|
World Socialist
"Peter Schwarz"- ترجمه: زادفر
ریـشـه هـای توطـئـه
بازی بزرگ و خوفناک
با کاریکاتورهای محمد آغاز شد
کمی قبل از انتشار کاریکاتورهای جنجال برانگیز در "ییلاند
پستن" دانمارک، این روزنامه عنوان اول خود را با این تیتر بزرگ
"اسلام جنگ افروز" به گزارشی اختصاص داده بود که در آن از یک
فهرست مرگ سخن رفته بود. دراین لیست که گویا از طرف مسلمانان
تهیه شده نام های یهودیان زیادی دیده می شد.(در نظر بگیرید
سخنرانی های احمدی نژاد را که چگونه خوراک تبلیغاتی را فراهم
آورد.). این روزنامه نوشت هر مسلمانی بالقوه یک تروریست است.
حالا، پخش تلویزیونی تصاویر مومنان خشمگینی که بر علیه هتک
حرمت پیامبرشان اعتراض می کنند، آن گزارش را در افکار عمومی
تداعی می کند و جا می اندازد. انتشار کاریکاتورهای حضرت محمد
در روزنامه ییلاند پستن حرکتی اتفاقی نبوده است. این روزنامه
در دهه 30 میلادی و دوران قدرت گیری نازیسم در آلمان، نقشی
کلیدی در تقویت سیاسی آن افکار افراطی راست گرایانه داشت. در
رابطه با حرکت جدید آن می توان شباهت های زیادی با
کاریکاتورهای ضد یهودی، که در سال های دهه 30 میلادی توسط
نشریات ناسیونال- سوسیالیستی منتشر می شدند پیدا کرد. تحقیر
دایمی و سیستماتیک مسلمانان نیز هدفی جز آماده سازی افکار
عمومی برای پذیرش جنگ های جدیدی بر علیه کشورهایی مثل ایران و
سوریه ندارد.
یکی از بزرگترین دروغ ها در مورد جدالی که بر سر کاریکاتورهایی
که روزنامه های دانمارکی و اروپایی در مورد حضرت محمد منتشر
نموده اند، این است که گویا این نزاع، کشمکشی میان آزادی
اندیشه و سانسور مذهبی، مابین روشنگری متساهل و تعصب مذهبی
است.
دانمارک، کشوری که در "کانون خشم مسلمانان" قرارگرفته است،
کشوری است که در نگاه برخی افراد در آن "ملاحظه و احترام به
اعتقادات تک تک انسان ها اصل بنیادی درک اجتماعی جامعه" خوانده
می شود. کشوری است که نفوذ و تاثیرگذاری ادیان، و از جمله
مسیحیت، در امور اجتماعی آن به حداقل کاهش داده شده است. با
این پیش فرض ها است که حال بسیاری از مطبوعاتیان جهان غرب با
تاسف از این صحبت می کنند که عذرخواهی (هر چند نیم بند)
سردبیری روزنامه «یولاندز پستن»، که آتش جدال کاریکاتوری را
برافروخت، نشان دهنده این واقعیت است که دمکراسی در مقابل تعصب
تمامیت خواه به زانو درمی آید.
اما نگاهی به آنچه که در عمل، و نه در پیش فرض ها، در دانمارک
وجود دارد، تصویر کاملا متفاوتی را نمایش می دهد. کمتر کشور
اروپایی را می توان پیدا کرد که دامنه تغییر و تحولات سیاسی
سال های اخیر در آن به شدت و حدت این تحولات در دانمارک باشد.
در کشوری که روزگاری به تساهل و شفافیت در امور اجتماعی مشهور
بود، به واسطه بحران اجتماعی و ناکارآمدی نهادهای مدنی، آن
نیروهای سیاسی به قدرت رسیده اند که به طور سیستماتیک خارجی
ستیزی و نفرت از بیگانگان را دامن می زنند. در این مسیر
روزنامه «ییلاند پستن» نقش رهبری کننده ای را ایفا می کند. کسی
که این نیروهای افراطی راستگرا را سربازان خط مقدم جبهه آزادی
بیان و اندیشه تصور کند، می تواند یک قواد را نیز کاسبی خوشنام
بنامد!
«ییلاند پستن» در پاییز گذشته طراحی کاریکاتور حضرت محمد را به
چهل نفر از کاریکاتوریست های دانمارکی سفارش داد. از میان آنها
دوازده نفر پاسخ مثبت دادند و نتیجه کارشان در روزنامه سی ام
سپتامبر منتشر گردید. «فلمینگ روز»، سردبیر ادبی این روزنامه،
علت انتشار این کاریکاتورها را "محک زدن بر خودسانسوری در
جامعه دانمارک" عنوان نمود. او اضافه نمود: "در یک جامعه
سکولار مسلمانان باید روی این حساب کنند که دست انداخته شوند،
استهزا شوند و مورد تمسخر قرار گیرند."
