كارخانه راه اندازی مجدد شد، اما با
واگذاری اين شركت به بخش خصوصی ركود توليد آغاز شد و از آن
زمان تا كنون اين ركود ادامه يافت .
كارگران كارخانه فومنات بارها برای اعتراض به روند فعاليت
كارخانه و دريافت حقوق و مزايای معوقه شان تجمعات كارگری
برگزار كرده اند.
كارخانجاتی كه توسط سازمان صنايع و معادن يا بانك صنعت و معدن
به بخش خصوصی واگذار شده همگی در حال نابودی يا تعطيلی كامل
هستند .
دبير اجرائی خانه كارگر گيلان می گويد: چرا دولت كارخانجات را
به صورت غير اصولی واگذار می كند؟ چرا كارگران را در واگذاری
واحدها مورد مشورت قرار نمی دهند؟ اينها سئوالاتی هستند كه
مديران دولتی بايد پاسخگوی آن باشند .
حقوق كارگران شركت" صنايع خذر" را نميدهند
شركت" صنايع خذر" كه از طريق پيمانكاری امورتحويل خودروهای
شركت ايران خودرو را بر عهده دارد , بسياری از مزايای كارگران
خود را پرداخت نكرده است .
دفتر اتحاديه كارگران قرار دادی و پيمانی با ارائه نامه ای از
سوی كارگران شركت صنايع خذر خطاب به كانون هماهنگی شوراهای
اسلامی كار استان تهران , خواستار رسيدگی به اين وضع شدند .
آنها نوشتند كه پس ازگذشت 10 ماه ، كسر حق بيمه كارگران از
حقوق و عدم پرداخت اين مبالغ به سازمان تامين اجتماعی، عدم
پرداخت پاداش واضافه كاری در ايام تعطيل، جريمه های سنگين نقدی
، عدم پرداخت تسهيلات رفاهی و اخراج 40 تن از كارگران به بهانه
های واهی ,مراتب اعتراض خود را اعلام داشته اند .
بايد وارد عمل اعتراضی شد
دوران سكوت كارگران پايان يافته
نماينده كارگران در هيات های حل اختلاف گفت : مشكلات كارگران
قراردادی كه در حال فراگير شدن است, ظلم هايی كه سازمان تامين
اجتماعی در قالب بخشنامه ها به كارگران تحميل می كند, كوتاهی
نمايندگان مجلس در كرسی های قانونگذاری كه موجب تضييع حق
كارگران شده و موارد ديگر, ريشه در سكوت كارگرانی دارد كه
همواره در اجتماعات خود گفت وگو كرده اند, تصميم گرفته اند,
اما حركت نكرده اند .
كارگرانی كه به هيات های حل اختلاف مراجعه می كنند, به حدی تحت
فشار هستند , كه در اكثر موارد به دريافت سالی يك ماه سنوات
راضی بوده و خودشان می دانند كه برگشت به كار آنان غير ممكن
است و اين را در مورد كارگران كارخانجات پشم سنگ، مبل ايران ،
كفش شادانپور و كارخانجاتی ديديم كه چندين ماه حقوق و مزايای
خود را دريافت نكرده بودند.
اين نماينده كارگران گفت: كارگران كارگاه هايی كه وضع خوبی
ندارند در نتيجه كوتاهی شورای آن است , زيرا شورا می بايد در
جريان امور كارخانه بوده و با بروز بحران قبل از اينكه كارگران
با 8 ماه و 10 ماه حقوق معوقه و بحران وتعطيلی واحد روبرو شوند
آنان را آگاه كنند.
هنگامی كه شركت بحران زده شد و گفت ندارم بپردازم , شكايت
كارگر به اداره كار چه تاثيری دارد, زمانی می توان از اداره
كار توقع داشت كه شركت از نظر مالی وضع بدی نداشته باشد و
بتوان حقوق كارگر را از محل درآمدها و دارايی های شركت اسيتفا
كرد.
فكر می كنم دوران سكوت و ركود كارگران گذشته و به جای نشستن و
به وعده ها گوش دادن زمان حركت واعتراض است , و اولين اعتراض
بايد از مقابل سازمان تامين اجتماعی شروع شود. |
