در مراسم بزرگداشت روز نويسنده در ايران و ياد روز تير افكندن آرش كمانگير و پيروزی بر ديوخشكی كه در خانه هنرمندان برگزار شد، " كيكاوس ياكيده" , شاعر و مجری برنامه، پس از قرائت شعر آرش كمانگير" سياوش كسرايی” گفت: تيرگان, يكی از مهم ترين جشن های ايران باستان بوده است و آيين های اين جشن, هنوز در بسياری از سنت های بومی و محلی ما رايج است, بی آن كه سرمنشاء آن سنت را بدانيم. سيزدهم تيرماه, تير روز نام دارد و هر گاه نام روز و ماه با هم موافق می شد, جشنی به نام آن روز بر پا می شد.

در اين روز تيشتر, ايزد باران, بر اپوشه, ديوخشكسالی غلبه كرد و باران باريد و زمين بار ديگر سبز شد. مردم جشن گرفتند و آن جشن به ياد ورجاوندی باران به جای ماند. در اين روز, هوشنگ پيشدادي, نويسندگان و كاتبان را به رسميت شناخت و آنان را گرامی داشت؛ مردم جشن گرفتند و آن جشن به ياد ورجاوندی قلم, به جای ماند. پس از مدت ها محاصره، ايران زمين توسط تورانيان در دوران منوچهر شاه, سرانجام توافق براين شد كه يكی از ايرانيان تيری بياندازد و هر جا كه تير فرود آيد، آن جا را مرز ايران و توران بشناسند. در اين روز, آرش, كماندار ايراني, از فراز البرز كوه تيری انداخت و جان خود را همراه تير كرد. خود جان سپرد, اما تير بر مرز پيشين ايران و توران فرود آمد و جنگ پايان يافت. مردم جشن گرفتند آن جشن به ياد ورجاوندی صلح به جای ماند.

در ادامه مراسم، " محمد محمد علی”، بخشی از رمان منتشرنشده خود، بنام "مشی و مشيانه" را كه يكی از سه گانه های او به شمار خواند و پس از آن گفت: براساس اسطوره آريايی ها ما ايرانيان، معتقد به اهورامزدا و كسی در كنارش به نام اهريمن هستيم كه زمان بين اين دو تقسيم شده است و به گونه ای 1000 سال از آن اهورامزدا و 10000 سال از آن اهريمن است.

وی در ادامه با بيان اين مطلب كه كيومرث در 30 سال آخر مهلت اهورامزدا به زمين می آيد، گفت: ما ايرانيان مبتكر اهورا و اهريمن كه همان سپيدی و سياهی است هستيم؛ ضمن آن كه به همراه كيومرث گادی نيز به زمين فرود می آيد به نام يكتا آفريده, و در اوستا كه جز قديمی ترين دين های دنيا است، كيومرث نخستين انسان پيش از آفرينش آدم و حوا است.

" فرزانه كرم پور" نيز در اين مراسم، قسمت هايی از رمان "دعوت با پست سفارشی " و " آرش حجازی”، بخشی از رمان" شاهدخت سرزمين ابديت" را خواندند.

آرش حجاری گفت: ما قومی هستيم كه در تفكرش بزرگ ترين آفرينش را بعد از زمين شادی می داند؛ قومی كه هر ماه جشنی را برپا می كند، سزاوار شادی است. من متعلق به نسلی هستم كه 30 سال اول زندگی اش را در بلاتكليفی به سر برده و به چشم خود يكی از انقلاب های بزرگ دنيا را ديده است و پس از آن جنگ نيز كشته شدن دوستان, نامزدی صلح و اصلاحات را از نزديك لمس كرده و اين عجيب است كه كسی كه در اين دوره زندگی كرده است، می تواند بجنگد يا شادی كند؛ ولی من معتقدم اين نسل حق دارد بنويسد و حرف هايی دارد كه نسل های قبل و بعد نمی تواند آن ها را بزنند.

پس از او نيز " محمد قاسم زاده"، نويسنده و عضو هيات علمی دانشگاه با گرامی داشت روز نويسنده گفت: پدرمان ما با شمشير و سرنيزه از مصر تا يونان كشورگشايی كردند, اما امروزه آن فتوحات از ميان رفته ولی تاثير زبان و فرهنگ ما در سرزمين هايی كه فتح كرده ايم، غير قابل انكار است. هيچ يك از مردمانی كه كشورشان توسط ايرانيان فتح شده است و ما ايرانی ها گوشه ای از فرهنگ آن ها را تصرف كرده ايم از اين امر شاكی نيستند.

قاسم زاده در ادامه با بيان اين مطلب كه كسانی كه ندای هوشنگ پيشدادی را شنيدند، فاتحانی هستند كه نام آن ها هرگز فراموش نمی شود؛ مثل نويسندگان گمنام هزار و يكشب كه دريای عظيمی از قصه و افسانه را در اختيار ما گذاشتند و ما امروز نمی دانيم آن ها چه كسانی بودند و كجا زندگی می كنند؛ اما آهنگ زبان فارسی كه در هر گوشه دنيا به گوش می رسد، برای ما هم دلی به وجود می آورد.

در پايان اين مراسم، برنامه باستانی فال كوزه اجرا شد.