پس از چاپ کاریکاتورها، چون واکنش مورد نظر محرکان از سوی
مسلمانان بروز نیافت، این روزنامه آنقدر به تحریکات خود ادامه
داد تا بالاخره بحران کاملی بروز یافت، به این ترتیب که یک
هفته پس از انتشار و پیش نیامدن هیچگونه اعتراضی، روزنامه
نگاران به گروهی از امامان جماعت دانمارکی که به بنیادگرایی
مشهور بودند مراجعه کردند و علت اعتراض نکردن آنها را جویا
شدند! این عمل تحریک آمیز باعث گردید که این امامان به
روحانیان ساکن خاورمیانه وضعیت را اطلاع دهند و اعلان خطر
کنند.
در این موقعیت رییس دولت دانمارک، آندرس فوک راسموسن، نیز وارد
عمل شد و حزب خارجی ستیز «حزب مردم دانمارک» را به میدان آورد.
راسموسن به طور علنی و بصورتی کاملا نمایش وار (دمونستراتیو)
تقاضای سفیران نگران کشورهای عربی در دانمارک را مبنی بر انجام
گقتگو در مورد انتشار کاریکاتورها رد کرد. او حتی توصیه بیست و
دو نفر از سفیران سابق دانمارک در مورد برگزاری جلسه گفتگو با
نمایندگان کشورهای اسلامی را رد کرد و دلیل آورد که آزادی
مطبوعات ربطی به مسایل دیپلماتیک ندارد! دبیرکل حزب مردم
دانمارک، پیا کیارسگارد، حتی پا را از این فراتر نهاده و
مسلمانان دانمارکی معترض به کاریکاتورها را مورد اهانت قرار
داد و آنها را بخاطر حساسیت مذهبی شان در برابر آزادی اندیشه،
خائن به کشور نامید.
آنچه که مشخص است، این تحریکات و تحرکات نه تنها هیچ کمکی به
"آزادی اندیشه" نکرد، بلکه تنها بعنوان ابزاری برای پیشبرد
اهداف سیاسی راستگرایانه دولت راسموسن، که ائتلافی از لیبرال
های راستی، محافظه کاران و حزب مردم است مورد سوء استفاده واقع
شد.
حزب خارجی ستیز مردم دانمارک در دهه نود میلادی موفق شد بر موج
بحران فزاینده اجتماعی و احساسات خارجی ستیزی در دانمارک سوار
شود. این حزب حتی پیش از آن نیز از اسلام به عنوان "غده
سرطانی" و "جنبش تروریستی" یاد کرده بود. دبیر کل این حزب، پیا
کیارسگارد، که بخاطر سخنان نژادپرستانه خود معروفیت دارد، حتی
مدعی است که تمدنی به نام تمدن اسلامی وجود ندارد. او گفته است
که " در جهان فقط یک تمدن وجود دارد و آن هم تمدن ماست!"
رهبر حزب لیبرال راست- ونستر- و نخست وزیر فعلی یعنی راسموسن،
در گذشته بار قسمت اعظم سخنرانی ها و گفتگوهای ضدخارجی حزب
مردم را برعهده داشت. در جریان تبلیغات انتخاباتی سال 2001
شعار این حزب "اخراج مجرمان خارجی در 48 ساعت" بود. این حزب
پلاکادی را منتشر کرده بود که بر آن تصاویر چند نفر مسلمانانی
که مجرمیتی در دانمارک داشتند دیده می شد. به این وسیله سعی
شده بود که تمام مسلمانان را افرادی خشن و آماده جرم و جنایت
نشان دهند. در پی برگزاری آن انتخابات، حزب ونستر برنده شد و
با ائتلاف با حزب محاقظه کار یک دولت اقلیت تشکیل داد که از
طرف حزب راست افراطی مردم دانمارک تحمل می شد.
در حال حاضر، اما، صحنه سیاست دانمارک بشدت به سمت راست متمایل
شده است.
قوانین مربوط به حقوق خارجیان را بشدت محدود کرده و کمک
های توسعه برای کشورهای فقیر بطور کلی حذف شده اند. در جنگ
عراق، جنگی که از طرف اکثریت مردم دانمارک مردود شناخته می شد،
راسموسن پشت سر جرج بوش و اعوان و انصارش ایستاد و نیروهای
دانمارکی را به این سرزمین اشغال شده فرستاد.
تحریکاتی که از سوی روزنامه ییلاند پستن براه انداخته شد، در
خدمت سیاست خارجی ستیز دولت دانمارک قرارگرفته و به امپریالیسم
ایالات متحده خوراک تبلیغاتی تازه
ای رسانیده است.
