|
سردار صفارهرندي وزیر ارشاد دولت احمدی نژاد در اولين نشست
خبري خود با نمايندگان رسانه‌هاي گروهي، به انواع سئوالات ناشی
از نگرانی های سانسور و اختناق پاسخ داد. او در بخش محدودیت
هائی که برای انتشار و مجوز کتاب اعمال شده، خودش را به آن راه
زد و بجای قبول حقیقت گفت:
«بايد برنامه‌اي براي تكريم كتابخوانان به راه بيندازيم و حتما
هر كاري كه در اين باره از دستمان برآيد انجام مي‌دهيم. قطعا
بايد از نظر صاحب‌نظران استفاده شود كه چرا جامعه ما
رغبت
لازم را براي كتابخواني ندارد.»
حقیقت آنست که آنچه باعث کاهش کتاب خوانی در جامعه شده، دردرجه
اول باز می گردد به محدودیت های مجوز انتشار و پیش از آن به
یاس و نا امیدی سیاسی که برجامعه حاکم شده است. والا چرا در
سالهای اول دولت خاتمی رویکرد مردم برای کتاب خوانی بجای اینکه
کاهش یابد افزایش یافت و کتاب ها به چاپ دوم و سوم رسید. نگاه
کنید به تیراژ کتاب "شوکران اصلاحات".
صفار هرندی که خود در سمت سردبیری روزنامه توطئه گر کیهان نقش
تعیین کننده ای در غیر سیاسی کردن جامعه و تحمیل و تحریف اخبار
در روزنامه کیهان و دلزده کردن مردم از روزنامه خوانی و توجه
به مسائل سیاسی جامعه داشته، در بخش دیگری از این مصاحبه
درباره مجوز کتاب در دوران وزارت خودش، عملا اعتراف به حصار در
حصار مجوز انتشار کتاب می کند و می گوید:
« هميشه اين روال بوده كه براي تجديد چاپ كتابها بايد مجوز
موردي بگيرند. گاهي هم مجوز دايمي براي انتشار داده مي‌شده
است. الان
ما اين حق را به خودمان مي‌دهيم
كه در مورد كتابهايي كه
مجوز دايمي
هم دارند اين توجه را(
به زبان ساده یعنی سانسور مجدد کنیم آن کتاب را)
بكنيم. چون در مواقعي ديده‌ايم كه كتاب را به اسم اينكه همان
كتاب قبلي است، تجديد چاپ كرده‌اند؛ اما با تغييرات چاپ شده،
مواردي هم محصول بي‌دقتي دهندگان مجوز قبلي است كه اگر موردي
بخواهم بگويم صحيح نيست. »
سردار صفارهرندی در همین مصاحبه، نوید محدود و محصور کردن
مطبوعات را نیز داد. او زیر پوشش مقابله با مطبوعات اجاره ای
محدود شدن اجازه انتشار مطبوعات را اعلام کرد. دراین بخش نیز
او نگفت که بسیار از اهل مطبوعات مستقل و نیمه مستقل از بیم
توقیف و تعطیل و لغو مجوز نشریات خود، از راه های مختلف مجوز
نشریاتی را از طریق دوستان خود گرفته اند تا پس از ورود آوار
توقیف، به از طریق این نشریات و امتیاز آنها به کار خود ادامه
دهند. این نشریات اغلب و بموجب قانون گهگاه منتشر می شوند تا
در مواقع اضطراری مورد استفاده قرار گیرند. بنابراین اگر یورش
و توقیف و لغو امتیاز و زندان و جنجال سازی های کیهان نباشد،
نیازی هم به این نشریات نیست. وزیر ارشاد اینها را نمی گوید،
بلکه ساز را از سر گشاد آن فوت می کند و می گوید:
«ما وقتي به ويترين مطبوعات نگاه مي‌كنيم از تنوع آن برداشت
مي‌كنيم كه با تكثر نگاه‌ها در حوزه افكار عمومي مواجه هستيم؛
اما اگر شما خبردار شويد كه پشت صحنه 10 تا 15 نشريه يا
روزنامه يك صاحب سرمايه و يك تفكر است كه همه را هدايت مي‌كند،
بنابراين آنجا ديگر تكثر انديشه نداريد و كاش اين به صورت
طبيعي بود. بنابراين نتيجه گرفتيم كه جلوي نشريات اجاره‌يي
بايد گرفته شود. اين فرايند نادرست است و بايد در برابرش موضع
داشت. تكثر ما نبايد به معناي رج زدن و كپي شدن باشد. »
به زبان بسیار ساده، سیاست دولت سرداران می خواهد این پشت جبهه
را هم خراب کند تا وقتی نشریه ای توقیف شد، دیگر توان حضور در
صحنه را نیابد و بدین ترتیب برویم به طرف انتشار همان چند
روزنامه ای که با موافقت و هدایت خود سردار هرندی و حسین
شریعتمداری روزنامه های مجاز برای مطالعه در زندان ها و
هواپیماها انتخاب شده اند: کیهان، جمهوری اسلامی، جوان، جام
جم، همشهری(البته دوره جدید آن که همزمان است با قبضه شورای
شهر تهران توسط احمدی نژاد و چمران با 5ر2 در صد آراء ساکنان
تهران)، ایران( که زیر فشار سنگین دولت است تا تابع کامل و
سخنگوی رسمی دولت سرداران شود)، ابرار، اطلاعات و چند نشریه
دیگر، با تیراژی حوالی یک تا یک و نیم میلیون در کشوری 70
میلیونی با بیش از دو میلیون دانشجو و 5 میلیون فارغ التحصیل
دانشگاهی! |
