سايت "روز" كه در خارج از كشور و بصورت روزنامه اينترنتی منتشر می شود، با محمد علی عموئی قديمی ترين زندانی سياسی ايران، درباره جبهه دمكراسی وحقوق بشر و همچنين تحصن در مقابل زندان اوين مصاحبه كرد. عموئی دراين مصاحبه، در باره شرايط حضوردرجبهه ای كه دكتر معين اعلام كرده گفت:

با كمال تاسف شرايطی كه گذاشته می شود، هماهنگی نيروهای جامعه ما را دشوار می كند. به نظر من پيشنهاد تشكيل جبهه دموكراسی خواهی و حقوق بشر پيشنهاد بسيار مثبتی است و می تواند كليه نيروهای آزاديخواه، مترقی، دموكرات و جريانات غير وابسته به گروه های سياسی را در بربگيرد. انتخابات، به هر حال، يك امر مقطعی است و 27 خرداد پايان می گيرد، اما تشكيل اين جبهه يك امر مستمر است كه پايه اش تازه گذاشته شده و بعد از آن است كه همه نيروها می توانند راهكارهايی را برای شكل گيری چنين جبهه ای ارائه بدهند. در نتيجه تصور من اين است كه آنچه آقای معين پيشنهاد كرده، در واقع پس از انتخابات می تواند شكل بگيرد.

تحصن در برابر اوين.

بر اساس قطعنامه ای كه قرائت شده، مادام كه به اين اعتراض پاسخ داده نشده، اين گردهمايی ادامه پيدا می كند. آقای دكتر ناصر زرافشان وكيل شجاع پرونده قتل های زنجيره ای، اقدام مهمی كرد كه گوشه هايی از اين پرونده مطرح شد. به گمان من چنين اقدامی نبايد اتهام تلقی شود و محكوميت زندان داشته باشد.

شما سال های فراوان در زندان های مختلف، از جمله اوين گذرانده ايد. وقتی پای ديوار اوين بوديد در ذهن تان چه می گذاشت؟ چه احساسی داشتيد كه دوباره بايد پای آن ديوارها نشست و اين حرف هارا زد؟

من تصورم اين است كه همه كسانی كه به خاطر عقيده راهی زندان شده اند و ايامی را، چه يك روز و دو روز و چه ساليان دراز در زندان ـ اوين، گوهر دشت، رجايی شهر، وكيل آباد، عادل آباد و..ـ گذرانده اند به خوبی رنج كسانی را كه به خاطر عقيده در زندان هستند، احساس می كنند. لذا من هم به نوبه خود، وقتی از زندانی شدن دكتر زرافشان، تقی رحمانی و ساير دوستان اعم از نيروهای چپ، ملی، ملی ـ مذهبی، دانشجويان، روزنامه نگاران و...اطلاع پيدا می كنم، احساس می كنم نيمی از وجود خودم در زندان است، چرا كه شب ها و روزهای دشواری را در اين زندان ها گذرانده ام و آن روزها برايم تجديد و تداعی می شود. به صورت بسيار زنده. لاجرم وظيفه خودم می دانم كه در اين حركت شركت كنم، اين كمترين كاری است كه يك فرد علاقمند به حقوق بشر می تواند انجام دهد.

می دانيم كه شما روزها و شبهای سختی را در اين زندان ها و از جمله اوين گذرانده ايد، اما سخت ترين شبی كه يادتان می آيد، كدامست؟

نپرسيد. يك شب و دوشب نبود.