دوئل آخر
ميان‌هاشمی رفسنجانی
 و علی خامنه ای"رهبر"

حسين شريعتمداری مدير مسوول كيهان و سردار "اعتراف گيری و تواب سازی" كه نقش مشاور امنيتی – مطبوعاتی را در بيت رهبری دارد، طی سرمقاله‌ای در كيهان نوشت:

"رياست مجمع مصلحت نظام جايگاه بسيار حساسی است و آقای‌هاشمی بهتر است اين جايگاه را با قدرت و قوت حفظ كند. كمتر كسی مانند آقای‌هاشمی رفسنجانی می‌تواند در جايگاه مجمع مصلحت نظام منشا خدمات ارزنده باشد. هميشه نبايد به فكر رياست جمهوری بود و مساله سهم سرباز جمهوری بودن است"

اين ادبيات و جملات تنها می‌تواند نقل مستقيمی از رهبر باشد كه شريعتمداری مامور ابلاغ رسمی آن در روزنامه خود به‌هاشمی رفسنجانی شده است.

روزنت "امروز" تلويحا نوشت كه همين پيام را رهبر از خاتمی خواسته بود تا به‌هاشمی رفسنجانی برساند، اما خاتمی زير بار انتقال چنين جمله‌ای به‌هاشمی رفسنجانی نشده است.

عليرغم انتشار اين سرمقاله و بهم خوردن جلسه سخنرانی‌هاشمی در مراسم دولتی اول ماه مه، وی روز گذشته با كاركنان بورس ملاقات كرد و بار ديگر همان مواضع ماه‌های اخير را برای ورود به صحنه انتخابات رياست جمهوری تكراركرد. اين كه كانديداهای موجود( البته روی سخن او عمدتا جبهه راست است) نمی توانند مملكت را اداره كنند و او چاره‌ای ندارد كه برای حفظ جمهوری اسلامی وارد ميدان شود.

هاشمی دقيقا ميداند كه علی خامنه‌ای و فرماندهان سپاه كه دور او جمع شده اند به هيچ وجه موافق رياست جمهوری او نيستند، چرا كه حتی قدرت كنونی رهبر نيز می‌تواند تقسيم شود، درحاليكه او و فرماندهان طرفدارش در سپاه از طرح تمركز قدرت در بيت رهبری دفاع می‌كنند.

شواهد نشان ميدهد كه‌هاشمی رفسنجانی بسيار زودتر از اينها( شايد از يكسال پيش) با آگاهی از همين مقاومت‌ها و رقابت‌ها بود كه زمينه جلب موافقت روحانيون قدرتمندی مانند مهدوی كنی و واعظ طبسی و حتی مشگينی و بخشی از جامعه مدرسين حوزه علميه قم را برای به ميدان آمدن خود جلب كرد. همين زيركی اكنون توازن قوا در مجلس خبرگان و حتی شورائی كه برای رهبری انتخابات رياست جمهوری تشكيل شده را به سود‌هاشمی تثبيت كرده است. دراين شورا مشگينی رئيس مجلس خبرگان، آيت الله كنی دبيركل جامعه روحانيت مبازر و احمد جنتی قرار گرفته اند كه آن دو آيت الله اول، برای احمد جنتی نيز وزن و اعتباری نه مذهبی و نه سياسی قائل نيستند.

هاشمی می‌داند كه اين "دوئل" آخر قدرت در جمهوری اسلامی است، كه اگر آن را ببازد، نه تنها حاشيه نشين نظام خواهد شد، بلكه ممكن است سرنوشت احمد خمينی را پيدا كند. بنابراين اين جنگی است با چنگ و دندان برای زنده ماندن سياسی و جانی!