حسن روحانى سرپرست تيم مذاكره كننده اتمی ايران در مصاحبه ای مشروح با سايت "هاتف"، با تائيد تعليق گفتگوهای اتمی از سوی سه كشوراروپائی گفت:

به صورت رسمى چيزى نگفته اند و ما طبق قرار قبلى در همان اوايل ماه اوت منتظر پاسخ آنها هستيم. اروپايى ها به هر حال از اين انتخابات تلقى خودشان را دارند و ممكن است در ذهن آنها تاثير گذاشته باشد، يا اينكه در اين مسئله مشغول مطالعه باشند ولى از ديد ما انتخابات رياست جمهورى در مسائل ملى مهم مشابه مسائل هسته اى تاثير چندانى نخواهد داشت و لذا تصميمات قبلى ادامه خواهد داشت.

روحانی در باره ماندن و يا رفتن خود گفت:

رئيس جمهور جديد به طور طبيعى حق دارد هر كسى را كه مايل است به اين سمت برگزيند و مسئوليت را به او بسپارد. البته به دليل اهميت اين مسئله نظر سران نظام در اين زمينه مهم است. خيلى روشن نيست كه در پايان دوره دولت آقاى خاتمى تحولات در اين تيم چگونه خواهد بود ولى به هر حال هر تيم ديگرى هم مسئوليت را بپذيرد و كار را ادامه دهد به نظر من روند خيلى تغيير زيادى نمى كند و همين روندى كه فعلاً هست ادامه مى يابد.

من فكر نمى كنم كسى با مذاكره مخالف باشد. نسبت به شيوه برخورد ما در بحث تعليق يك تفاوت نظرهايى ممكن است باشد. به هر حال ممكن است اين تفاوت نظرها اعمال شود ولى اصل مبانى كار هيچ گونه تغييرى نمى كند.

روحانی در باره شايعه استعفای خود گفت:

اين مقطع، مقطع شايعات است. معمولاً پايان دولت قديم و قبل از آغاز رسمى كار دولت جديد دوران شايعات است. شايعات فراوان است. آنچه كه من مى توانم بگويم بحث استعفا هيچ وقت مطرح نبوده، يعنى به طور طبيعى با پايان دولت مسئوليت من هم پايان مى پذيرد، مثل همه وزرا. اصلاً معنى ندارد كه بگويند مثلاً فلان وزير مى خواهد استعفا بدهد براى اينكه دوره وزارت به طور طبيعى در نيمه مرداد پايان مى يابد و بعد هم دولت جديد به هر حال مى آيد و مسئوليت مى پذيرد و تا زمانى كه مسئول جديد نيامده مسئول قديم از لحاظ قانونى بايد به وظيفه خود و مسئوليت هاى خودش ادامه دهد. بنده جزء اين مجموعه هستم. البته من يك سمتى دارم به عنوان نماينده مقام معظم رهبرى در شوراى عالى امنيت ملى كه آن حسابش جدا است، ولى بقيه مسائل مشابه همه مسئوليت هاى اجرايى است.

به هر حال بى ترديد موضوع هسته اى مهمترين موضوع سياست خارجى و حتى مهمترين موضوع امنيت ملى ما بعد از جنگ تحميلى است. به غير از موضوع جنگ تحميلى هم از نظر امنيت ملى و هم از نظر سياست خارجى ما ديگر هيچ موضوع چالش برانگيز مهمى مثل پرونده هسته اى نداشتيم و از بعضى از ابعاد پرونده هسته اى مهمترين پرونده ما در تاريخ جمهورى اسلامى و در تاريخ ايران است، چون در پرونده هسته اى ما از يك طرف با يك نهاد بين المللى به نام آژانس مواجه هستيم، از طرف ديگر با كل جبهه غرب، اردوگاه غرب اعم از اروپا و آمريكا مواجه هستيم. همچنين اين موضوع به خواست ملى براى پيشرفت و توسعه و پيشرفت تكنولوژى در داخل كشور ما و به مسائل اقتصادى در داخل وابسته است و از طرف ديگر به دليل توطئه هايى كه در اين پرونده ممكن است آمريكا يا ديگران عليه ما انجام دهند، موضوع به مسائل امنيتى و امنيت ملى ما مربوط مى شود.

