|
جمعه(ديروز)، سومين روز تحصن در حمايت از ناصر زرافشان دربرابر
زندان اوين برگزار شد. بعد از ظهر ديروز پيك نت، بصورت فوق
العاده، با اعلام خبر اين مراسم و انتشار متن كامل نامه
اكبرگنجی به همسرش به روز شد. در خبر مربوط به تحصن در مقابل
اوين، بخش هايی از سخنان محمد علی عمويی قديمی ترين زندانی
سياسی ايران نيز در پيك نت بازتاب يافت. (اين خبر در شماره
امروز نيز، درجمع اخبار روز گذشته پيك نت همچنان قابل دسترسی
است)
شب گذشته، خسرو شميرانی گزارشگری كه معمولا اخبار و گزارش هايش
در نشريه "شهروند" انتشار می يابد، گزارش مشروحی از اين مراسم
ارائه داد. براساس اين گزارش در برنامه سومين روز تحصن كه از
ساعت يازده آغاز شده بود در ابتدا دكتر فريبرز رييس دانا در
برابر بيش از 250 متحصن و خبرنگاران تاكيد كرد حضور ناصر
زرافشان در زندان به بيان حقايق ارزنده قتل های زنجيره ای
ارتباط داد و نسبت به وضعيت سلامتی وی و نابسامانی رسيدگی
پزشكی به او هشدار داد. سپس دكتر محمد ملكی اولين رييس دانشگاه
تهران پس از انقلاب، از دوران زندان خود در اوين دهه شصت گفت:
گاهی شبها تا 600 تير خلاص
شمارش می كرديم. او هدف از فعاليت های حاضر را آزادی تمامی
زندانيان سياسی اعلام كرد.
محمد علی عمويی كه 25 سال زندان را قبل از انقلاب و بيش از 12
سال زندان را در جمهوری اسلامی تحمل كرده، نفر بعدی بود كه
بزرگترين گناه زرافشان را دفاع او از حقيقت برشمرد و آزادی
تمامی زندانيان سياسی را هدفی والا اعلام كرد. وی تاكيد كرد كه
تا آنها در زندان اند، من نيز خود را در زندان احساس مي‌كنم.
قلب من آنجاست. من آنجا را مي‌شناسم. نه تنها مي‌شناسم، بلكه
با تمام وجوم آن را حس مي‌كنم، نه تنها حس مي‌كنم، بلكه درد و
رنج آن را با خود حمل مي‌كنم.
هاشم آقاجری عضو رهبری سازمان مجاهدين انقلاب اسلامی و استاد
دانشگاه نيز گفت: من ممكن است با بسياری از حاضران و حتی خود
آقای زرافشان هم عقيده نباشم، اما معتقدم كه همه بايد از آزادی
انديشه و بيان برخوردار باشند. ما می خواستيم با نام خدا
زندانيان سياسی آزاد شوند، اما امروز به نام خدا صاحبان انديشه
را دستگير می كنند.
سپس علی اشرف درويشيان، نويسنده و عضو كانون نويسندگان ايران
كه او نيز زندان شاه را پشت سر گذاشته قطع نامه مراسم را
خواند.
در اين متن تاكيد شد: تا آزادی ناصر زرافشان تحصن را ادامه می
دهيم و در صورتی كه تحصن كارساز نباشد به طرق ديگر توسل می
جوييم. هدف آزادی انديشه و بيان است. هدف آزادی تمامی زندانيان
سياسی است.
سپس سيمين بهبهانی بانوی شعر و شجاعت با سرودن اشعاری در ستايش
آزادی و آزاديخواهی زرافشان نم به چشمان حضار نشاند.
در پايان هما زرافشان از همه حاضران و تمامی حاميان تشكر كرد.
او از كانون نويسندگان ايران، اتحاد دمكراسی خواهان، دفتر
تحكيم وحدت، سنديكای واحد اتوبوسرانی تهران و كانون مدافعان
حقوق بشر به نام ياد كرده و از آنان برای حمايت از اعتصاب غذای
زرافشان تقدير كرد.
حدود 12 ظهر وقتی برنامه پايان می يافت علی اشرف درويشيان
اعلام كرد كه اين تحصن ادامه خواهد يافت و فردا نيز ما در
مقابل اوين خواهيم بود.
پس از مراسم تعدای از دانشجويان فعال دفتر تحكيم وحدت كه در
تحصن حضور داشتند همراه با هما زرافشان و هاشم آقاجری برای
اعلام همبستگی به منزل اكبرگنجی رفتند.
در حاشيه مراسم:
مردمی كه از دور و اطراف اوين به تجمع كنندگان پيوسته بودند با
خود شيرينی و نوشيدنی آورده بودند. يكی از آنها ميگفت ما محكوم
هستيم به ديوارهای اين زندان نگاه كنيم و از آنچه در آن ميگذرد
خون جگر بخوريم. اين ديوارها مايه عذاب ما هستند. به ويژه در
دهه 60 چه شبها كه تا صبح به گريه گذرانديم.
جوانی كه لباس سربازی به تن داشت و ظاهرا در زندان اوين كار
ميكرد در هنگام گذر از كنار تحصن كنندگان به آهستگی چيزی گفت.
"مادر لطفی” او را به سوی خود خواند و پرسيد چه ميگويی جوان؟
سرباز به آهستگی تكرار كرد: ميگويم زندانی سياسی آزاد بايد
گردد!
تعداد كثيری از خانواده های اعدام شدگان دهه 60 در مراسم حضور
داشتند. از جمله مادر لطفی (مادر انوشيروان لطفي- اعدام
1365)؛ آذر باقری ( عضو خانواده اعدامی – دهه شصت) فاطمه
ايزدی (همسر اعدامی 1367)، منصوره به كيش (عضو خانواده 5 نفر
اعدامی دهه 60)، اعضای خانواده انوشه طاهری (اعدام در 1367)،
فرخنده حاجی زاده (عضو خانواده اعدامي)، رضوان مقدم (همسر اصغر
منوچهرآبادي- اعدام 1360) خانم دوانی (خواهر پيروز دواني- قتل
های زنجيره اي) مريم مختاری (همسر محمد مختاري- قتل های زنجيره
اي) |
