اين روزها و همزمان با بحران های پياپی داخلی و جهانی برای جمهوری اسلامی، افرادی خارج از حاكميت پيرامون مسائل مهم مملكت اظهار نظر می كنند، كه حرف و سخن آنها به مراتب دقيق تر و علمی تر از حرف هائی كه بسياری از اهل حاكميت، اعم از روحانی و غير روحانی می كنند. خواه در نماز جمعه ها و خواه در مصاحبه ها و اخيرا هم در مجلس.

شايد اظهارات و ارزيابی های الهه كولائی نماينده مجلس ششم و محسن آرمين نماينده ديگر مجلس ششم در روزهای اخير، پيرامون مسائل اتمی ايران از نمونه های مورد نظر باشد. همينگونه است اظهاراتی كه اعضای رهبری جنبش دانشجوئی كشور می كنند.

هادی كحال زاده، عضو شورای مركزی سازمان دانش آموختگان ايران - ادوار تحكيم وحدت - ، درباره قطعنامه شورای حكام اتمی و بيانيه حقوق بشر اتحاديه اروپا، بر خلاف شعارها و ياوه نويسی های كيهان و جمهوری اسلامی، با واقع بينی گفت:

هدف از فشارهای پي‌‏درپی بر ايران برای تضعيف جمهوری اسلامی و ايجاد بحران در مديريت كشور است.

در مورد قطعنامه نقض حقوق بشر از سوی اتحاديه اروپا نيز مشخص است كه جهان در حال حاضر برای رسيدن به يك اجماع برای يك نظم جهان شمول است. آمريكا و اروپا هم در اين راستا قدم برمي‌‏دارند و تمامی مسائل متأثر از اين بحث است.  هر عاملی كه در اين مسير قرار گيرد و با اين پديده مخالفت كند مورد هجوم قرار مي‌‏گيرد. ايران نيز به عنوان يكی از اين عوامل و به عنوان اخلال در اين نظام جديد محسوب مي‌‏شود و متأسفانه برخی حركات دولتمردان ما كمك مي‌‏كند كه فشار بر كشور زياد شود.

مطرح شدن همزمان پرونده حقوق بشر ايران و پرونده انرژی هسته‌‏ای ايران, نشانه كوشش برای ايجاد همان بحران ثبات حاكميت در ايران است كه گفتم. ما اكنون شاهد ايجاد جبهه‌‏های جديد هستيم و متأسفانه شرايط داخلی هم ايجاد فرصت برای اروپا و آمريكا مي‌‏كند.

انتخابات مجلس هفتم و رد صلاحيت‌‏های انجام گرفته و از سوی ديگر خارج شدن حركت اصلاحی از درون نظام و افت شديد مشاركت‌‏ مردمی موجب شده كه دولت پنهان اقتدارگرا با بحران‌‏های خارجی روبرو شود.

بحث دستگيری دانشجويان، پرونده قتل زهرا كاظمی، صدور حكم اعدام برای سيد هاشم آغاجری و برخوردهای قضايی صورت پذيرفته با فعالان سياسی بدون توجه به مقررات مجامع بين‌‏المللی باعث شده است كه مذاكرات دو ساله انجام شده بين دولت ايران و اتحاديه اروپا بي‌‏نتيجه ماند و باعث پديد آمدن فشار جديد بر ايران شود.

مطرح شدن دوباره مسأله جزاير سه‌‏گانه ايران با پرونده‌‏های انرژی هسته‌‏ای و حقوق بشر در ايران, با توجه به شكل گيری دولت عراق و ادعاهای ارضی عراق از ايران، اين مسائل را تشديد مي‌‏كند و مناقشات جديدی را برای كشور بوجود مي‌‏آورد.

بحث جزاير سه‌‏گانه سناريويی است كه به آمريكا و اروپا كمك خواهد كه به حضور مداوم خود در خليج فارس ادامه دهند و لذا ايران در برخورد با اين مسأله با دولت واحدی روبرو نيست بلكه با مجوعه اتحاديه اروپا مواجه مي‌‏باشد.