گزارشگران بدون مرز از وزرای امور خارجه 25 كشور اتحاديه اروپا و همچنين خاويار سولانا نماينده‌ی سياست واحد و امنيت مشترك كميسيون اروپا خواست تا بصورت جدی برای نجات جان اكبر گنجی وارد اقدام شوند.

سازمان مذكور از اتحاديه اروپا خواست تا رهبران جمهوری اسلامی را برای پذيرش يك هيات بازديد كننده  از زندانهای ايران متقاعد سازد، تا از اين طريق درجريان اعتصاب‌های رو به گسترش زندانيان سياسی- دانشجوئی قرار گيرد.

اكبر گنجی از پنجشنبه 29 ارديبهشت اعتصاب غذای نا محدود خود را آغاز كرد. در تاريخ 4 خرداد در پی مذاكره‌ی سه تن از مسئولان زندان با وی و دادن قول‌ مساعد، اعتصاب خود را متوقف كرد، اما يك روز بعد معاون دادستان در امور زندان‌ها در يك اطلاعيه ادعا كرد كه "آقای گنجی اعتصاب غذا نكرده و فيلم ايشان هنگام غذا خوردن موجود است." اكبر گنجی از روز پنجشنبه، در اعتراض به اين عمل ناجوانمردانه مجددا اعلام كرد "اعتصاب غذايم را تا بی‌نهايت ادامه می‌‏دهم مگر آنكه درخواست‌‏هايم فوراً اجابت شود."

خانم معصومه شفيعی همسر اكبر گنجی به گزارشگران بدون مرز اعلام كرد كه "وضعيت جسمی همسرش مطلوب نيست " ايشان اعلام كردند كه "ايشان لاغر و ضعيف شده است. به دليل اعتصاب غذا وی داروهايش را نيز مصرف نمی‌كند و اين می‌تواند زندگی او را با خطر مواجه سازد".

گزارشگران بدون مرز تاكيد می‌كنند:

خانم شيرين عبادی وكيل اكبر گنجی بارها نسبت به وضعيت سلامت موكل خود اعلام خطر كرده است.

گنجی صبح امروز در2 ارديبهشت 1379 پس از احضار به دادگاه 1410 معروف به دادگاه مطبوعات بازداشت و روانه  زندان شد. دليل عمده بازداشت و محاكمه ی وی روشنگری‌هايش درباره كشتار روشنفكران و مخالفان  حكومت معروف به « قتل‌‌های زنجيره ای" در سال1377بود. گنجی در اين مقالات برخی از مسئولان رژيم چون علی فلاحيان، محسنی اژه‌ای وعلی اكبرهاشمی رفسنجانی را به دخالت در اين قتل‌‌ها متهم كرد. اتهام ديگر اكبر گنجی شركت در كنفرانس برلين بود.