از یک گزارش ارسالی برای پیک نت: بیم و امید همه جا را گرفته
است. هیچکس از جنگ طرفداری نمی کند اما حالا دیگر روز به روز
بر شمار کسانی که قبلا جنگ وحمله را جدی نمی گرفتند اما حالا
قضیه را جدی گرفته اند افزوده میشود. حمایت ملی از اتم یک
دروغ تاریخی است. مردم به همه کس و همه جا فحش میدهند و به
هیچ چیز باوار ندارند. اگر چرخی در میان مردم بزنید به آسانی
به این نتیجه میرسید که عده زیادی از مردم روز به روز بیشتر
متقاعد میشوند که حریف این حکومت یک قدرت خارجی است و فکر
میکنند با حمله به ایران حکومت سرنگون خواهد شد و به همین
دلیل با این حمله مخالفت نمی کنند. هیچکس نمی داند چه فاجعه ای
در راه است و اکثریت مردم به آنچه درعراق میگذرد هم توجه نمی
کنند. اصلا هرچه حکومت بگوید، خلاف آن را قبول میکنند! سقوط
اعتبار حکومتبینظیر است.
آنهائی هم که از جنگ میترسند، میگویند: بالاخره کار یکسره
میشود و خلاص میشویم.
دراین میان هرکس براحتی میتواند ببیند که طاقت مردم به نقطه
پایان رسیده و با هر حادثه کوچکی مردم گریبان هم را برای نزاع
میگیرند. درست همان بعد از ظهری که در پارک دانشجو نیروهای
انتظامی با خشونتیبیسابقه زنها را به زیر باتوم گرفتند، در
فردیس کرج باچشمان خود شاهد حادثه ای بود که نمونه ایست از خشم
و جان به لب رسیدن مردم.
در فردیس کرج یک پلیس به یک موتور سوار دستور ایست داد. موتور
سوار ابتدا ایستاد اما بعد از شنیدن دستور برای عوض کردن مسیرش
خواست به حرکت خودش ادامه بدهد که پلیس با باتوم کوبید به سر
موتور سوار. مرد موتور سوار درجا نقش زمین شد و تمام کرد.
مردمی که ناظر این صحنه بودند وقتی مرگ موتور سوار را دیدند به
طرف پلیس حمله کردند و بشدت او را کتک زدند. چند پلیس دیگر
رسیدند و با تیراندازی هوائی توانستند مردم را متفرق کرده و
جنازه را جمع کنند. |