سرمقاله ويژه نامه اومانيته – پير لورانت
مردم فرانسه
ديگر "راست" را در قدرت تحمل نمی كنند

راه از اين پس برای ساختمان اروپايی ديگر همراه با ديگر مردم اروپا باز می‌شود.

عجب پيروزی! رای "نه" مردم فرانسه آب در لانه مورچگان اروپای ليبرال ريخته است. مردم جرات كردند "نه" بگويند. "نه" عليرغم تبليغات رسمی لجام گسيخته بسود "آری"، چماق دائم وسايل ارتباط جمعی، ايجاد ترس، خلط مبحث، شانتاژ. مردم دامی كه دربرابر آن پهن شده بود را خنثی كردند، دام "حقيقت زوری" كه وانمود می‌كرد نظر مردم را می‌خواهد اما اجازه نمی داد جز يك پاسخ دربرابر آنان باشد. مردم از همه پرسی استفاده كردند، كوشيدند متن قانون اساسی اروپا را بفهمند، قانونی كه سعی می‌شد محتوای آن در لابلای جملات پيچيده پنهان شود. مردم همراه با همه جريان‌های اجتماعی كه در پاسخ "نه" جمع شده بودند در يك بحث شهروندی شركت كردند، بحثی كه همه تلاش بر آن بود كه از آن محروم باشند. نتيجه را ديگر نمی توان تغيير داد. "نه" به پيروزی كامل و بی‌بروبرگرد دست يافت. دمكراسی برد، ليبراليسم باخت.

بدينسان طرح معاهده قانون اساسی اروپا، اين دستورالعمل ليبراليسم اقتصادی پذيرفته نشد. مردم ما آن را نمی خواهند. اكنون راه برای تدوين عهدنامه‌ای ديگر در اروپا باز شده است. زيرا عليرغم همه تلاشی كه برخی مفسران می‌كنند معنای اين "نه" برای همه روشن است. پيروزی "نه" قبل از هرچيز ثمره يك بسيج عالی مردمی و يك نوسازی سياسی در چپ است. اين فراخوانی است به برپايی اروپايی سوسيال و اجتماعی، اروپايی كه قانون جنگل، رقابت ميان كارگران و دستبرد به دستاوردهای اجتماعی مردم بسود صاحبان سرمايه‌های بزرگ را نمی پذيرد. اين "نه" هيچ ربطی به خارجی ستيزی و انزوا جويی ندارد كه طرفداران "آری" می‌كوشيدند كه به آن نسبت دهند.

از هنگام اعلام نتيجه همه پرسی، در حالی كه رهبران اروپا درمانده شده اند، نگاه مردم به سوی فرانسه دوخته می‌شود. بازتاب "نه" فرانسه بسرعت در همه جا پخش می‌شود. انرژی‌هايی جديد آزاد می‌شود. اميدی بزرگ زاده شده است كه بايد آن را در همه كشورهای اتحاديه اروپا گسترش داد.

پيامی را كه رای دهندگان كشور ما فرستاند نمی توان دور زد. حكومت‌های ما بايد اين پيام را بپذيرند. ژاك شيراك اعلام كرد "آن را در نظر خواهد گرفت". اين به هيچوجه كافی نيست. مقامات فرانسه با رای مردم انتخاب شده‌اند. بايد خواست آنان را پذيرفت و اجرا كرد. يك كلام و تمام. مفهوم حاكميت مردم در اينجاست. اكنون فرانسه بايد كنار گذاشتن عهدنامه قانون اساسی اروپا و مذاكرات مجدد برای معاهده‌ای تازه را درخواست كند. فورا بايد همه رهنمودهای نئوليبرال لغو شوند.

مردم كه با كارزار همه پرسی به صحنه وارد شده اند نبايد آن را ترك كنند. آنان هستند كه بايد صفحه نوين اروپا را همراه با ديگر خلق‌های اين قاره بنويسند. ماری ژرژ بوفه رهبر حزب كمونيست فرانسه از همين شب گذشته اعلام كرد كه "نشست‌های مردمی برای اروپايی ديگر" در سطح همه محلات و شهرهای فرانسه از هفته اينده برگزار خواهد شد. اين پاسخی به نياز كنونی مردم ماست.

تغيير مشی تنها به اروپا محدود نمی شود و بايد سياست ملی را نيز شامل شود. پس از چنين نتيجه‌ای مردم انتظار چيزی بيش از تغيير تركيب حكومت دارند. آنان خواهان يك "جهش" تازه به سياست نئوليبرال اقای شيراك نيستند. اكثريت مردم ما صاف و ساده خواهان يك تغيير اساسی در سياست ملی هستند.

اين خواست همين امروز است و منتظر انتخابات رييس جمهوری در 2007 نمی ماند. مردم ما ديگر راست را در قدرت نمی خواهد. اما پيام آنان به چپ نيز هست. مردم ما از چپ می‌خواهند شجاعت مبارزه و تعهد دربرابر قدرت‌های پول را داشته باشد. از اين پس بايد آن تجمعی كه قدرت "نه" را بوجود آورد ثمربخش كرد. اين چالش دربرابر ماست: برای اروپايی ديگر، برای يك الترناتيو مردمی چپ. امكانی را كه با اين پيروزی عالی نصيب مردم ما شده است بايد همه به پيش بريم. همه با هم!