پیرامون لغو سفر احمدی نژاد به کشور تونس و شرکت در کنفرانس اطلاع رسانی سازمان ملل متحد هر تفسیری جایز است، از جمله بیم از قرار گرفتن پرونده سانسور خبری دولت وی روی میز کنفرانس. دولت او متعهد به این سانسور و برای بستن کامل فضای سیاسی ایران روی کار آمده است و اگر آنچه که مصباح یزدی تئوریزه می کند و احمد جنتی در خطبه های نماز تهران می گوید، در فضای ممکنی توسط دولت بتواند به اجرا در آید، نمونه ای تاریخی از ایران در عرصه بین المللی عرضه خواهد شد. مصاحبه سردار صفارهرندی وزیر ارشاد دولت که در همین شماره پیک نت می خوانید تنها یک نمونه و درعرصه کتاب و مطبوعات است. گلوی شبکه جهانی اینترنت را با صرف هزینه های میلیاردی و خرید دستگاه های سانسور و فیلتر چنان گرفته اند که تنفس خبری از این طریق نیز بزودی ناممکن خواهد شد. با روی کار آمدن دولت احمدی نژاد، برای اولین بار در سطح جهان – چنان که در عربستان سعودی نیز رایج نیست و بعید است در کره شمالی و چین نیز رایج باشد- پیام رسانی روی تلفن های همراه را نیز تحت کنترل گرفته است. یعنی ایران می رود به آن سمت که مردم در داخل خانه های خود نیز تحت کنترل امنیتی قرار گیرند. با این پرونده می توان به کنفرانس اطلاع رسانی سازمان ملل متحد رفت؟

نمونه های زیر را که از داخل کشور دریافت داشته ایم بخوانید:

- پیام های تلفنی از چند روز پیش کنترل می شود. هر پیامی که درآن نام احمدی نژاد آمده باشد کنترل می شود. نمونه های زیر را شخصا شاهد و ناظر بودم:

مردم حرف هایشان در باره دولت را این روزها با تلفن همراه به هم می رساندند. مطبوعات که چیزی نمی نویسند و رفتن به داخل اینترنت هم که عبور از تنگه خیبر است.

ديروز برای من یک پیام آمد. یک دفعه گوشی تلفن بوق عجیبی زد و سپس تلفن بکلی قطع و از برنامه خارج شد. تا خواستم آن را دوباره روشن کنم، خودش یکباره روشن شد. هم خودم و هم همکارانم فکر کردیم تلفن من ایراد پیدا کرده و خراب است؛ تا اینکه امروز يكي از همكارنم زنگ زد و گفت ديگه پيام كوتاه (اس.ام.اس) مخصوصا با اسم احمدی نژاد براي هم نفرستيد. جالب بود که بر سر تلفن او هم همان آمده بود که بر سر تلفن من.

پريشب يک پيام برایم آمد. وقتي خواندم، آنرا فرستادم برای يكي از دوستانم. امروز دوستم گفت که روی پیام گیرش یک شمارتلفن دارد و يک پيام كه نمي تواند آن را باز كند. وقتي شماره را كنترل كرديم معلوم شد شماره تلفن دوست من است كه نفهميديم چطور شماره دوست من براي اورفته است.

ديشب صداي تلفن در آمد. نگاه كردم. نوشته بود 2 پيام داريد. وقتي باز كردم ديدم برادرم از... 2 پيام فرستاده است. اولي تكراري بود و مال 2 هفته پيش. از برادرم پرسیدم که او دوباره فرستاده؟ گفت نه. اصلا آن پیام را پاک کرده بود. معلوم شد پیام در جائی دیگر هم ضبط شده و حالا یکبار دیگر و همزمان با یک پیام جدید آمده است. البته دومی احوالپرسی بود. خواستم دوباره کنترل كنم اما آن پیام تکراری دیگر نبود. خود به خود رفته بود.

اينها فقط چند نمونه است که برای دیگران هم به همین شکل و اشکال دیگر این روزها اتفاق افتاده و نشان میدهد که از یک مرکزی روی تلفن های همراه دارند کار می کنند و سیستمی را دارند سوار می کنند. شاید بخشی از این ها بدبینی مفرط هم باشد، اما از وقتی احمدی نژاد سرکار آمده شرایطی بوجود آورده اند که مردم درخانه هایشان هم احساس امنیت نکنند.

همین وضع را در وزارتخانه ها و ادارات بوجود آورده اند.

اتاق بسیج در ادارات تبدیل شده به اتاق تجمع عده ای موج سوار در ادارات. هر اداره ای قبلا هم بسیج داشت. یعنی 2 و 3 نفری میگفتند بسسیجی اند و کاری هم به کار دیگران نداشتند و حتی گاهی یکی شان هم آدم بدی نبود. از وقتی احمدی نژاد آمده و افراد جدیدی را بعنوان رئیس و مدیر کل آورده اند، آنها این اتاق را  تبدیل به ستاد کنترل کارمندان کرده اند و تعدادی از ضعیف ترین کارمندان هم خودشان را بسته اند به این اتاق ها.  این رویکردی بسیجی علاوه بر تثبیت موقعیت اداری این افراد نان و آبی هم همراه دارد. یعنی استفاده از برنامه های مسافرتی، وام، کلاس های آموزشی، دوره امداد، پوشیدن لباس بسیج و...

كنار بسيج، حراست و بعد هم ادارات گزينش هستند که فعلا هر سه در ادارات علیه کارمندان متحد شده اند. همه آنها امیدوارند بزودی جانشین مدیران قسمت ها شوند.