كنفرانس جهانی جامعه اطلاعاتی  بر محور بررسی مقابله حاكميت ها با اينترنت و كاهش شكاف ديجيتالی ميان كشورهای فقير و توسعه يافته تشكيل شد و 10 هزار نفر از سران كشورهای جهان و كارشناسان فناوری اطلاعات برای شركت دراين كنفرانس در تونس جمع شدند. از جمله شركت كنندگان اين كنفرانس خانم شيرين عبادی از پايه گذران كانون دفاع از حقوق بشر درايران و برنده جايزه صلح نوبل بود. قرار بود احمدی نژاد نيز بعنوان رئيس جمهور ايران دراين كنفرانس شركت كند اما در آخرين ساعات و قبل از حركت از تهران سفر او لغو شد. هنوز معلوم نيست كه مقامات بالاتر از احمدی نژاد صلاح دانستند او در كنفرانس های بين المللی شركت نكند تا دسته گل جديدی به آب ندهد و يا كارنامه تارك جمهوری اسلامی در دوران اخير و عليه آزادی مطبوعات و اينترنت موجب لغو اين سفر شد.

شيرين عبادی در سخنان دقيق خود در اين كنفرانس گفت:

به نظر می‌رسد عضلات منقبض گروه ايران برای سخنرانی شيرين عبادی بی‌دليل نبود.  عبادی سانسور و فيلترينگ٬ زندانی شدن وبلاگ نويسان و نارضايتی مردم از برخی حاكمان خود را با صدای بلندتر خواند:

شيرين عبادی:

وقتی كه دولتها منتخب واقعی مردم خود نيستند و در تصميم های بين المللی خواست مردم و منافع آنها را رعايت نمی‌ كنند، حضور نهادهای مدنی ضرورت دارد. البته بايد طوری عمل شود كه حكومت های غير دموكراتيك نتوانند NGO هايی را كه خودشان تاسيس كرده اند به محافل بين المللی بفرستند تا با ارايه گزارش های غير واقعی تاثير گذار شوند.( اين بخش با تشويق شديد حاضران مواجه شد و شيرين عبادی هم نتوانست لبخند رضايت خود را پنهان كند.)

" مشكل ديگری كه مردم يعنی، كاربران اصلی اينترنت با آن مواجه هستند سانسور است، برخی از حكومت ها به بهانه مبارزه با فساد اخلاقی حفظ امنيت ملی يا جلوگيری از تجارت نامشروع سايت های اينترنتی را به دلخواه خود فيلتر می‌كنند و مانع از دسترسی آسان به اطلاعات می‌شوند و از اين بدتر، گاهی حكومت ها ی خودكامه در صدد تنبيه وب لاگ نويسانی بر می‌آيند كه كوچك ترين انتقادی به عملكرد حكومت خود دارند. متاسفانه در برخی كشورها ی جهان هنوز فعالان حقوق بشر نويسندگان و مترجمانی در زندان هستند كه گناهی جز بيان عقيده خود ندارند. من در اينجا به نمايندگی از NGO ها ضمن درخواست آزادی تمام زندانيان عقيدتی و زندانيانی كه گناهی جز نوشتن ندارند سخن می‌گويم و يك پيشنهاد اجرايی دارم :

كميته ای تحت نظر سازمان ملل با حضور نمايندگانی از اتحاديه بين المللی ارتباطات راه دور كميساريای  عالی حقوق بشر يونسكو، يونيسف و چند نماينده از طرف گروههای غير دولتی تشكيل شود تا بر امر فيلترينگ سايت ها نظارت كنند و مانع از اين شوند كه دولت ها منافع ملت خود را فدای مصالح سياسی كنند.

كنترل وب هاستينگ ها مساله ديگری است كه در اختيار آمريكا و چند كشور ديگر است. مردم ساير نقاط جهان از خود می‌پرسند در غياب نظارت بين المللی چه تضمينی وجود دارد كه حكومت اين كشورها هر لحظه به دلايل سياسی يا تحريم اقتصادی از دسترسی برخی كشورها به اينتر نت جلو گيری نكنند؟

اگر بودجه نظامی كشورهای توسعه يافته يا توسعه نيافته را مرور كنيم خواهيم ديد كه با كاهش بودجه نظامی شكاف ديجيتالی بين كشورهای فقير و غنی قابل رفع است.از سوی ديگر كشورهای پيشرفته صنعتی نيز بايد با كمك به كشورهای توسعه نيافته دين خود را به بشريت ادا كنند. ۳۰ كشور پيشرفته صنعتی دنيا كه فقط شانزده درصد كل جمعيت جهان را در خود جای داده اند ساليانه حداقل هفتصد و پنجاه ميليارد دلار هزينه نظامی می‌كنند.  و حال آنكه اگر بخواهيم تمامی كشورهای توسعه نيافته را تا سال ۲۰۱۰ از فقر اطلاعاتی به در آورده و تاسيسات زيربنايی اطلاعاتی و مخابراتی آنها را تا حد قابل قبولی گسترش بدهيم فقط به ۱۰۰ ميليارد دلار بودجه نياز داريم. اگر جهان را به صورت دهكده ای كوچك می‌بينيم همگی بايد در تمامی مواهب آن، از جمله دانش سهيم باشيم نمی‌ توان ادعای جهانی شدن داشت و قسمت اعظم جهان را در فقر اطلاعاتی نگاه داريم.

فراموش نكنيم حكومت‌ها در سطح ملی و سازمان ملل در سطح بين‌المللی برای خدمت به مردم ايجاد شده‌اند. فكر نكنيم مردم به دنيا آمده‌اند كه برايشان تصميم‌گيری شود . آن هم تصميماتی كه اكثرا مورد قبول آنها نيست."