كوتاه شده از "و. چراغ‌های خاموش"
برادر احمدی نژاد
اشعار‌بی‌قافيه كم نمی گويد
س. س

بار ديگر رييس جمهور اسلامی ايران دست به قلم شد و در شرايطی كه از رو در رو شدن با خبرنگاران رسانه‌های ارتباط جمعی امتناع داشت، متن پرسش و پاسخی را به خبرگزاری‌ها فكس زد كه درآن طبق معمول طرحی ابتكاری مطرح شده است.

اين در شرايطی است كه احمدی نژاد طی روزهای گذشته از اظهار نظر جنجال برانگيز خودداری كرده و صحبت‌هايش واكنشی نيافريده بود. با اين حال او و مشاورانش كه گويی از آرامش موجود به تنگ آمده بودند سنگ بزرگی برداشته و پيشنهادی را مطرح كردند. پيشنهادی كه در يك جمله بدين شرح است: "نماينگان ايران وضعيت حقوق بشر را در كشور‌های غربی بررسی كنند و غربی‌ها نيز همين كار را در ايران انجام دهند و در آخر گزارش‌های جمع آوری شده بدون سانسور از رسانه‌های ارتباط جمعی خوانده شود."

با اين حال وی در پيشنهاد خود توضيح نداد كه آيا روزنامه‌های داخلی اجازه خواهند يافت گزارش هيات ناظر غربی در رابطه با مرگ زهرا كاظمی، توقيف بيش از يكصد نشريه طی سال‌های گذشته، فشار‌های پيدا و نهان به مطبوعات و وضعيت ناگوار اكبر گنجی و ديگر زندانيان سياسی را بدون سانسور منتشر كنند يا موظف خواهند بود در آخر كار تنها به نوشتن گزارش نقض حقوق بشر در گوانتانامو و زندان ابوغريب بسنده كرده و با يادآوری محدوديت‌های روژه گارودی نسبت به اجبار دختران فرانسوی در كنار گذاشتن  پوشش اسلامی در مدارس دولتی ابراز نگرانی كنند.

چطور تا به حال نشريات داخلی موظف بودند اظهارات حميد رضا آصفی و ديگر مقامات رسمی در اتهام زنی به  غربی‌ها را به طور گسترده پوشش خبری دهند ولی در مقابل حق نداشتند سوال كنند پرونده مهاجمان به كوی دانشگاه، ضاربان سعيد حجاريان، دانشجويان زندانی و متهمان پرونده وبلاگ نويسان، حتی همين نمونه آخ( سقوط هواپيمای خبرنگاران) به كجا رسيد؟

 آيا بهتر نيست رييس جمهور به جای اعزام كارشناسان و معتمدان خود با صرف هزينه‌های بسيار برای كشف موارد نقض حقوق بشر در آن سوی آب‌ها تيمی را مامور كند به همين نمونه‌های شمرده شده در كشور خودمان رسيدگی كند ؟  

... به نظر می‌رسد محمود احمدی نژاد باز شعری سروده كه در قافيه اش مانده است!