سرانجام، پس از كش و قوس‌های فراوان‌بی‌سابقه ترين قطعنامه در تاريخ آژانس بين المللی اتمی صادرشد. اين قعطنامه كه  در چندين بند صادر شده است، ضمن اشاره به بيانيه‌های قبلی آژانس و با به رسميت شناختن حق همه اعضا و با يادآوری قصورات ايران در باره اين پرونده و همچنين با اشاره به پنهانكاری‌های طولانی مدت ايران و با ذكر نقض  پادمانهای توافق شده توسط ايران، به اين نكته ميرسد كه هنوز با گذشت دو سال و نيم از بازرسی و تحقيقات، آژانس قادر به روشن نمودن بسياری از مسايل به تعويق افتاده نيست. اين قطعنامه ضمن ابراز ترديد نسبت به انگيزه‌های ايران در برنامه‌های هسته‌ای و يادآوری اهميت اقدامات اعتماد ساز به ايران و ابراز تاسف از عدم پذيرش قطعنامه آژانس در 11 اوت امسال، نسبت به تعليق كامل غنی سازی، نگرانی عميق خود را از عدم تصويت پروتكل  الحاقی اعلام داشته و خواستار تجديد نظر ايران در ساخت تاسيسات آب سنگين اراك می‌شود.

آژانس در اين قطعنامه خود را در موقعيتی نميداند كه وجود مواد و فعاليت‌های مشكوك اتمی در ايران را منتفی بداند و بعضی از قصورات ايران را عدم پايبندی بر پادمان‌های توافق شده می‌داند. اين قطعنامه بارها از سوابق پنهانكاری و عدم اعتماد به اينكه برنامه‌های ايران دارای اهداف صلح آميز است نام برده كه باعث ايجاد پرسش‌هايی شده كه رسيدكی به آنها فقط در صلاحيت شورای امنيت است.

اين قطعنامه با افزودن خواسته‌های خود، در بند چهار بعنوان بند ماشه  ضمن حمايت و تشويق دبير كل در پيگيری قطعنامه‌ها ، از ايران تضمين ميخواهد كه :

- اقدامات شفاف سازی مورد درخواست دبيركل را اجرا كند.

- افرادی كه ظاهرا ايران تاكنون باعث عدم ارتباط آژانس با آنها شده  را در دسترس آژانس قرار دهد.

- اسناد مربوط به دستگاه‌های دوگانه و همچنين مكانهای نظامی ، تحقيقاتی و مكان‌های خاص ارائه دهد.

- تمامی فعاليت‌های غنی سازی را به تعليق درآورد.

- از راكتور آب سنگين برای ادامه تحقيقات استفاده نكند.

- بلادرنگ پروتكل الحاقی به معاهده منع گسترش سلاحهای كستار جمعی را در مجلس به تصويب برساند.

- تا تصويب پروتكل  در عمل مطابق آن و بر اساس اگويی كه در سال 2003 امضا كرده عمل كند.

- به تعهداتش عمل كند و به روند مذاكرات مفيدی كه از دو سال پيش آغاز شده بازگردد.

 عليرغم همه اين تهديد‌ها و استنادها، كه چكيده آن فرستادن پرونده اتمی ايران به سازمان ملل است، مقامات ايرانی عدم اجماع اعضای آژانس و تعيين نشدن زمان رفتن پرونده به سازمان ملل  را به مردم ايران بعنوان پيروزی اتمی اعلام كرده اند. درحالی كه تصميم ارجاع گرفته شده است و با شرايطی كه اعلام شده و به معنای بالا كردن دو دست و گشوده تمام دروازه‌های ايران به روی جاسوس‌ها و مامورانی كه يك سرشان به اسرائيل و امريكا وصل است، هر نوع عقب نشينی يعنی خودكشی، ديگر چه چيز باقی مانده كه برای آن ابراز شادمانی بايد كرد؟

 اين قطعنامه ‌بی‌شك ‌بی‌سابقه ترين از نوع خود است ولی نه از آن منظر كه اجماعی بروی آن نشده، بلكه برای نخستين بار است كه كشوری اينگونه در مجامع بين الملل مورد ‌بی‌اعتمادی قرار می‌گيرد. همچنين بار نخستی است كه آژانس رسيدگی به مشكلات ايجاد شده توسط ايران را در صلاحيت شورای امنيت می‌داند. اگر كسی حتی تا ديروز صبح باور نداشت كه نامی از شورای امنيت در قعطنامه عليه ايران برده شود، از امروز بايستی منتظر زمزمه‌های چگونگی تنبيه ايران در شورای امنيت و عواقب بعدی آن باشد. از هم اكنون زمزمه جلوگيری از صدور بنزين به ايران آغاز شده است.