اگر نگاهی به آمارهای چند ساله اخير روزنامه‌ها و مجلات بيندازيد و يا اگر يك هفته پای خبرهای راديو و تلويزيون بنشينيد آمار جالبی از اوضاع تحصيلات دانشگاهی در ايران به دست خواهيد آورد، و نكته جالبتر آن است كه همه اين آمار را با افتخار بيان می‌كنند! حتما در جريان هستيد كه طبق آمار اكثرا ورودی‌های ساليان اخير دانشگاه‌ها دختران بوده اند ، در همين سال جاری حدود 60% از ورودی‌ها را دختران تشكيل داده اند! اما سوال اين است كه ، چرا آمار ورودی دانشگاه‌ها طی سال‌های اخير بدين منوال بوده است؟!

فاصله بين هر دو كنكور يك سال است و اگر كسی نتواند بار اول قبول شود دقيقا يك سال بايد صبر كند! اين فاصله شايد برای دختران مشكلی ايجاد نكند چون آنها با مسائلی از قبيل سربازی سر و كار ندارند! اما اگر پسری نتواند به دانشگاه راه پيدا كند، ناچار است به سربازی برود! و حتما می‌دانيم كه طول دوره سربازی دقيقا بيست و يك ماه است! در تمام طول اين مدت كه يك پسر در سربازی می‌باشد (يعنی دو سال ) دقيقا شانس قبولی دو دختر را فراهم می‌كند و يا دست كم اينكه شانس قبولی يك دختر را دو برابر می‌كند.

شايد يكی از راه حل‌های خوب برای اين مسئله بدين گونه باشد كه در حين انجام وظيفه سربازی پسرها بتوانند به تحصيلشان ادامه دهند! به هر حال چيزی كه مهم است اين است كه هر آماری نشان دهنده يك واقعيت و يك علت است و يك سری اثرات هم به دنبال دارد، سعی كنيم قبل از اينكه به چيزی افتخار كنيم، اول ببينيم كه واقعيت موجود چيست؟ به چه علت چنين چيزی بوجود آمده است و چه اثراتی دارد؟