شامگاه ديروز- 12 آذر 84 - انسانی نودمين (90) شب از شب‌های سرد و سنگين حبس در زندان انفرادی اوين را پشت سر گذاشت؛ نود شبی كه بسياری از لحظاتش آكنده از دردهای جانفرسای ناشی از شكنجه‌های جسمی و روحی وارد شده از سوی مأموران دستگاه عدالت جمهوری اسلامی سپری شد. انسانی نود شب را در بخش ويژه انفرادی اوين، در محدوديت شديد غذايی و دارويی و ناشی از آن در حالی سپری كرد كه مدعيان دروغين عدالت علوی، بدون داشتن ذره‌ای احساس مسئوليت نسبت به جان او، توطئه سكوت پيشه كرده‌اند؛ آنان گمان باطل برده‌اند كه با پنهان نمودن او از انظار و عدم انعكاس وضعيت و شرايط نگهداری او می‌توانند افكار و انديشه‌های او را نيز از يادها ببرند غافل از اينكه آتش زير خاكستر، لاجرم شعله ور شده و خان و مان آنان را برباد خواهد داد.

در اين گوشه جهان و در هياهوی روزمرگی، انسانی را به جرم داشتن وجدان بيدار، عشق به حقيقت، به جرم تفكر و انتقاد از قدر قدرتان غيرپاسخگو، دچار مرگ تدريجی كرده‌اند و حتی ناجوانمردانه از ملاقات او با خانواده‌اش نيز جلوگيری می‌كنند. خانواده‌ای كه با تحميل اين شرايط دردناك، خود نيز همچون عزيز زندانيش، به مرگ تدريجی محكوم است.

بيش از 2 هفته است كه از گنجی خبری نداريم؛ بيم آن می‌رود كه دوباره شكنجه شده باشد و احتمالاً به اين خاطر است كه ارتباط ما را قطع كرده اند. دست نياز به سوی يگانه كريم دراز می‌كنيم و از درگاه رحمانيتش استمداد می‌كنيم.