سخنان جورج بوش در مركز تجارت بين المللی "رونالد ريگان " به تاريخ 6 اكتبر، يك سخنرانی معمولی نبود. متنی كه بوش آن را دراين سخنرانی و در حضور صاحبان بزرگترين كارتل‌های اقتصادی امريكا و سران نظامی، اطلاعاتی، امنيتی و قضائی امريكا قرائت كرد مانيفست مرحله نوينی از جنگ طلبی امريكاست كه بنا بر اشارات مكرر- حتی گاه بصورت آشكار- ايران را هدف گرفته و از اين پل برای غلبه بر خاورميانه و صف آرائی در برابر روسيه و چين می‌خواهد عبور كند. سكوت و سانسوری كه به وسائل ارتباط جمعی ايران برای انتشار و پرداختن به اين سخنرانی تحميل شده، هرگز از اهميت بسيار جدی آن عليه ايران نمی كاهد، تنها بر‌بی‌خبری مردم ايران از آنچه درحال وقوع است می‌افزايد. رهبران جمهوری اسلامی سكوت و سانسور را اختيار كرده اند، زيرا مردم می‌توانند و بايد معترض سياست‌های داخلی و منطقه‌ای سران جمهوری اسلامی كه زمينه تحقق چنين مانيفست جنگ طلبانه‌ای از سوی امريكا را فراهم می‌كند بشوند.

متن سخنرانی بوش بسيار دقيق و بدون ترديد با بهره گيری از دانش اسلام شناسان تنظيم شده و در حقيقت اين اسلام شناسان بخشی از آن تيم ورزيده، جنگ طلب و تئوری ساز ناشناسی اند كه اين مانيفست را تدوين كرده اند. اين  مانيفست می‌تواند جهت گيری تاريخی قرن 21 را تعيين كند و حاكميت كنونی ايران نيز می‌تواند در خدمت تحقق آن باشد و عمل كند. فاجعه همين است. خراب شدن اين آوار - كه امريكا برای پيروزی در رقابت‌های اقتصادی خود با اروپا و كنترل بحران اقتصادی خويش آن را يگانه چاره تشخيص داده- بر سر ملت ايران. از اين مانيفست و آوار بوی هيروشيما می‌آيد. آنها كه سرنوشت كشور را در دست گرفته اند، فاجعه را اتمی كرده اند و مردم را چنان بيگانه با حاكميت و‌بی‌اعتناء به سرنوشت آن، كه نسبت به سرنوشت خويش و ايران نيز دچار رخوت انديشه شده اند. بخش قابل توجهی از مردم نيز زير رگبار خرافات و تبليغات مذهبی مسخ شده و خويش را باخته اند. چهره ضد آزادی، ماجراجو و سركوبگر حاكميت، كه غارت و غارتگری را نيز زير چتر حمايت خود گرفته، 8 سال مقابله با اصلاحات و ترويج خرافات مذهبی، ادامه خصوصی سازی و تشويق و حمايت از اقتصاد تجاری حاكم، كه نابودی توليد ملی و اعتصابات و تظاهرات و تحصن‌های مكرر كارگری حاصل مستقيم آنست، نااميدی و نارضائی وسيع جوانان و بويژه زنان از وضع موجود، فساد واعتياد گسترده، نظامی تر شدن حاكميت در همه عرصه‌ها، سياست حمايت از عمليات تروريستی درخارج از كشور- عراق، افغانستان و لبنان- كه علی لاريجانی رئيس شورای عالی امنيت ملی جمهوری اسلامی رسما در آستانه انتخابات رياست جمهوری اخير بارها آن را يگانه راه حل برای چانه زنی با امريكا بر سر ميز مذاكره اعلام كرد و اكنون سياست غالب است، به ميدان آمدن دوباره روحانيونی نظير مصباح يزدی و خزعلی كه بهترين مصداق‌ها برای راه يافتن به مانيفست بوش اند، كابينه و رئيس جمهوری كه جهان را شهرداری تهران تصور كرده و عملكرد 3 ماهه او مطلوب ترين حاصل را برای كاخ سفيد داشته و... تنها گوشه‌هائی از واقعيات است. واقعياتی كه اگر نبود، چنين ساده و صريح مانيفست جنگی قرن 21 جورج بوش نمی توانست ايران را نمونه و هدف آشكار جنگی اعلام كند.

