خيابان های تهران، اين روزها هر شاهد انقلاب 57 را به ياد آن سال و آن روزها می اندازد. شهر كاملا چهره نظامی به خود گرفته است و اين چهره روز به روز هم غليظ تر و پررنگ تر می شود.

سربازهائی با لباس مخصوص و يك گاپشن كه برای "رد گم كردن" و انكار حكومت نظامی، رويش نوشته شده پليس تهران. همين وضع را در مشهد، اصفهان و يا شيراز هم می توانيد تصور كنيد.

روی كاپشن آنها نوشته شده پليس، اما آنها مجاز به هر عملی هستند؛ از تفتيش اتومبيل و جيب عابران تا بستن پياده روها و چهره شناسی مردم. از مقابله با باصطلاح بدحجابی تا تعقيب و مراقبت مردم با استفاده از بی سيم و حتی تلفن دستی. گاهی هم در امور راهنمائی و رانندگی دخالت می كنند كه كم نيآورند!

درشهرهای مختلف لباس اين واحدهای نظامی رنگ های مختلف دارد. مثلا در تهران لباس آنها پلنگی است اما در اصفهان به به رنگ سبز تيره معروف به لجنی.

در تهران كلاه های مشكی بر سر و جليقه سفيد به تن دارند. درحاليكه در برخی شهرها، كه به ما گزارش شده كلاه آنها سبز و مشكی است و جليقه هايی شبيه جليقه نجات سبز رنگ به تن دارند كه جلو و پشت آن نوشته شده "پليس"! و اين درحالی است كه مردم خود به چشم می بينند كه پليس و نيروی انتظامی معمولی، مانند هميشه در شهر مستقر است.

سلاح آنها نيز درشهرهای مختلف متفاوت است. مثلا در تهران علاوه بر باتوم، سلاح كمری نيز دارند اما در شهرهای ديگر اغلب فقط  باتوم به كمر و يا به دست دارند.

هم خودشان می دانند پليس نيستند و هم مردم به آنها به چشم پليس نگاه نمی كنند. جالب اينكه حتی جاهائی كه پليس هم وجود دارد اينها ايستاده اند و كسی نمی پرسد اگر شما پليس هستيد پس چرا جاهائی كه پليس هم هست حضور داريد؟!

در تهران و شهرهای بزرگ كشور( بويژه شهرهای كارگری و دانشجوئی) آنها تقريبا در تمام نقاط شهر مستقر شده اند. در تهران برخی از آنها موتور سيكلت نيز دارند و با كمك واحد موتوری خود اين و آن را تعقيب و يا دستگير می كنند، اما در برخی شهرهای ديگر آنها واحدهای جيپ نيز دراختيار دارند. در اين جيپ ها چند نفری از همين پليس ها در صندلی عقب نشسته اند. در حاشيه خيابان های مركزی تهران و شهرهای بزرگ دو به دو حركت می كنند. در خيابان انقلاب تهران شمار آنها چنان است كه ديگر به بخشی از افراد پياده رو تبديل شده اند!

در چهار طرف چهار راه ها و اطراف ميادين حضور دارند. قيافه حزب الهی ندارند، اما مردم می دانند كه همان ها و يا افراد معروف به لباس شخصی هستند كه حالا ريش كوتاه كرده و در اين لباس و بنام پليس، رسما در شهرها ظاهر و انجام ماموريت می كنند.

تقريبا هيچ بوئی از رفتار مودبانه با مردم نبرده اند و به اين ترتيب، همه آن فضای آرام و مسالمت آميزی كه گفته می شد بعد از آمدن سردار قاليباف بين مردم و نيروی انتظامی بوجود آمده بود بار ديگر تيره و تار شده است.

ارزيابی های مردم

مردم، چه در تهران و چه در شهرهای ديگر تقريبا درباره انگيزه به خيابان آوردن اين نيرو نظر مشابهی دارند. خيلی ها معتقدند حكومت می خواهد فضا را نظامی كند تا حضور آنها در روز 18 تير برای مردم عجيب نباشد. جمع بيشتری در عين حال كه اين نظر دارند، معتقدند با اين تداركی كه برای به خيابان آوردن اين نيرو ديده اند و اين همه تشكيلاتی كه برای آنها ساخته اند، برنامه بايد يك برنامه دراز مدت باشد و پس از سازمان امنيت موازی، حالا نيروی انتظامی موازی هم درست شده است.

نيروی انتظامی با آنها همآهنگ است. يعنی هر لحظه كه نيروی انتظامی به كمك احتياج داشته باشد، بلافاصله اين نيرو را با بيسيم خبر می كند و آنها نقش گروه ضربت را بازی می كنند.