یورش، ضرب و شتم، بازداشت و گشایش بند دیگری در زندان اوین بنام بند "شرکت واحد"، تنها لکه ننگ دیگری بر دامن پرلکه آقایان نیست، این یک بشکه رنگ است برسراپای حکومت. همان‌ها که به کوی دانشگاه حمله کرده بودند به خانه کارگران شرکت واحد حمله بردند و آنها که به لباس شخصی و چماقدار شهرت دارند و زیرمجموعه سپاه و بسیج و نیروی انتظامی اند و تاکنون به مجامع روشنفکری و همایش و مجلس ختم و مراسم خاکسپاری و یاد بود قربانیان سیاسی حمله می‌کردند، حالا وظیفه یورش به صدها راننده و کارگر شرکت واحد را برعهده گرفتند. سناریوئی که از 27 سال پیش روی صحنه است، یکبار دیگر، علیرغم فرسودگی و پوسیدگی اش باز هم به روی صحنه برده خواهد شد. این بار بجای سیاسیون و دانشجویان، قرار است عده ای راننده شرکت واحد در میزگرد اوین شرکت کنند و متنی را بخوانند که حسین شریعتمداری تهیه کرده و قاضی مرتضوی کارگردانی. این وحشت و یورش و توحش نشانه استقرار و استحکام است؟ حکومتی که به گناه حق طلبی و سندیکا خواهی با مشتی راننده و کارگر اتوبوسرانی چنین رفتار می‌کند، استحکام دارد؟ در کدام کشور، نه اروپا، که حتی کشورهای آسیائی، تاکنون با اعتصاب مشتی راننده چنین رفتار کرده اند؟

مشاهدات دختر 12 ساله یکی از رانندگان شرکت واحد که از اوین بازگشته، لکه ننگ نیست، سطل رنگ است. بشنوید!