شادی صدر، وكيل قضائی و از فعالان حقوق زن در جمهوری اسلامی در نامه سرگشاده‌‏ای خطاب به رئيس جمهوری، ممنوع الخروج شدن خود را مطرح و خواهان رسيدگی به آن شد. او در نامه خود نوشت:

«... در تاريخ بيست و سه بهمن هشتاد و سه با مراجعه به اداره گذرنامه متوجه شدم ممنوع‌‏الخروج شده‌‏ام، بنابراين نامه‌‏ای برای جناب آقای يونسی؛ وزيرمحترم اطلاعات نوشتم و ضمن شرح موضوع، خواستار مشخص شدن مرجع صدور دستور و علت آن شدم. همچنين خاطر نشان ساختم هيچگونه پرونده‌‏ای عليه من در هيچ يك از مراجع قضايی ايران تا همين امروز وجود ندارد و دادستان محترم تهران، آقای مرتضوی نيز در يك ملاقات حضوری صدور دستور ممنوعيت خروج مرا از ناحيه دادسرای تهران تكذيب كرده است. در آن نامه، اعتراض خود را نسبت به اصل تصميم و عدم رعايت روند قانونی و اين كه دستور ياد شده نه كتبی و نه قبلی به من اعلام نشده است، تا فرصت هرگونه دادخواهی از اين تصميم از من سلب شود، بيان كردم، اما متاسفانه تا همين امروز كه بيش از دو ماه از اطلاع من نسبت به ممنوعيت خروجم می‌‏گذرد، علی رغم پيگيری‌‏های مكرر هيچ‌‏گونه پاسخ قانع كننده‌‏ای از وزارت اطلاعات دريافت نكرده‌‏ام.
در ادامه اين نامه آمده است: قبل از هر چيز خواهان آنم كه معلوم شود كدام نهاد اطلاعاتی و با چه استدلالی دستور ممنوعيت خروج و ضبط گذر نامه‌‏ام را صادر كرده است. اين موضوع از اين حيث برايم مهم است كه در دو ماه گذشته به اين نتيجه رسيده‌‏ام، نهاد مزبور هر چه هست نه تنها حاضر نيست به روال قانونی كه خود از آن به عنوان ابزاری برای ممنوع الخروج كردن من استفاده كرده تن در دهد و تصميم خود را كتباً و قبلاً پيش از آن كه برای كاری گذر من به اداره گذر نامه بيفتد، اعلام كند، بلكه حتی حالا كه ديگر می‌‏دانم ممنوع الخروج شده‌‏ام، حاضر نيست از پشت درهای بسته بيرون بيايد و شجاعانه از تصميم خود دفاع كند، در حالی كه اگر واقعاً اين دستور را مبنايی هست، چه هراسی از روشن شدن آن برای همگان وجود دارد.
... من به عنوان روزنامه‌‏نگار سابق و وكيل دادگستری فعلی و البته در همه حال، فعال امور زنان چه نوع خطری را می‌‏توانم برای نظام جمهوری اسلامی ايجاد كنم كه خروجم از كشور خلاف مصالح ملی شناخته شود؟

از نظر من بين خشونت و تحقير هر روزه زنان كه نمی‌‏توانند از كشور خارج شوند، مگر به اجازه شوهرانشان و خشونت و نقض حقوق بشر يك فعال حقوق زنان توسط حكومت فرق چندانی نيست، زيرا منشأ هر دو قدرت مردسالار است كه خود را پس قانونی ناعادلانه پنهان می‌‏كند. با همه اين اوصاف باز هم كارگزاران سياست خارجی‌‏تان در نشست‌‏های پر طمطراق آن سوی مرزها خواهند گفت؛ در ايران خشونت عليه زنان وجود ندارد؟