«مجيد
حاجيبابايي»، دانشجوی دكترای رشته تاريخ و عضو شورای مركزی
دفتر تحكيم وحدت(طيف علامه) در گفتگويی با ايسنا گفت: "رييس جمهوری كه با
زير سؤال بردن همه رويههای گذشته به مقام رياست جمهوری رسيده
و به عنوان يك نيروی پاكدامن پا به عرصه نهاده بايد به
وعدههايش عمل كند" وی در مورد حضور در انتخابات گفت: "ما بر
اساس وظيفه روشنفكری و روشنگرانه وارد صحنه شديم، به اين
رسالت عمل كرديم، بنای ما بر رأی آوردن و قدرت گرفتن نبود و به
نظر من ما پيروزيم."
حاجی بايايی تاكيد كرد: ما
ميخواهيم رييس جمهور به شخصی فرا انسانی بدل نشود كه نتوان او
را نقد كرد و چنانكه در دولت خاتمی، بسيار وی را مورد نقد قرار
ميدادند دولت آقای احمدينژاد نيز مردمی و بشری بماند...
هنوز يك ماه تا دميدن صبح دولت
آقای احمدينژاد فرصت باقی است اما از حالا نشانههايی از فضای
دانشگاهها در آن دوره و تأكيد بر اولويتهای معيشتی و اقتصادی
به نظر ميرسد كه ميتوان از اينها به عنوان پيشگوييهای
پيغمبرانه ياد كرد.
حاجيبابايی كه با انتقاد تند
از علی افشاری و گروه تحريم كننده انتخابات در رهبری دفتر
تحكيم وحدت عليه او اطلاعيه داده و حذف شده از تحكيمش اعلام
كرده بودند در مورد تشكيل فراكسيون دمكراسی خواهی در دفتر
تحكيم گفت: 15 دانشگاه در كنار هم با افكار مشابه با به رسميت
شناختن حقوق يكديگر و آغاز يك نوع تحول مدارا در تحكيم،
ميتوانند گام مهمی به سمت هرچه بيشتر دموكراتيك شدن تحكيم
بردارند.
وی در مورد موضع دفتر تحكيم در
انتخابات گفت: من معتقد بودم كه دفتر تحكيم نبايد نسبت به
يكپارچه شدن
حاكميت ساكت بنشيند؛ هم به لحاظ جريان دانشجويی،
هم منافع ملی و تماميت ارضی. اما اين نظر به زعم برخی خوش
نيامد و آن را همراهی با حكومت ميدانستند، و ما معتقد بوديم
كه اين ديدگاه عبور از ملت است نه عبور از حكومت؛ و ابراز
ناراحتی ميكرديم از اين كه برخی ژست ميگرفتند كه دفتر تحكيم
اپوزسيون حكومت است اما تغيير و تحولات صورت گرفته نشان داد كه
آن ديدگاه هم اپوزسيون روشنفكری و هم اپوزسيون مردم است. چون
در آن فرآيند كه 90 درصد روشنفكران ما شركت كردند و اطلاعيه
دادند، نميشود يك جريان دانشجويی كه پيوند وسيعی با
آزاديخواهان دارد مقابل آنها صفآرايی كند. ما با اين تفكر از
قبل هم مشكل داشتيم، زمانی كه تز عبور از خاتمی را مطرح كرد و
سال بعد از آن خاتمی 22 ميليون رای آورد، لذا آن تز را عبور از
ملت ميدانستيم نه عبور از خاتمی. ...
اصلاحطلبان بايد از همه مهمتر
به سازمانيابی بپردازند و حزبهای واقعی و مردمی تشكيل دهند.
همچنين اصلاحطلبان در دوره جديد بايد به شدت رفتار
اقتدارگرايان را زير نظر داشته باشند تا اگر كوچكترين خطايی
كردند و خلاف منافع ملی حركت و يا روند دموكراسيخواهی را دچار
خدشه كنند در برابرشان ايستاده و فرياد بزنند. |