بنابراين پرونده بسيار مهم، پيچيده و حساس است، در سرنوشت ملى و امنيت ملى ما و توسعه كشور ما تاثيرگذار است. اين پرونده مى تواند از طريق وزارت خارجه ادامه يابد.

شرايط آينده شايد به گونه اى باشد كه شخص ديگرى بهتر بتواند مسئوليت من را انجام دهد. بايد ببينيم در يك ماه آينده چه خواهد گذاشت.

ته دل آنها اين است كه ما فناورى را كنار بگذاريم چه اروپايى ها، چه آمريكايى ها و چه روس ها. آمريكايى ها مى گويند ما بايد به زور ايران را وادار كنيم كه برنامه اش را كنار بگذارد. اروپايى ها مى گويند نه، ما بايد با تشويق و ملايمت ايران را قانع كنيم كه كنار گذاشتن به نفعش است. روس ها هم ممكن است نظرى شبيه اروپايى ها داشته باشند. پس اساس، اساس حيات و مرگ اين فناورى است. درست است كه اصل اين فناورى هيچ وقت نخواهد مرد چون يك فناورى بومى است كه ملت ما به دست آورده است و هميشه خواهد داشت اما تبلور اين فناورى و تبديل شدن به يك روند صنعتى در كشور ما مورد اصرار ما است و مورد انكار غرب و اروپا.

حرف ما از منطقى برخوردار است كه ما به فناورى خودمان ادامه دهيم در عين حال نگرانى براى دنيا نيافرينيم. ما هيچ علاقه اى نداريم ديگران را نگران كنيم زيرا ما هدف نظامى نداريم. اگر ما هدف نظامى داشتيم حق بود كه ديگران هم نگران شوند .
اين گره، گرهى است كه با سرانگشت تدبير بايد باز شود و هرگونه عجله كردن در اين مسئله و هرگونه احساساتى عمل كردن معلوم نيست نتيجه اش به نفع منافع ملى ما باشد.
روحانی درباره نقش امريكا در پرونده هسته ای ايران گفت:

 ما به هر حال قدرت دست دوم را براى مذاكرات انتخاب كرده ايم همه ما مى دانيم كه اروپا قدرت اول نيست. قدرت دوم است كه ما ترديد نداريم. ما با قدرت دوم دنيا داريم حرف مى زنيم. اين قدرت اول منافع خود را محاسبه مى كند. هيچ كس نوكر ما نيست، هر كسى در دنيا نوكر منافع ملى خودش است. ما هم نوكر منافع ملى خودمان هستيم. اروپا نمى خواهد در ماجراى هسته اى بين او و آمريكا شكاف ايجاد شود يا اگر شكافى هست اين شكاف بيشتر شود. مخصوصاً الان كه اروپا تجربه عراق را با آمريكايى ها دارد كه براى آنها منافع يا مضارى داشت و نمى خواهد آن را در امور ايران تكرار كند. منافع اقتصادى و سياسى اروپا اقتضا نمى كند. بنابراين طبيعى است.

 اين را ما ترديد نداريم كه از نظر سياسى براى اروپا شكست بزرگى است كه اين مذاكرات به نتيجه نرسد يعنى همان مقدارى كه ما دلمان مى خواهد مذاكرات به شكست نينجامد اروپا هم دلش مى خواهد مذاكرات شكسته نشود و اين تجربه مهمى است برايشان در صحنه بين المللى كه جداى از آمريكا آمده اند و تجربه موفقى را پشت سر بگذارند. اما در عين حال اين مسئله مشكلات خودش را دارد هم براى آنها هم براى ما. اين است كه من مى گويم اين كار تدبير زيادى مى خواهد.