فرح كريمی، نماينده ايرانی تبار پارلمان هلند، طی سخنان در ميزگرد بنياد هاينريش بل در پايتخت آلمان "برلين" كه درارتباط با انتخابات اخير رياست جمهوری در ايران تشكيل شده بود گفت:

ايران دارای نظام دمكراتيك نيست كه از آن انتخابات دمكراتيك انتظار برود، بلكه ايران يك كشور تئوكراتيك است. آيت الله خامنه‌ای قدرت اصلی را در دست دارد. محافظه كاران اكثريت پارلمان را تصاحب كرده بودند و در پی تصاحب قدرت اجرايی بودند تا هرگونه خطری را از نظام دفع كنند. استراتژی نظام اسلامی چنين امری را مي‌طلبيد. رفسنجانی عليرغم ميل خامنه‌ای وارد كارزار انتخابات شد و چنين چيزی برای خامنه‌ای قابل قبول نبود. اما اينك نيز نمي‌توان گفت كه ايران احمدی نژاد را انتخاب كرد. نبايد فراموش كرد كه ٤٠ در صد دارندگان حق رأی پای صندوقها نرفتند. مشكلات اقتصادی و بيكاری برای مردم ايران خيلی مهم هستند و همين مشكلات در اين انتخابات مورد بهره برداری تبليغاتی محافظه كاران قرار گرفت. در صورتی كه مي‌دانيم محافظه كاران سودبرندگان اصلی نظام اسلامی در ايران بوده‌اند و قشر متمولی را تشكيل مي‌دهند. به نظر من محافظه‌كاران آزاديهای نسبی به دست آمده توسط مردم را تحمل خواهند كرد، اما آزاديهای سياسی مانند آزادی مطبوعات را محدود خواهند ساخت. با افزايش فشار سياسی، موج جديدی از مهاجرت آغاز خواهد شد و تعداد ايرانيان متقاضی پناهندگی افزايش خواهد يافت. اما آنچه كه بسيار اميدبرانگيز است، جنبش زنان مي‌باشد كه قدرت روزافزون مي‌يابد. جنبش زنان يك جنبش عميق اجتماعی است كه ساختارهای خود را ايجاد خواهد كرد. اروپا و آمريكا بايد استراتژی واحدی را در قبال ايران در پيش گيرند. آنها نبايد امر حقوق بشر را نسبت به برنامه‌های اتمی ايران فرعی قلمداد كنند.