شاعران

بی خانه می شوند!

شهرداری تهران دست گذاشته است روی "خانه شاعران ایران". این خانه با موافقت شهردار وقت "الویری" و وزیرارشاد وقت "مهاجرانی" در سال 78 دراختیار  دو تشکل "دفتر شعر جوان" و "انجمن شاعران ایران" قرار گرفت، که اولی در سال 68 و دومی در سال 78 تشکیل شده اند.

تعداد اعضای آنها به هزار تن می رسد.

وبلاگ الپر در شرح داستان گونه ای از این خانه و خطری که روی سر آن پرپر می کند، از جمع شاعرانی می نویسد که خطر پریشانی تهدیدشان می کند، از جمله خانم راکعی نماینده مجلس ششم که خود شاعر است.

عبدالملکیان: "خیلی در به دری کشیدیم، چند جا عوض کردیم، مدام آدرس ما عوض می شد و شاعران جوانی که از شهرستان ها با ما در ارتباط بودند، دچار مشکل می شدند. سال 78 پس از تشکیل انجمن شاعران ایران و پس از رایزنی با مسئولان وقت قرار شد همین ساختمانی که الان توی آن هستیم را به ما تحویل بدهند. وزیر ارشاد مهاجرانی بوده و شهردار وقت الویری. هر دو موافقت کردند و اسفندماه همان سال شانه به شانه شاعران از پله های این ساختمان که از دوره قاجار در خیابان دولت باقی مانده بالا آمدیم. پس از مراسم افتتاحیه کاشی آبی "خانه شاعران ایران" را به دیوار چسباندیم.

پاییز 1384 اول زنگ تلفن به صدا در آمد: "باید تخیله کنید". و بعد یک نامه از شهرداری منطقه 3 رسید: "باید ساختمان به صاحب اصلی اش (شهرداری) بازگردانده شود.

راکعی: " در اسفندماه سال 78 قرارداد بستیم. قرارداد ما پنج ساله بود و در یکی از بندهایش قید شده بود پس از پنج سال، "اگر فعال بودید ساختمان همچنان در تملک شما باقی می ماند"، ما که حالا فعال تر از همیشه هستیم نمی دانیم باید چه کار کنیم، کسی به حرف گوش نمی دهد".