ابطحی ـ ديروز رفته بوديم مراسم توديع آقای مسجد جامعی برای پايان دوران وزارت ارشادش. انصافا بزرگان حوزه فرهنگ و هنر همگی جمع بودند. آقای مسجد جامعی آدم صبور و مقاومی بود. يك استدلال هميشگی داشت و آن اينكه اهالی فرهنگ و هنر بايد احساس امنيت داشته باشند. در اين سالهايی كه وزير ارشاد بود خيلی از روزها به حوزه كتاب، سينما و روزنامه ها هجوم می‌آوردند و فيلمساز و هنرپيشه و ناشر و سردبير و مؤلف را به خاطر كاری كه مجوز ارشاد داشت احضار می‌كردند، می‌توانست با يك بيانيه تند رفع تكليف كند. بارها با هم درددل می‌كرديم  نظرش اين بود كه اين بيانيه تند رفع تكليف از ما می‌كند ولی احساس امنيت را از نويسندگان می‌گيرد. وزارتخانه بايد خودش و مديرانش مشكلات را تحمل كنند ولی احساس امنيت از هنرمندان گرفته نشود. تقريبا همه مديران عالی وزارت ارشاد در دوران مسجدجامعی و دوران وزير فرهيخته و دانشمند قبلی، دكتر مهاجرانی به خاطر دفاع از نويسندگان و هنرمندان پرونده پيدا كردند. اين را ديروز با لحن پر دردی مسجد جامعی در سخنانش گفت. وزارت ارشاد در دو دهه گذشته خيلی دوران متفاوت و عجيبی را ديده است. از زمانی كه قرار بود رد پای همه توطئه ها را در حوزه های فرهنگ و هنر پيدا كنند و نگاه امنيت غليظ بر حوزه فرهنگ در دوران قبل از 76 سايه انداخت، تا امروز، فشار فراوانی بر اين حوزه بوده است كه بايد كاری كند كه مردم جامعه بر اساس معيارهای رسمی ارائه شده رفتاركنند. خاتمی كه در دوران وزارتش مورد انتقاد تند قرار گرفت، استعفا داد. لاريجانی آمد با مشی نسبتا قابل قبول. همان گروه موفقيتی برايش ثبت نكردند. ميرسليم آمد با همه تندی های ممكن، باز فرهنگ تغيير نكرد. خاتمی رئيس جمهور شد و وزير دانشمندی مثل مهاجرانی آمد، هر چه "توانستند" عليه او كردند تا استعفا داد. مسجد جامعی آمد با اهالی فرهنگ مثل سلف خود رابطه خوبی برقرار كرد، اما به قول خودش حتی سخنران مجلس ختم عمويش هم به او ناسزا گفت و انتقاد كرد. حالا كه اصحاب كيهان هم می‌خواهند آنجا را فتح كنند باز هم تغييری در جامعه بوجود نخواهد آمد. زيرا كه فرهنگ را فقط آنها كه با وزارت ارشاد در ارتباطند درست نمی‌ كنند، دهها پارامتر سياسی و اقتصادی، نحوه عملكرد مسئولان، نبود عدالت اجتماعی و مسائل سياسی وتبعيض ها در فرهنگ سازی مؤثرند.

در هر حال مسجد جامعی با يك سخنرانی علمی ايران دوستانه و در ميان حمايت "همه" اهالی فرهنگ و هنر از وزارت خداحافظی كرد. اما كار بزرگی كه شد اين بود كه در اين دوران نگاه امنيتی به فرهنگ با مقاومت دولت خاتمی و وزارت ارشاد مسجد جامعی روبرو می‌شد. اين همان امنيت خاطر هنرمندان و نويسندگان بود كه خلاقيت می‌آفريد. اين را دكتر فاتح رئيس دوست داشتنی و شجاع خبر گزاری ايسنا هم ديروز گفت.

يك گروه موزيك سنتی هم برنامه اجرا كرد. انصافا زيبا بود. بيت پايانی شعری كه می‌خواند اين بود : دريغ است كه ايران ويران شود.