حتی خود کاریکاتورها به وضوح نژادپرستانه هستند. آنها چنین
تداعی می کنند که هر مسلمانی
بالقوه یک تروریست است. پخش
تلویزیونی تصاویر مومنان خشمگینی که بر علیه هتک حرمت
پیامبرشان اعتراض می کنند، آن تداعی را در افکار مردم عادی
تثبیت می کند و جا می اندازد.
موضوع کاریکاتورها در سطح اروپا روزبروز بیشتر صحنه سیاست رسمی
و تم غالب گزارش های رسانه ای را تسخیر کرده است. بار مسوولیت
عملیات خرابکارانه گروه های تروریستی به گردن قاطبه مسلمانان،
که هیچ ربطی با این جریانات ندارند، انداخته می شود. همین حالا
در ایالت « بادن وورتمبرگ» آلمان هر مسلمانی که مایل به دریافت
تابعیت آلمانی است، می بایستی پرسشنامه اضافه ای را پر کند.
گویندگان اخبار بطور منظم و طعنه آمیز می گویند که مسلمانان
بخاطر اهانت به پیامبر اعتراض می کنند، ولی برعلیه عملیات گروه
های تروریستی، که به نام اسلام تشکیل شده اند، ساکت می مانند-
مثل اینکه آنان مسوول عملیات تروریستی این و آن هستند!
با این شیوه ها است که در اذهان عمومی، بطور سامان مند، فرهنگ
و تمدنی تحقیر می شود. فرهنگ و تمدنی که نمی تواند خود را با
"ارزش های غربی" هماهنگ کند. در اینجا می توان شباهت های زیادی
با کاریکاتورهای ضد یهودی، که
در سال های دهه 30 میلادی توسط نشریات ناسیونال-سوسیالیستی
منتشر می شدند، پیدا کرد. تصویر کردن یهودیان بعنوان انسان نما
( نه انسان) به آماده سازی ایدیولوژیکی و بسترسازی فکری برای
ظهور فاجعه آدم سوزان (هولوکوست) خدمت نمود. تحقیر دایمی و
سیستماتیک مسلمانان نیز هدفی جز آماده سازی افکار عمومی برای
پذیرش جنگ های جدیدی بر علیه
کشورهایی مثل ایران و
سوریه ندارد. جنگ هایی که
قرار است بسیاروحشیانه تر از جنگ عراق باشند و حتی بکار گیری
سلاح های اتمی در آنها پیش بینی شده است.
عملکرد روزنامه ییلاند پستن
در این میان حرکتی اتفاقی نبوده است. این روزنامه در
دهه 30 میلادی و دوران قدرت
گیری نازیسم در آلمان، نقشی
کلیدی در تقویت سیاسی آن افکار افراطی راست گرایانه داشت.
پس از جنگ و تا آغاز دهه هشتاد، این نشریه شهرستانی یک
روزنامه کم اهمیت محلی بود. سپس در یک شرایط بحرانی مالی با
تاکتیک فرار به جلو سیاست توسعه را در پیش می گیرد و شروع به
خرید روزنامه های محلی و منطقه ای می کند و در برابر روزنامه
های نامدار پایتخت به جنگ قیمت ها دست می زند و با تیراژ
یکصدوهفتادهزار شماره در روز به پرتیراژترین روزنامه کشور
تبدیل می گردد.
از دهه نود، این روزنامه که از بنیاد محافظه کار بود، به
بلندگوی راست های ضد خارجی هم مبدل شد. تقریبا یک چهارم از
هیات تحریریه آن اخراج شدند، کیفیت نزول کرد و تهاجم صعود
یافت. کمی قبل از انتشار کاریکاتورهای جنجال برانگیز، این
روزنامه تیتر اول خود را با این کلمات به چاپ رساند: "اسلام
جنگ افروز" که گزارشی بود پرآب و تاب در مورد یک
فهرست مرگ که گویا از طرف
مسلمانان تهیه شده و نام های یهودیان زیادی در آن دیده می شد.
ساختگی بودن این خبر خیلی زود برملا شد. حدود یک سال پیش
سردبیر این روزنامه به علت درج مقاله ای در خصوص باصطلاح سوء
استفاده سیستماتیک پناهندگان از خدمات اجتماعی که بر خلاف
خواست او منتشر شده بود، از سمت خود استعفا داد. این جنجال نیز
در زمان تبلیغات انتخاباتی منتشر گردید!
روزنامه «فرانکفورتر روندشاو» در خصوص ییلاندپستن می نویسد: "
خبرگان صحنه مطبوعانی دانمارک متحیرند از اینکه در میان انبوه
نشریات سابقه دار و وزین اروپایی، هیچکس نه و این روزنامه
مشعلدار دفاع از آزادی اندیشه در اروپا شده است! روزنامه ای که
هر کس به خود جرات بدهد بر خلاف نظر آن کلمه ای بنگارد یا به
زبان آورد مورد شدیدترین حملات آن قرار می گیرد.
|
