من اصل ايده تشكيل جبهه دموكراسي‌‏خواهي و حقوق بشر را تاييد و فكر مي‌‏كنم كه مساله اصلي ما در جامعه ايران همچنان مساله دموكراتيزه كردن سياست، فرهنگ و مناسبات اجتماعي است. تا آنجايي كه دموكراسي پروژه است، نخبگان و روشنفكران بايد آن را به لحاظ نظري و تئوريك پخته كرده و سامان دهند اما براي اينكه پروژه تبديل به پروسه شود، نيازمند فراگير شدن و اجتماعي شدن گفتمان دموكراسي است كه علاوه بر عوامل فكري، ساير عوامل اجتماعي و اقتصادي نيز بايد براي شكل گرفتن اين پروسه مساعد باشد. اگر چه نقطه شروع دموكراتيزه كردن جامعه كوشش‌‏هاي فكري و علمي روشنفكران و نخبگان سياسي دموكرات است اما نبايد تصور كنيم به محض اينكه عده‌‏اي روشنفكر و فعال سياسي دور هم جمع شدند، بلافاصله دموكراسي تحقق مي‌‏يابد.
 دموكراسي هم مساله جامعه مدني است و هم مساله قدرت سياسي. بنابراين ما در پروژه دموكراتيزه كردن جامعه ايران احتياج به ساختارهاي دموكراتيك و انسان‌‏هاي دموكرات داريم و اينها لازم و اكنون بلوك دموكراسي‌‏خواهي در حال شكل‌‏گيري است و بايد ادامه يابد تا به تدريج به جبهه تبديل شود و ساير نيروها و سازمان‌‏هايي كه هنوز به آن نپيوسته‌‏اند، در آينده به آن بپيوندند.
 يكي از وظايف اصلي اين جبهه كار تعليمي و ترويجي دموكراسي‌‏خواهي و حقوق بشر در ايران و بسط اين فرهنگ در سطح قدرت سياسي و جامعه است و كار دوم آن نيز دفاع از حقوق اساسي ملت، دفاع از حقوق دموكراتيك همه نيروها و اعتراض به نقض حقوق بشر، حقوق شهروندي و حقوق سياسي افراد و گروه‌‏ها در جامعه ايران است.

گفتمان دموكراسي‌‏خواهي جداي از گفتمان عدالت‌‏خواهي نيست و هر دوي اينها لازم و ملزوم يكديگرند. ما زماني مي‌‏توانيم به دموكراسي واقعي اميدوار باشيم كه اين دموكراسي با زندگي واقعي مردم عجين شود و از بحث آكادميك, لوكس و روشنفكرانه به ضرورتي چون نان شب تبديل شود، بايد براي مردم مشخص شود كه راه عدالت‌‏خواهي, برابري و تامين نيازهاي اوليه زيستي چون نان، مسكن و كار از بستر يك ساختار دموكراتيك مي‌‏گذرد. اگر در ايران دموكراسي و حقوق بشر نباشد، اميدي به عدالت، برابري و حل مشكلاتي مانند فقر و نابرابري طبقاتي نيست. پيش‌‏نيازهاي جامعه دموكراتيك علاوه بر رسوخ فرهنگ دموكراتيك در منش و روش، فرهنگ سياسي جامعه و دولت، كاهش يا امحاء بي‌‏سوادي، تامين حداقل نيازهاي معيشتي و امور زيستي زندگي است و مردم ما بايد به تجربه دريابند كه آب، نان، بي‌‏عدالتي, ظلم، فقر و فلاكت جز با استقرار نظام دموكراتيك مبتني بر حقوق بشر امكان‌‏پذير نيست.

آقاجري در پاسخ به سوالي در مورد علت عدم پيوستن سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي به جبهه دموكراسي و حقوق بشر كه در نامه آرمين به سحابي نيز بر آن تاكيد شده بود، گفت: من فعاليت زيادي در سازمان ندارم و خود را پاسخ‌‏گوي مواضع آنها نمي‌‏دانم، فعاليت من در اين سازمان تنها معطوف به شركت در جلسات اجتماعي و فكري اين تشكل است.