بدين ترتيب است، كه مانيفست جنگی بوش را نه يكبار، كه چند بار و با دقت بايد خواند. اين، تنها يك سخنرانی نيست كه ما با نفرت از سياست‌های جنگی كاخ سفيد از روی آن بگذريم و يا آن را نيز در رديف ديگر سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های كم تعقل بوش در سالهای اخير بگذاريم. اين يك دكترين جنگی است و آنها كه آن را تنظيم كرده و بدست بوش داده اند تا در چنان مجمعی آن را روخوانی كند، برای آينده ايران و منطقه و در ادامه آن "جهان" نقشه‌های هول انگيز در سر دارند. به همين دليل است، كه ما آن را تنها با حذف چند پاراگراف تكراری و تكرار هيستری ضد كمونيستی كاخ سفيد منتشر می‌كنيم و همگان را به خواندن و بازخواندن دقيق آن فرا می‌خوانيم. بخوانيم و بيانديشيم. به سرنوشت ايران و آينده منطقه و جهان. اين سخن بوش نيست، مانيفست جنگی سرمايه داری مهاجم و در بحران گرفتار آمده امريكاست.

مانيفست جنگ قرن 21

واشنگتن دی سی-6 اكتبر 2005-  جورج بوش

حملات تروريست‌ها در خدمت يك ايدئولوژی مشخص و متمركز است كه از مجموعه‌ای از باورها و اهداف شيطانی و نه ديوانه وار تشكيل می‌شود. برخی آن را افراط گرايی اسلامی می‌خوانند، برخی ديگر نام جهادگرايی آشوب طلب بر آن می‌گذارند و ديگران به آن فاشيسم اسلامی می‌گويند. نام اين ايدئولوژی هر چه كه باشد با دين اسلام تفاوت بسيار دارد. اين شكل از افراط گرايی، اسلام را به خدمت يك ديدگاه خشن سياسی در می‌آورد كه خواستار تاسيس يك امپراطوری انحصار طلب نفی كننده تمام آزادی‌های سياسی و مذهبی به وسيله تروريسم و خرابكاری و شورش است. اين افراط گراها از تفكر جهاد، دعوتی برای كشتار تروريستی بر ضد مسيحيان و يهوديان و هندوها و نيز مسلمانان فرقه‌های ديگر می‌سازند كه آنان را مرتد می‌نامند.

بسياری از اين مبارزان، اعضای سازمان‌های تروريستی جهانی و بدون مرز مانند القاعده هستند كه تبليغ می‌كنند و سرمايه و كمك‌های فنی مورد نياز افراط گرايان محلی را فراهم می‌سازند و رهبری عمليات بزرگ و وحشيانه‌ای همچون 11 سپتامبر را بر عهده می‌گيرند. ساير مبارزان را می‌توان در گروه‌های منطقه‌ای يافت كه اغلب با القاعده، شورش‌های شبه نظامی و جريان‌های جدايی طلب در نقاطی مانند سومالی، فيليپين، پاكستان، چچنستان، كشمير و الجزيره ارتباط دارند. ديگرانی نيز وجود دارند كه در هسته‌های محلی شكل گرفته اند و از افراط گرايی اسلامی تاثير می‌پذيرند اما به طور مستقيم توسط آنان رهبری نمی شوند. افراط گرايی اسلامی بيشتر شبيه به يك شبكه نه چندان پيوسته با شاخه‌هايی بسيار بيشتر از يك ارتش تحت فرمان واحد است. با اين وجود همه اين عناصر كه در ميدان‌های جنگ پراكنده مشغول مبارزه هستند از ايدئولوژی و ديدگاه واحدی نسبت به دنيای ما برخوردارند.

ما ديدگاه افراط گراها را می‌دانيم، زيرا آن را به روشنی در تصاوير ويديويی، نوارهای صوتی، نامه‌ها، بيانيه‌ها و تارنماها اعلام كرده اند. نخست آن كه افراط گرايان می‌خواهند به تاثير آمريكا و غرب بر خاور ميانه بزرگ خاتمه دهند، زيرا ما از مردم سالاری و صلح حمايت می‌كنيم و بر سر راه خواسته‌های آنان قرار گرفته ايم. اسامه بن لادن، رهبر القاعده از مسلمانان خواسته است تا "دارايی‌ها، پسران و پول خود را برای بيرون راندن كافران از سرزمين‌هايشان" وقف نمايند. شگردهای آنان برای رسيدن به اين هدف به مدت يك ربع قرن ادامه داشته است: آنان ما را می‌زنند و انتظار دارند كه فرار كنيم. آنان می‌خواهند كه ما بار ديگر تاريخ تلخ بيروت در سال 1983 و موگاديشو در سال 1993 را در مقياس بزرگ تر و همراه با پيامدهای بيشتر تكرار كنيم.

