ابطحی ـ این روزها چشمهای دنیا به مسئله هسته ای ایران دوخته شده است. مردم ایران که بهر حال باید پس از این روزها مشکلات تصمیمات بین المللی را تحمل کنند، بیش از دیگران که فقط ماجرا را به عنوان یک "خبر" تعقیب میکنند حق دارند نگران باشند. مسئولان فعلی ایران که روش پیشین گفتگو با غرب را دادن دّر گرانبها و گرفتن آبنبات توصیف می‌کردند، روزهای سختی را پشت سر گذراندند و روزهای سخت تری در پیش دارند که اگر اعتقاد به آرامش مردم داشته باشند بتوانند مردم کشور را از تحریم و حمله و تحقیر دور کنند. وظیفه ی سیاستمدار و مسئول حکومتی این نیست که شعارهای بیشتری بدهد. سیاستمدار موفق کسی است که زودتر از دیگران واقعیت را درک کند و با توجه به آن واقعیتها قبل از آنکه تصمیمات خارجی بر آنان تحمیل شود و یا مردم کشورش قربانی شوند تصمیمات مناسبی بگیرد و مردم کشورش را از خطر دور کند. خیلی از تصمیمات عقب نشینی نام ندارد بلکه اقتضای سیاست و سیاستمداری در دنیای فعلی تعبیر میشود. فعلا که  تنها امکان، این است که دعا کنیم ایران و ایرانی از خطرات دور بماند و سیاستمداران در این شرایط سخت حساس توفیق پیدا کنند که لحظات تاریخی را با دقت و به نفع مردم ایران مغتنم بشمارند و از همه مهمتر هر مسئول و سیاستمداری "پاسخگوی" تصمیمات خود باشد. ضمن اینکه انرژی هسته ای صلح آمیز برای این مفید است که به ایران برای بهره وری از انرژی قدرت بیشتر بدهد ولی اگر به هر دلیل من جمله خوی استکباری دنیا اصرار بر داشتن این تکنولوژی باعث آسیب دیدن همه زیر ساختهای کشور شود، نباید کشور را نابود کرد. حتما این نوع سخن گفتن به وادادگی و ترس متهم خواهد شد ولی پذیرش این اتهام شیرین تر از‌بی‌تفاوتی در برابر سرنوشت کشور است.