ابطحی ـ چندی پيش سفر كوتاهی به يكی از كشور‌های عربی داشتم. راننده تاكسی جوان پر شوری بود. تا فهميد از ايرانم شروع كرد از مواضع ضد صهيونيستی آقای احمدی نزاد تعريف كردن. قصد بدی نداشتم گفتم كه آقای فلانی رئيس كشور شماهم ميتواند چنين مواضعی داشته باشد. گفت نه. ما كشورمان تازه دارد از نظر اقتصادی پيشرفت ميكند. اگر رئيس كشور ما از اين حرفها بزند آسيب ميبينيم. به همين دليل  به خوبی ميتوان فهميد كه جوانان مسلمان عرب وبعضی نقاط جهان اسلام كه از نزديك شاهد جنايات اسرائيل بوده اند و شاهد آوارگی مردم مظلوم فلسطين بوده اند از هر سخن ضد اسرائيلی استقبال ميكنند. اما به شرط آنكه رهبران كشورهای ديگر بگويند وبه روند رشد اقتصادی وسياسی كشور‌های آنان آسيب وارد نشود. البنه رهبران عرب هم هميشه دنبال كشوری هستند كه حرفهای تند عليه اسرائيل بزند تا آنان با علم كردن آن سخنان امكان گرفتن امتياز بيشتری برای كشورشان داشته باشند.( نقشی كه سالها قذافی در ليبی برعهده داشت!)

 تنها به اين دليل است كه سخنانی كه از ايران امروز در دنيا عليه اسرائيل شنيده ميشود مورد استقبال جوانان و رهبران دنيای اسلام وخصوصا عربها قرار ميگيرد. !!! واقعا چه ايثاری در ايران در حال شكل گرفتن است!. حالا اين كه  مردم ايران در اثر اين مواضع جه مشكلاتی پيدا ميكنند واساسا چرا بايد چنين مشكلاتی  روبرو شود، من نمی فهمم!