دوم آن كه شبكه مبارز می‌خواهد از خلا ناشی از عقب نشينی ايالات متحده برای در اختيار گرفتن زمام امور يك كشور استفاده نمايد تا حملات خود را از آنجا ترتيب دهد و مبارزه با حكومت‌های اسلامی غير افراطی را از اين نقطه رهبری نمايد. افراطيان در دهه‌های گذشته بيش از هر جا مصر، عربستان سعودی، پاكستان و اردن را هدف اشغال قرار داده اند. آنان برای برهه‌ای از زمان در افعانستان به اين هدف دست يافتند. هم اكنون به عراق چشم دارند.  بن لادن اعلام كرده است: "همه دنيا در حال تماشای اين جنگ و دو دشمن است. نتيجه يا پيروزی و افتخار و يا بدبختی و تحقير خواهد بود." تروريست‌ها عراق را جبهه اصلی خود در مبارزه بر ضد انسانيت می‌بينند. و ما بايد عراق را جبهه اصليمان در مبارزه با تروريسم بدانيم.
سوم آن كه طبق باور مبارزان در اختيار گرفتن امور يك كشور، جمعيت‌های مسلمان را گرد هم می‌آورد و برای آنان امكان براندازی همه حكومت‌های ميانه رو و تاسيس يك مپراطوری اسلامی از اسپانيا تا اندونزی را فراهم می‌سازد . تروريست‌ها با قدرت اقتصادی، نظامی و سياسی بيشتر می‌توانستند برنامه كار اعلام شده شان مبنی بر توليد سلاح‌های كشتار جمعی، انهدام اسرائيل، ارعاب اروپا، تهديد مردم آمريكا و تهديد دولت آمريكا به انزوا را پيشتر برند.
ممكن است برخی وسوسه شوند اين اهداف را به دليل تعصب آميز يا افراطی بودن، نشدنی تلقی نمايند. البته آنها تعصب آميز و افراطی هستند، اما نبايد كنار گذاشته شوند. دشمن ما كاملا متعهد است. همانگونه كه زرقاوی عهد كرده است، "ما يا بر نژاد انسان پيروز می‌شويم و يا به زندگانی جاويد می‌رسيم." و دنيای متمدن به خوبی می‌داند كه متعصبان ديگر تاريخ نيز از جمله، استالين، هيتلر و پل پوت(7) پيش از ترك عرصه تاريخ همه ملل را به جنگ و قتل عام كشاندند. لازم است با مردان بد نيت جاه طلب‌بی‌وجدان با جديت برخورد شود و بايد آنان را پيش از چند برابر شدن جناياتشان متوقف سازيم.

شكست دادن شبكه ستيزه جويان دشوار است، چرا كه رشد آن مانند يك انگل به عذاب و سختی كشيدن ديگران بستگی دارد. افراط گرايان درگيری‌های محلی را در خدمت بنا نهادن يك فرهنگ شكنجه می‌گيرند كه هميشه در آن كس ديگری مقصر است و راه حل هميشه به خشونت منتهی می‌شود.  آنان از مردان و زنان جوان آزرده و سرخورده سوء استفاده می‌كنند و آنان را از طريق مساجد كه آلت دست تروريسم قرار گرفته اند به خدمت می‌طلبند و از فن آوری امروزی برای چند برابر كردن قدرت ويرانگرشان استفاده می‌كنند. اعضای جديد هم اكنون به جای آن كه در اردوگاه‌های دورافتاده آموزش ببينند می‌توانند به كتابخانه‌های اينترنتی دسترسی داشته باشند كه در آنها چگونگی ساخت بمب‌های كنار جاده‌ای يا منفجر ساختن نارنجك‌های موشكی آموزش داده شده است و اين امر خطر خشونت را حتی در داخل جوامع صلح آميز و مردم سالار انتشار می‌دهد.

