احمدی نژاد به سمت چهارمين رئيس جمهور ايران راهی امريكا می‌شود تا در اجلاس عمومی سازمان ملل شركت كند. مشكل ويزای او سرانجام با موافقت مقامات امنيتی امريكا حل شد. وزير خارجه امريكا "كاندوليزا رايس" طی سخنانی آشكارا اعلام داشت كه امريكا بعنوان سخنگوی جهان می‌خواهد به ايران هشدار بدهد. از مجموع مصاحبه واظهار نظر او، مطبوعات داخل و بويژه نمايندگان مجلس فرمايشی به اين جمله او توجه كرده اند كه گفته است" اگر احمدی نژاد را در راهروها و يا بصورت اتفاقی ببينم خواه ناخواه سلامی می‌كنم زيرا من آدم با ادبی هستم."

نمايندگان مجلس فعلا درگير آن هستند كه پاسخ اين سلام شرعی است يا غير شرعی و راستی اگر رايس دستش را برای دست دادن دراز كند احمدی نژاد چه كند و جواب انصارحزب الله تهران و بسيجی ها را چه بدهد؟

از اين سطح بسيار نازل دربرخورد با اظهارات وزيرخارجه امريكا كه بگذريم می‌رسيم به آن بخش تهديد كننده سخنان او كه ظاهرا مجلس قادر به دريافت پيام نهفته در آن نيست.

وزير خارجه امريكا گفت:

"نمی دانم اين شانس را خواهم داشت كه اتفاقی با او [محمود احمدی نژاد] مواجه شوم يا نه، اما می‌دانيد كه من آدم خوشرويی ام و فكر می‌كنم اگر با او رودرو بشوم سلامی به او خواهم داد".

اين آن بخشی است كه خيلی جلب توجه مجلس را كرده، چنان كه بخش دوم صحت های رايس را در باره تفاهم جهانی برای يك پيام به ايران و همچنين تاكيد وی روی ضرورت دستيابی به تفاهم با چين، هندوستان وروسيه در همين مورد را فراموش كرده اند. يعنی همان بخش كه ماهيت سفر فوری تونی بلر نخست وزير انگلستان به چين و هندوستان را مشخص می‌كند. همين مجلس سفر نخست وزير تركيه به اسرائيل را هم چندان با اهميت نيافته، همچنان كه ديدار نزديك ژنرال مشرف رئيس جمهور پاكستان از اسرائيل را! محاصره ايران به مراحل تكامل پايانی خود می‌رسد و مجلس اندر خم جواب سلام احمدی نژاد و بازی های وزير خارجه امريكا با جملات. همين مجلس آنجا كه اتمی می‌انديشد نيز فراتر از نمايش های خيابانی بسيج و گروه های فشار در برابر سفارت انگلستان و تظاهرات اتم خواهی در اطراف نطنز نمی‌ تواند برود، زيرا از همان جنس است، منتهی نه خيابانی بلكه مجلسی اش. با سرنوشت ايران و جان مردم اينگونه بازی می‌شود و هنوز عمق فاجعه را آنها كه قرار است گوشت دم توپ شوند نمی‌ دانند و در بی‌خبری اند.