بررسی كابينه پيشنهادی احمدی نژاد ديروز درحالی در مجلس فرمايشی آغاز شد، كه جايگاه تماشاچيان در اشغال ماموران شهرداری تهران بود. تعدادی از سر رفتگران تهران به اين جايگاه برده شده بودند تا در صورت لزوم و در نقش مردم حزب الله اين و آن را سرجايشان بنشانند!

اتفاقا اين موقعيت، زمانی پيش آمد كه يكی از ناطقين مجلس از احمدی نژاد پرسيد، كه چرا مدام می‌گويد "حكومت اسلامی” و نمی‌ گويد"جمهوری اسلامی” و كارچنان بالا گرفت كه خيلی ها علاقمند شدند مذاكرات مجلس را از طريق راديو اف ام دنبال كنند. آنها كه چنين كرده اند در پيامی برای پيك نت نوشتند: " مجلس نبود، ميدان مال فروش ها بود". در يك پيام ديگر برای ما نوشتند:" مجلس دست رفتگران شهرداری بود!"

بهرتقدير، در چنين فضائی احمدی نژاد سخنرانی كرد و منتظر رای مجلس به كابينه شد. به توصيه رهبر در نماز جمعه بايد اين كابينه تائيد شود و ظاهرا رفتگران برای گرفتن همين تائيد به مجلس گسيل شده بودند.

احمدی نژاد در سخنرانی خود گفت:

حضور 60 ميليونی مردم در دو مرحله انتخابات نهم خلق شگفتی بود. ملت ما ملت شگفتی‌هاست و اين اولين شگفتی نبود و آخرين نيز نخواهد بود. خواستهای مردم همواره روشن بوده است، دفاع از اسلام ناب، كشور، جمهوری اسلامی و اركان آن با تأكيد بر عدالت‌گستری، محو تبعيض و فساد و فقر با همه مظاهر آن را در صدر مطالبات مردم است.

( به اين ترتيب، شركت درانتخابات اساس بوده است و نه آراء داده شده به اين و آن و يا آراء داده نشده به احمدی نژاد و هاشمی رفسنجانی. ضمنا مردم هم نه برای شعار آوردن پول نفت سر سفره فقرا بلكه برای اسلام ناب رفته اند به احمدی نژاد رای داده اند! و اين درست همان تعبيری است كه مصباح يزدی در ديدار با احمدی نژاد از انتخابات كرد.)

احمدی نژاد در بخش ديگری از سخنان و استدلال های عاميانه خود گفت:

"درحال حاضر واردات ما از برخی كشورها، چند ميليارد دلار در سال است و ما در رونق اقتصادی آنان سهم داريم، اما آنها طلبكاری هم می‌كنند. در مسائل سياسی با ما برخورد خصمانه دارند، حاضر نيستند حقوق مشروع ما را به رسميت بشناسند و به بهانه‌های مختلف، نظير بهانه‌های حقوق بشری و اتهامات واهی تا آنجا پيش می‌روند كه توقع دارند حتی در مسائل داخلی ما نيز دخالت كنند. ما را وادار كنند در مسائل مهم منطقه‌ای و جهان اسلام سكوت كنيم و در عرصه سياست بين‌الملل خواهان نظم و هنجاری باشيم كه آنان دوست دارند. همين‌ها با مجامع بين‌المللی هم به سمت محكوميت ما پيش‌قدم می‌شوند، اين چه توازنی است؟ اين ظلم و بی‌عدالتی است."

( به زبان ساده يعنی ما از شما جنس می‌خريم، پس كاری به كار روش ما در حكومت كردن نداشته باشيد. اما احمدی نژاد يادش رفت كه جمهوری اسلامی بيش از كشورهای خريدار نفت ايران به مايحتاجی نياز دارد كه از همان كشورهای مداخله گر در امور حقوق بشر ايران بايد بخرد!)

احمدی نژاد نه از بيكاری كارگران و تعطيل كارخانه ها سخن گفت و نه از نابودی صنايع ملی ايران. وعده هائی برای راه اندازی صنايع پترشيمی داد و روی مهرورزی بعنوان سياست دولت تاكيد كرد. او نگفت اين مهرورزی چيست و شامل كدام اقشار و طبقات می‌شود و آن 10 ميليونی را كه به هاشمی رفسنجانی رای دادند و 23 ميليونی كه رای ندادند را هم شامل می‌شود يا نه؟

احمدی نژاد در اين بخش گفت:

"ما به عنوان دولت اسلامی همچنين بايد در ترويج فرهنگ مهرورزی تلاش جدی نماييم. كمتر خانواده‌ای است كه جوان نداشته باشند. بسياری از آنان تحصيل‌كرده و بيكارند و بسياری نيز به تحصيل مشغولند اما نگرانی از عدم اشتغال مناسب انگيزه‌های تحصيلی آنان را كاهش می‌دهد.

خدمت‌رسانی به طبقات محروم به ويژه ازكارافتادگان از اولويتهاست. همچنين خدمت‌رسانی به قشر عظيمی از زنان سرپرست خانوار، و خانواده‌های تحت پوشش كميته امداد حضرت امام (ره) و بهزيستی، بازنشستگان كه عموما با مشكلات معيشتی مواجه هستند و قشرهايی از كارمندان كه نسبت به سايرين در تنگنای زيادتری هستند، از اولويتهاست. بخشی از صنايع در كشور ما بايد حرف اول را بزند، صنعت نفت ما با كارشناسان خبره و برجسته‌ای كه دارد می‌تواند پيشگام باشد.»

صرفا حفظ جهت وضع موجود صنايع نفت و گاز، سالانه حدود دو ميليارد دلار واردات قطعات كالا نيازمنديم و اين غير از ميلياردها دلار كالای وارداتی برای طرح‌های توسعه است. توجه به توليد داخل، در ساخت تجهيزات اين صنعت و صادرات آن از اولويت‌های اين دولت است (چراكه) با اين اقدام اشتغال قابل توجهی ايجاد می‌گردد.

در صنعت كشاورزی بايد تأمين نياز داخلی و سپس صادرات باشد. اگر توليد با هدف صادرات ساماندهی شود بازار داخلی نيز به آن اقبال نشان می‌دهد.

احمدی نژاد پس از شرحی از ليبراليسم كه هيج معنا و مفهوم علمی نداشت و تعبيری من درآوردی بود گفت:

بايد در امر زيارت اماكن مقدسه و كاهش هزينه‌ها و افزايش رفاه زائران اهتمام كنيم. مراكز تفريحی و سياحتی لازم به ويژه برای جوانان و بانوان را توسعه دهيم، فرهنگ سالم را در ارتباط با هنر تقويت و از هنرمندان حمايت كنيم.  

بايد بنيان خانواده به عنوان اصلی‌ترين واحد بنای جامعه سالم را تقويت كنيم و برای رسيدن به مرزهای علمی، از جمله در دانش هسته‌ای كه موجبات خودباوری را فراهم آورده است، تلاش كنيم. توسعه فرهنگ قرآنی، نهج‌البلاغه، صحيفه سجاديه و منابع اصيل اسلامی كه جزو لاينفك كار فرهنگی است، بايد به آن اهتمام كنيم."