تاثير افراط گرايی اسلامی همچنين توسط ياری دهندگان و قدرت دهندگان بيشتر می‌شود. آنان توسط نظام‌های خودكامه و ياران مصلحتی مانند سوريه و ايران كه هدف مشتركشان آزار آمريكا و دولت‌های اسلامی ميانه رو است و از تبليغ‌های تروريستی برای نسبت دادن خطاهای خودشان به غرب و آمريكا و يهوديان استفاده می‌كنند تحت پوشش قرار گرفته اند. اين افراط گرايان بر پايه مراكزی همچون خيريه‌های فاسد استوار هستند كه برای فعاليت‌های تروريستی پول جمع آوری می‌كنند. آنان توسط كسانی كه پرخاشجويانه برای انتشار برداشت‌های افراطی و تعصب آميز از اسلام در نقاط‌بی‌ثبات سرمايه گذاری می‌كنند قدرت می‌يابند. ستيزه جويان همچنين توسط عناصری از رسانه‌های خبری عرب زبان كه به نفرت و نگرش ضد سامی دامن می‌زنند و نظريه‌های توطئه آميز را تغذيه می‌كنند و از آنچه در گذشته "مبارزه با اسلام" توسط آمريكا ناميده می‌شد صحبت می‌كنند و تقريبا يك كلام از اقدامات آمريكا برای محافظت از مسلمانان افغانستان، بوسنی، سومالی، كوزوو، كويت و عراق نمی گويند تقويت می‌شوند.
بنا بر باور برخی از آنها افراط گرايی حتی توسط اقدامات ائتلاف ما در عراق استحكام يافته است و طبق اظهار آنان حضور ما در آن كشور به نوعی باعث يا عامل خروش افراط گرايان شده است. به آنان يادآوری می‌كنم كه ما روز 11 سپتامبر در عراق نبوديم و با اين وجود القاعده به ما حمله كرد. نفرت افراط گرايان پيش از آن كه عراق مساله روز باشد وجود داشت و پس از آنكه اين كشور بهانه‌ای در دستان آنان نباشد نيز ادامه خواهد داشت. دولت روسيه از عمليات آزاد سازی عراق حمايت نكرد و با اين وجود ستيزه جويان بيش از 180 دانش آموز را در بسلان به قتل رساندند.

افراط گرايان در طول سال‌ها موارد زيادی را از جمله حضور اسراييلی‌ها در كرانه باختری يا حضور نظامی ايالات متحده در عربستان سعودی يا شكست طالبان يا جنگ‌های صليبی هزاران سال پيش بهانه كرده اند تا به خشونت متوسل شوند. در حقيقت ما با مجموعه‌ای از ظلم و جور مواجه نيستيم كه بتوان به آنها پرداخت و از حجمشان كاست. آنچه در برابر ما قرار دارد يك ايدئولوژی افراطی با اهدافی اصلاح ناپذير مبتنی بر به اسارت در آوردن همه ملل و ارعاب كل جهان است. هيچ يك از اقدامات ما قاتلان را به خروش دعوت ننمود و هيچ امتياز، رشوه يا اقدامی برای تسلی برنامه‌های آنان را برای كشتار دگرگون يا محدود نمی سازد.

آنان بر خلاف اين نظر كشورهايی را هدف قرار می‌دهند كه بيانديشند می‌توان رفتارشان را از طريق خشونت تغيير داد. در برابر چنين دشمنی تنها يك واكنش كارآمد وجود دارد: ما هيچ گاه عقب نشينی نمی كنيم، هيچگاه تسليم نمی شويم و هيچ گاه به چيزی كمتر از پيروزی كامل قانع نمی شويم. (كف زدن.)

ايدئولوژی مرگبار افراط گرايان اسلامی چالش بزرگ ما در قرن جديد است. قاتل تئو ون گگ در دادگاهی در هلند به مادر گريان قربانی رو كرد و گفت: "من درد شما را احساس نمی كنم، زيرا به اعتقاد من شما يك كافريد." و بر خلاف ظاهر اين شعار مذهبی، بيشتر قربانيان دست اين ستيزه جويان، مسلمانان هستند.

