حداد عادل رئيس مجلس فرمايشی هفتم در يك اظهار نظر عالمانه و مبتكرانه (!) گفت: عزم راسخی در مجلس هفتم برای پيگيری تحقيق و تفحص‌ها وجود ندارد!

به اين ترتيب چند خيز تبليغاتی كه درابتدای تشكيل مجلس هفتم برداشته شد تا به مردم نشان داده شود اين مجلس هم "بله" می‌خواهد تحقيق و تفحص كند، در همان نيم خيز اول پايان يافت. اگر بنابر تحقيق و تفحص بود كه آن بلا را سر مجلس ششم نمی آوردند! حداد عادل كه خودش خوب ميداند مجلس هفتم با چه انگيزه‌ای و به دليل تشكيل شد و مجلس ششم را دوستانش در خارج از مجلس چرا و چگونه فلج كردند. بنابراين نيازی بهاين اظهارنظرهای مبتكرانه و شجاعانه نيست. چاقو كه دسته اش را نمی برد. اين مجلس كارش تحقيق و تفحص نيست. يكسال از عمر برپائی آن گذشته، حتی يك مورد بانگ كسی در آن برنخاسته كه در زندان اوين چه می‌گذرد، چرا حقوق عقب افتاده كارگران پرداخت نمی شود، اين بازی ضد شورش كه در تهران راه افتاده برای چيست؟ تكليف آن اسكله‌های قاچاق كه بارهای درمجلس ششم مطرح شد به كجا كشيد؟ كمك‌های خارجی به زلزله بم كجاست؟ بورس تهران را چرا می‌خواهند تعطيل كنند؟ اين همه سرمايه چرا از كشور خارج می‌شود و شركت‌های خارجی چرا نمايندگی‌های خود را در ايران بسرعت می‌بندند؟ گرانی جديد و رو به تشديد از كجا پيدا شده؟ سياست خارجی دولت چيست؟ و....

اين مجلس برای اين كارها كه بخشی از هويت يك مجلس منتخب است و نه مجلس انتصابی تشكيل نشده است. نه درداخل كسی آن را مجلس می‌داند و نه درخارج از كشور دولت‌ها آن را جدی می‌گيرند. سفر به سوريه را كه مثل زيارت مشهد شده بگذاريد به كنار و ظهور رئيس مجلس در بلژيك و قرار سفر او به ايتاليا را مرور كنيد تا معلوم شود كجای كارند.