پيش از انتخابات

اين كاش همه

ابطحی ـ ديگر اين يك عادت شده است كه قبل از انتخابات همه چيز حال و هوای ديگری دارد.

تلويزيون تحت عنوان «جمهوريت» برنامه دارد، فيلم­های سينمايی خيلی خوبی نمايش مي­دهد، مرتب فوتبال پخش مي­كند، مردم خيلی محترم هستند، چهره­های دختر و پسرای خوش تيپ را نمايش مي­دهد و مهم­تر با آن­ها مصاحبه هم مي­كند.

در صحنه­ی سياست بعد از سال­ها زندان معلوم مي­شود عباس عبدی بي­گناه بوده، زندان باقی لغو مي­شود، فرمانده­ی نيروی انتظامی سابق لبخند مي­زند، شهردار تهران برای ثبت نام كت و شلوار و پيراهن خوش­رنگ مي­پوشد. رابطه با آمريكا مزه­ی سخنان كانديداها مي­شود و قوه­ی قضائيه عليه ضابطان بخشنامه صادر مي­كند.

در عرصه­ی فرهنگی وبلاگ­نويسان عزيز مي­شوند. كانديداها پشت اينترنت عكس مي­گيرند. مسؤلان كشوری و لشگری دست به سينه راه مي­روند. همه به نمايشگاه كتاب مي­روند وبه اهالی مطبوعات عرض ارادت مي­نمايند و ايرانيان خارج از كشور هم عزيزان مي­شوند.

در سياست خارجی هم وقتی بحث همه دنيا در مورد غنی سازی در ايران هست، هيچ كانديدايی به آن حوزه نزديك نمي­شود.

و از همه مهم­تر، همه خاكستری و با احتياط حرف مي­زنند و مواظبند بفهمند كه حرف­ها شان چه تأثيری روی مردم دارد و اگر هم گافی بدهند فوری تكذيب مي­كنند.

و خلاصه زندگی قبل از انتخابات برای يكی دو ماهی شيرين مي­شود.