ساده و روشن است كه قتل 25 كودك عراقی در يك بمب گذاری با اعدام معلمان عراقی در مدرسه‌هايشان يا كشتار پرستارانی كه در بيمارستان‌ها مشغول مراقبت از بيماران هستند قتل يا رد كامل عدالت و شرافت و اخلاقيات و مذهب به شمار می‌رود. اين ستيزه جويان تنها دشمن آمريكا و عراق نيستند، بلكه دشمن اسلام و انسانيت اند. (كف زدن.) سران آنان وانمود می‌كنند كه حزبی ستم ديده و نماينده مظلومان در برابر دشمنان ستمگرشان هستند. در واقع آنان دارای جاه طلبی‌بی‌پايان برای تسلطی فرمانروايانه هستند و آرزو دارند قدرت را از همه كس غير از خودشان بگيرند. آنان در حكومت‌هايشان كتاب‌ها و مجسمه‌های تاريخی را ممنوع اعلام كرده اند و با زنان وحشيانه رفتار می‌كنند. آنان به دنبال پايان بخشيدن به هر گونه مخالفت و نظارت بر تمام جنبه‌های زندگی و حكومت بر افراد هستند. تروريست‌ها در حالی كه آينده‌ای عدالتمند و مقدس را وعده می‌دهند مشغول آماده سازی آينده‌ای آكنده از ستم و بدبختی هستند.

راديكاليسم اسلامی نيز دارای تضادهای فطری‌ای است كه آن را محكوم به شكست می‌كند.  با وحشت از آزادی. تنها بخش مدرن ديدگاه‌های اين مبارزان سلاح‌هايی است كه می‌خواهند بر عليه ما به كار گيرند. مابقی ديدگاه‌های خشونت آميز و‌بی‌رحمانه آنها به واسطه تصوير كج و منحرفی كه از گذشته دارند تعريف می‌شود - اعلام جنگ بر عليه انديشه پيشرفت. آنهايی كه از آزادی و پيشرفت نفرت دارند خود را به انزوا، نزول، و سقوط محكوم می‌كنند.

ما مصمم هستيم تا از حملات شبكه‌های تروريستی قبل از اينكه به وقوع بپيوندند جلوگيری كنيم. ما با سازماندهی مجدد دولت خود در حال ايجاد سيستم دفاعی گسترده و هماهنگی برای كشورمان هستيم. ما برای انجام وظيفه بسيار دشوار رديابی فعاليت دشمن بر اساس اطلاعاتی كه معمولا از منابع پراكنده داخلی و خارجی به صورت متفرقه و ناقص به دست می‌آيد در حال اصلاح آژانس‌های اطلاعاتی خود هستيم. ما به همراه دولت‌های بسياری از كشورهای ديگر در جهت نابود كردن شبكه‌های تروريستی و ناتوان كردن رهبران آنها در حال اقدام هستيم. با همكاری با يكديگر، ما تقريبا تمامی آنهايی كه مسئوليت مستقيم در حملات 11 سپتامبر داشتند و همچنين برخی از معاونان ارشد بن لادن و مديران و عاملان سازمان القاعده در بيش از 24 كشور را يا كشته يا دستگير كرده ايم. از ميان اين افراد، می‌توان به مغز متفكر حمله به كشتی يو اس اس كول كه رئيس عمليات القاعده در منطقه خليج فارس بود، مغز متفكر حملات جاكارتا و اولين بمب گذاری‌های بالی، يك برنامه ريز ارشد عمليات تروريستی زرقاوی كه مشغول برنامه ريزی حملاتی در تركيه بود، و بسياری از رهبران ارشد القاعده در عربستان سعودی اشاره كرد.

در مجموع، ايالات متحده و شركای ما از 11 سپتامبر تا كنون دست كم ده توطعه تروريستی بسيار جدی القاعده از جمله سه توطعه القاعده برای انجام حمله در داخل ايالات متحده را خنثی كرده ايم. ما همچنين دست كم پنج كوشش ديگر القاعده برای تعيين اهدافی در ايالات متحده يا وارد كردن عمال خود به داخل كشور را متوقف كرده ايم. اين پيشرفت‌های پيوسته دشمن را زخمی كرده -- اما دشمن هنوز هم قادر به انجام عمليات در سطحی جهانی است. تعهد ما روشن است: ما به مبارزه ادامه خواهيم داد تا شبكه‌های سازمان يافته بين المللی تروريسم كشف و نابود شده و رهبرای آنها برای جنايت‌های خود پاسخگو قرار گيرند.

