|
بدنبال ماجرای رد صلاحيت دكتر معين و ابراهيم يزدی، تحريم
انتخابات رياست جمهوری با قدرت تمام مطرح شد. زمينه اعلام اين
تحريم در داخل كشور نيز نه تنها از قبل فراهم بود، بلكه با اين
اقدام شورای نگهبان، در داخل نيز تشديد شد. با آنكه زير فشار
افكار عمومی داخلی و خارجی اين رد صلاحيت پس گرفته شد و درواقع
دكتر معين اكنون كانديدائی است كه مردم صلاحيتش را تائيد كرده
و بعنوان كانديدای اصلاحات در ميدان مانده، كارزار تحريم نه
تنها كاهش نيافته، بلكه تشديد نيز شده است. اين وضع به گونه
ايست، كه حتی در ميان اصلاح طلبان نيز عده ای "موجی” شده اند.
و به همين دليل جبهه مشاركت و سازمان مجاهدين انقلاب كه ظاهرا
امروز تشكيل جلسه بزرگ و وسيع برای تعيين تكليف خواهند داد، بر
سر يك دوراهی مهم قرار گرفته است:
1- بهره گيری از شرايط پيش آمده، به ميدان فراخواندن مردم و
رفتن به سوی دشوارترين دوره تبليغات انتخاباتی و آماده شدن
برای پيروزی قاطع در همان مرحله اول انتخابات،
2- كناره گيری از انتخابات و تن سپردن به امواجی كه موسمی است
و می تواند بعدها دستآوريز تعرض های خونين جبهه ضد اصلاحات نيز
بشود.
تا آنجا كه اطلاع وجود دارد، اكثريت غالب درگروه نخست قرار
دارند و همين اكثريت نيز معتقد است ملی مذهبی ها( به شمول نهضت
آزادی و ائتلاف ملی – مذهبي) نيز از عصبانيت ناشی از پايمال
شدن حق طبيعی شان برای شركت خواهند كاست و بجای تشويق معين به
نيامدن به صحنه، آماده اعلام حمايت همه جانبه از معين خواهند
شد.
شايد كسانی با اين نظر كه از جانب هوشيارترين نيروهای سياسی
داخل كشور و متكی به شرايط اين لحظه( شايد فردا شرايط ديگری
پيش بيآيد كه در آن صورت بايد حرف آن لحظه را زد) مطرح می شود
مخالف باشند، اما چگونه می توان به صرف اين مخالفت، آن را
بعنوان نظر پيشرو ترين نيروهای سياسی مطرح نكرد؟ و نگفت كه
طرفداران تحريم به دو گروه تقسيم شده اند، اما هر دو به يك
نتيجه واحد می رسند:
1- گروهی از اپوزيسيون خارج – بی آنكه نياز به ذكر نام سازمان
ها و يا نام افراد شاخص آنها باشد- با آنكه معين در صحنه
مانده، از سكوی تحريم انتخابات پائين نمی آيند. آنها روی
انفعال داخل كشور البته حساب باز كرده اند و اين انفعال را می
خواهند به حساب فراخوان تحريم خود بگذارند. بنظر می رسد كه
انفعال داخل ناشی از عصبانيت مردم و خشم از حاكميت است، بی
آنكه چشم اميد به امريكا وسعت داشته باشد. اما در ميان
اپوزيسيون خارج از كشور برعكس است و با آنكه رسما گفته نمی
شود، پايان تحليل های آنها به آن اميد پنهانی باز ميگردد كه به
دخالت مستقيم امريكا در امور داخلی ايران ختم می شود.
2- در داخل حاكميت، تمام آن طيفی كه عليه حضور مردم درانتخابات
توطئه می كند، رد صلاحيت می كند، به متينگ انتخابات معين، محمد
رضا خاتمی و كروبی حمله می كند و ميدان را می خواهد از مردم
خالی كند تا با رای متشكل 7 ميليونی خود قوه مجريه را دراختيار
بگيرد نيز در انديشه پنهان خود، امريكا را مورد نظر دارد. نه
برای مقابله با آن، بلكه برعكس، برای ايجاد فضای بسته سياسی در
كشور، سركوب مخالفان داخلی و سپس نشستن بر سر ميز مذاكرات و
معامله با امريكا، فارغ از (بقول خود) نق و نق های رقيب!
شايد درآستانه برگزاری انتخابات، شرايطی فراهم آيد كه جز تحريم
انتخابات هيچ راه چاره ای باقی نمانده باشد، اما چنان شرايط و
چنان حالتی هيچ ارتباطی به لحظه و شرايط كنونی ندارد!
درهمين ارتباط، شب گذشته پيام كوتاهی از جانب برخی محافل پيگير
اصلاحات دراختيار پيك نت قرار گرفت كه بصورت مستقل در شماره
امروز، تحت عنوان( رهبری اركستر واحد "تحريم" در كجاست؟) منتشر
شده است. |
