قاضی مرتضوی دادستان تهران، همزمان با نامه ای که به احمدی نژاد درباره معتادان نوشت، در یک مصاحبه مطبوعاتی نیز شرکت کرد. او دراین مصاحبه طرح جدید خود برای بگیرو ببند و فرستادن معتادان به اردوگاه‌هائی که معلوم نیست در کجا بنا شده اند و چه گنجایش عظیمی باید داشته باشند را تشریح کرد.

این که اعتیاد معضل بزرگ جامعه امروز ایران است، جای کوچکترین تردیدی نیست، اما اینکه با این تدابیر و طرح‌ها بتوان با اعتیاد مبارزه کرد، مشت بر آب کوبیدن است. اعتیاد حاصل بیکاری، فقر، نبودن امکانات ورزشی، سرکوب و مقابله با موسیقی، کنسرت‌ها، محدود ماندن تفریحات مردم، سینما ستیزی و مسجد ستائی و موعظه‌های تلویزیونی است. چه در دوران شاه که برای دو نوبت بگیر و اعدام کن قاچاقچیان اجرا شد و چه در ابتدای جمهوری اسلامی که آیت الله خلخالی به همین شیوه برای مقابله با اعتیاد قد برافراشت، هیچ کدام چاره ساز این درد نبود. در گذشته نبود و امروز با هزار یقین بیشتر نیست. هیچ معضل اجتماعی با اعدام و تبعید و پیگرد حل نمی شود. باید جایگزین اعتیاد را در جامعه بوجود آورد و این جایگزین مسجد و جمکران، سانسور و تجمع ستیزی و... نیست.

نکته بسیار مهم دیگر حضور شبکه قاچاق مواد مخدر در کشور است که ما فکر می‌کنیم اگر قاضی مرتضوی می‌خواست واقعا در پی مبارزه با اعتیاد باشد و نه آنکه با این بگیروببند در اندیشه گسترش آن و بگیروببند سیاسی نباشد، با محسن رضائی یک گفتگوی خصوصی ترتیب می‌داد و از او می‌پرسید « حاج محسن! آن شبکه قاچاق مواد مخدر که تو گفتی درانتخابات ریاست جمهوری هزینه برخی تبلیغات انتخاباتی را تامین کرد چه کسانی در حاکمیت هستند؟»

مصاحبه محسن رضائی و این اظهار نظر او در مطبوعات آستانه انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم ثبت است و با اطمینان می‌توان گفت که هم قاضی مرتضوی و هم احمدی نژاد می‌دانند آن اشاره محسن رضائی به کجا بود و کدام شاخه از فرماندهی نیروهای بسیجی و سپاهی را در نظر داشت و می‌خواست در باره کدام مساجد و پایگاه‌های بسیج بعنوان سرشاخه‌های قاچاق مواد مخدر سخن بگوید.

مصاحبه قاضی مرتضوی را با این مقدمه باید خواند، زیرا در غیر اینصورت حرف‌هائی که او زده نیمه پر لیوان است و از نیمه خالی لیوان خبری نیست!

مرتضوی در نشست نتایج طرح افزایش امنیت اجتماعی به خبرنگاران گفت:

طرح افزایش امنیت اجتماعی بنا به تقاضای نیرو‌های انتظامی به مدت یک ماه دیگر - از یکم تا سی‌ام بهمن - در تهران اجرا خواهد شد و اگر مقدمات کار مقداری طول بکشد در اسفندماه به اجرا گذاشته می‌شود.

مصادیقی که برای طرح در نظر گرفته شده شش مورد است که شامل

- تظاهر و قدرنمایی با چاقو و قمه،

- زورگیری و اخاذی،

- ارعاب، تهدید، سلب آسایش و نظم عمومی،

- اعمال خرابکارانه،

- هرگونه خرید و فروش و حمل و نگهداری سلاح غیرمجاز،

- آدم‌ربایی و نزاع دسته‌جمعی،

- ایجاد مزاحمت برای بانوان در معابر و اماکن عمومی،

- جاوز به عنف و ایجاد شبکه‌ی فساد و دایر کردن مراکز قمار و فحشاء،

- شرب خمر در علن،

- تظاهر مستانه و خرید و فروش دارو‌های روان گردان می‌شود.

در این شش محور نیروی انتظامی، سازمان اطلاعات استان تهران و بسیج فعالیت منسجمی خواهند داشت و در مواردی که ضابطین دادگستری به عنوان جرم علنی برخورد کنند، افراد را دستگیر کرده و دادسرا قاطعانه با آنها برخورد می‌کند؛ و مواردی را هم که شهروندان به دادسرا اعلام شکایت کنند آنها را به نیروی انتظامی، پلیس امنیت و پایگاه‌های مربوطه‌ آگاهی ارجاع می‌کنیم . معتادان را از سطح شهر جمع آوری و در مراکزی نگهداری کنیم .

قاضی مرتضوی درادامه این مصاحبه که حتی برشمردن همین پدیده‌ها خود تابلوی تمام نمائی است از بحران اجتماعی در پایتخت و‌بی‌تردید در سراسر ایران، گفت:

«در طرحی که تهیه کرده‌ایم چنانچه دولت و نهاد‌های دیگر همکاری کنند آمادگی داریم از ابتدای بهمن آن را اجرا کنیم، اما چنانچه تهیه و تدارک امکانات طول بکشد حداکثر از اول اسفند این طرح را آغاز خواهیم کرد و به هر معتادی که در سطح تهران برخورد کنیم، حتما وی را دستگیر خواهیم کرد و چنانچه خانواده‌ی فردی اطلاع دهند که وی معتاد است، حتما آنها را آورده و آزمایش می‌گیریم و چنانچه نتیجه مثبت بود در اردوگاه‌هایی که تهیه کرد‌ه‌ایم آنها را نگه‌داری می‌کنیم و تا زمانی که سلامت کامل نیافته‌اند آزادشان نخواهیم کرد.

هر معتادی که دستگیر می‌شود بازپرس ویژه‌یی را برای بازجویی وی قرار می‌دهیم تا آخرین مرحله‌یی که متوجه شویم مواد مخدر را از چه کسی خریده و سراغ آن فرد رفته و وی را دستگیر می‌کنیم. زمانی که جمع آوری فراگیر از معتادان تهران داشتیم در واقع دستگیری جامعی نیز از قاچاقچیان و فروشندگان مواد مخدر خواهیم داشت که آنها را نیز دستگیر می‌کنیم. »

هیچ انسان عاقلی تردید ندارد که این طرح نیز کوچکترین نقشی در گسترش قاچاق مواد مخدر و قاچاق آن نخواهد داشت و تنها قیمت‌ها را افزایش خواهد داد. چاره کار بگیروببند نیست. همانگونه که اعدام‌های سیاسی دهه 60 سیاست و مبارزه را درایران دفن نکرد.