دوم، ما مصمم هستيم تا سلاح‌های كشتار جمعی در اختيار رژيم‌های شرور و متحدان تروريستشان كه بدون راه دادن ترديدی به خود از آنها استفاده می‌كنند قرار نگيرد. با همكاری با بريتانيا، پاكستان، و ديگر كشورها، ايالات متحده يك شبكه بازار سياه بزرگ فناوری هسته‌ای به رهبری عبدالقدير خان را كشف و نابود كرد. ليبی برنامه‌های سلاح‌های هسته‌ای و شيميايی و همچنين موشكی دور برد خود را رها كرد. و در سال گذشته، ما و شركايمان تحت طرح امنيت گسترش بيش از يك دوجين محموله مشكوك به ارتباط با فناوری تسليحاتی منجمله تجهيزات برای برنامه موشكی ايران را متوقف ساختيم.

اين پيشرفت‌ها خطرات موجود بر عليه كشورهای آزاد را كاهش داده، اما از ميان نبرده. مردان خبيث كه قصد دارند از سلاح‌های وحشتناكی بر عليه ما استفاده كنند برای دستيابی به آنها دائما می‌كوشند. و ما مصرانه در حال تلاش هستيم تا سلاح‌های كشتار جمعی در دستان آنها قرار نگيرد.

سوم، ما مصمم هستيم تا گروه‌های راديكال از حمايت و پناه رژيم‌های شرور برخوردار نشوند. دولت‌های حمايت گر مانند سوريه و ايران دارای تاريخچه طولانی‌ای در همكاری با تروريست‌ها بوده و مستحق هيچ نوع صبری از سوی قربانيان تروريسم نيستند. ايالات متحده هيچ تفاوتی ميان آنهايی كه اقدامات تروريستی انجام می‌دهند و آنهايی كه از تروريست‌ها حمايت می‌كنند يا به آنها پناه می‌دهند قائل نمی شود، چون همه آنها به يك اندازه قاتل هستند. (كف زدن) دولت‌هايی كه ترجيح می‌دهند با ترورسم متحد باشند، همچنين ترجيح می‌دهند كه دشمن تمدن باشد. و جهان متمدن بايد اين رژيم‌ها را پاسخگو قرار دهد.

چهارم، ما مصمم هستيم تا مبارزان كنترل هيچ كشوری كه از آن به عنوان پايگاه و سكويی برای انجام عمليات تروريستی استفاده شود را به دست نياورند. به اين منظور، ما در كنار شركای افغانی خود بر عليه بقايای طالبان و متحدان القاعده آنها می‌جنگيم. به اين منظور، ما برای به انزوا كشيدن و مقابله با مبارزان در پاكستان با پرزيدنت مشرف همكاری می‌كنيم. و به اين منظور، ما با بقايای رژيم پيشين و تروريست‌ها در عراق مبارزه می‌كنيم. هدف تروريسم براندازی يك دموكراسی در حال برخاستن، تصاحب يك كشور استراتژيك به عنوان ايمنگاهی برای تروريسم،‌بی‌ثبات كردن خاورميانه، و حمله به آمريكا و ديگر كشورهای آزاد با خشونتی فزاينده است. هدف ما شكست دادن تروريست‌ها و متحدانشان در مركز قدرتشان است -- و به همين دليل ما دشمن را در عراق مغلوب خواهيم كرد.

ائتلاف ما با برنامه نظامی جامع و مشخصی به همراه متحدان عراقی مان در حال پيش روی است. منطقه به منطقه، شهر به شهر، ما به منظور پاكسازی نيروهای دشمن عمليات تهاجمی انجام داده و نيروهای عراقی را باقی می‌گذاريم تا از بازگشت دشمن جلوگيری شود. ما در اين مناطق در تلاش هستيم تا بهبودهای ملموسی در زندگی شهروندان عراق ايجاد شود. ما در حال كمك رسانی به برخاستن دولت منتخبی هستيم كه مردم عراق را در برابر افراط گرايی و خشونت متحد می‌كند. اين كار خطرات زيادی برای عراقی‌ها، و آمريكايی‌ها و نيروهای ائتلاف دارد. در هيچ جنگی نمی توان بدون ايثار برنده شد -- و اين جنگ نيازمند ايثار بيشتر، زمان بيشتر، و اراده بيشتر است.

