كاخ سفيد معتقد
است، كشورهای
توليدكننده نفت و گاز نظير ايران، سودان، برمه و ونزوئلا
فرزندان ناخلفی هستند كه شركتهای امريكايی حق ندارند با آنها
قرارداد ببندند. دولت احمدينژاد چندان به موضوعات خارجی تكيه
ندارد و انرژی خود را بر امور داخلی متمركز خواهد كرد.
كنت كاتزمن،
تحليلگر ارشد امور ايران در سرويس تحقيقاتی كنگره امريكا،
معتقد است: علاقه اصلی احمدينژاد به هر صورت در امور داخلی
است.
احمدينژاد به
طور آشكارا نظراتی
در مورد مسايل
اقتصادی، تقسيم ثروت و توجه به اقشار ضعيف جامعه دارد. او به
انعقاد قراردادهای تجاری بلندپروازانه با غربيها و جذب
سرمايههای خارجی علاقه چندانی ندارد. در عوض وی به توزيع
دوباره ثروت و اشتغالزايی برای اقشار ضعيف جامعه معتقد است.
من فكر ميكنم همين ديدگاه، چگونگی مناسبات
او با غرب را
نشان خواهد داد.
تا زمانی كه قيمتهای نفت همچنان بالا باشد، احمدينژاد
قادر است طرحهای اصلاحات اقتصادی را دنبال كند.
شائول
بخاش، نويسنده سابق
كيهان انگليسی در زمان شاه كه اكنون استاد دانشگاه در امريكاست
میگويد: قرارهايی را كه
احمدينژاد در مورد مشاغل كابينه و ساير ردههای دسته دوم و
سوم داده است، در ميزان موفقيت وی بسيار موثرند.
وی، ميگويد:
احتمال اين است كه تغيير در كادر اجرايی نسبتا گسترده باشد و
اگر اين تغييرات خيلی گستردهتر شده و تعداد زيادی از افراد
كمتجربه كه نسبت به مسايل داخلی و خارجی بسيار محافظهكار
هستند ، روی كار بيايند آنگاه به خوبی شاهد يك
موقعيت جدی و
چشمگير خواهيم
بود.
اصلاحطلبان و
احمدينژاد در زمينه آزادی
ها تفاوتهای
بنيادينی با يكديگر دارند.
اگر به آنچه كه
احمدينژاد ميگويد توجه كنيم، او توجه چندانی به آزاديهای
سياسی و يا آزادی مطبوعات ندارد و وقتی كه در مورد آزادی صحبت
ميكند, به نظر ميرسد كه منظورش از آزادی فراهم آوردن
فرصتهای بيشتر در بخش اقتصاد، خدمات اجتماعی، تضمين وامهای
بانكی و چيزهايی از اين دست است و در اينجا است كه ممكن است
شاهد بيشترين تلاشها باشيم
تا تلاش برای حفظ و يا گسترش آزادی.
كاتزمن، معتقد
است: احمدينژاد سرمايه سياسی اندكی در اختيار دارد.
احمدينژاد به
زودی درخواهد يافت كه سرمايه سياسی اندكی دارد و همين امر در
عملكرد آينده او تاثيرگذار خواهد بود. من فكر ميكنم اگر او
بخواهد وارد گود شود تا در مورد چگونگی پوشش زنان و دستگيری
زوجهای جوان در پاركهای تهران دست به اقدام بزند، مبارزه
بسيار سختی را در پيشرو خواهد داشت, من فكر نميكنم
احمدينژاد كسی باشد كه بخواهد سرمايه سياسياش را در اين
راه صرف كند. به نظر من بيشتر انتظار ميرود كه او عليه فساد
مالی به مبارزه برخواهد خواست و سعی خواهد كرد عرصه رقابت
اقتصادی را برای همه عادلانه كند.
بخاش معتقد است:
مبارزه با فساد كه يكی از وعدههای احمدينژاد است، خود
آكنده از خطرات سياسی است.هم فساد مالی و باندبازی در ايران يك
پديده فراگير است و هم وجود آن جا افتاده است.
احمدينژاد با
منافع قدرت های
ريشهدارروبروست.بايد ديد او
چقدر سرمايه در راه
مبارزه با اين منافع خرج ميكند و در مبارزهاش عليه فساد
چقدر از خودش دل و جرات نشان خواهد داد. |