يازده ماه قبل در جريان عمليات فلوجه، تنها چند گردان ارتش عراق در عمليات رزمی شركت داشت. امروز بيش از 80 گردان ارتش در كنار نيروهای ما با شورشگران می‌جنگند. پيشرفت آسان نيست، اما پيوسته است. و هيچ فرد منصفی نبايد دستاوردهای مردم عراق را ناديده گرفته يا انكار يا رد كند.

فدراليسم دموكراتيك بهترين اميد برای متحد سازی جمعيت‌های متنوع است، چون سيستم مشروطه فدرال به حقوق و رسوم مذهبی تمامی شهروندان احترام گذاشته و در عين حال به تمامی اقليت‌ها از جمله سنی‌ها سهم و صدايی در آينده كشور می‌دهد. اين درست است كه بذر آزادی همين اخيرا در عراق كاشته شده -- اما دموكراسی، پس از اينكه رشد كرد و به بار آمد، يك گل آسيب پذير نخواهد بود؛ درختی سالم و نيرومند است. (كف زدن)

برخی ناظران همچنين اينگونه ادعا می‌كنند كه به نفع آمريكا خواهد بود اگر ما به ضررها پايان دهيم و همين حالا عراق را ترك كنيم. اين خيال باطل و توهمی خطرناك است كه يك سوال ساده خلاف آن را به ثابت می‌رساند: آيا با قرار گرفتن عراق و مردم و منابع آن در كنترل زرقاوی و بن لادن ايالات متحده و ديگر كشورهای آزاد امن تر خواهند بود يا ناامن تر؟ پس از ساقط كردن ديكتاتوری كه از مردمان آزاده تنفر داشت، ما در كناری ساكت نمی ايستيم تا قاتلانی كه مصمم به نابود كردن كشور خود ما هستند كنترل عراق را از طريق خشونت به دست گيرند.

عنصر پنجم استراتژی ما در جنگ بر عليه تروريسم از ميان بردن فرصت تروريست‌ها برای جلب نيروهای جديد از طريق جايگزينی نفرت و غيظ با دموكراسی و اميد در سرتاسر خاورميانه بزرگ است. اين پروژه‌ای دشوار و بلند مدت است، و جايگزين ديگری هم ندارد. آينده ما و آينده اين منطقه با يكديگر مرتبط هستند. ما دوستان خاورميانه‌ای خود از جمله مصر و عربستان سعودی را ترغيب می‌كنيم تا راه اصلاحات را پيش بگيرند و با احترام به حقوق و انتخاب‌های مردم خودشان اراده جوامع خود را در جنگ بر عليه تروريسم تقويت كنند. ما در برابر رژيم‌های ظالم از دگرانديشان و تبعيد شدگان دفاع می‌كنيم چون دگرانديشان امروز رهبران دموكراتيك فردا خواهند بود. ما با طرح استدلال خود از طريق ديپلماسی دولتی، اعتقاد خود به خود مختاری، حاكميت قانون، آزادی دين، و حقوق برابر زن را به روشنی و با اطمينان كامل مطرح می‌كنيم. اين اعتقادات در هر سرزمين و هر فرهنگی صحيح و مقبول هستند.

در حالی كه ما سهم خود را در برخورد با راديكاليسم انجام می‌دهيم، می‌دانيم كه حياتی ترين فعاليت‌ها در خود جهان اسلام انجام خواهد شد. و اين فعاليت‌ها از هم اكنون آغاز شده اند. بسياری از علمای اسلامی با اشاره به آيه 32 سوره 5 قرآن كه می‌گويد كشتن يك انسان‌بی‌گناه مانند كشتن تمام بشريت است و نجات جان يك فرد مانند نجات تمام بشريت است، از هم اكنون به محكوم كردن تروريسم در انظار عمومی پرداخته اند. پس از حملات تروريستی لندن در 7 ژوئيه، امامی در امارات متحده عربی اعلام كرد، "هر كسی كه مرتكب چنين اعمالی شود نه مسلمان است و نه متدين." وقت آن رسيده كه كه تمام رهبران مسلمان متعهد در تقبيح و محكوم كردن ايدئولوژی‌ای كه برای اهداف سياسی از اسلام سوء استفاده می‌كند و دينی شريف را آلوده می‌كند شركت كنند.

(نقل از سایت راه توده)