به هوش باشید!

تکاپوهای مردمی، درانتخابات شکل می گیرد

                                                              مسعودبهنود

... تفاوتی که در ميانگين خواست مردم داخل کشور و اکثريت مهاجران آزادی خواه ايرانی وجود دارد، بر خلاف آن که خشگ مغزان وانمود می کنند در ناآشنائی و جدائی اين دو از هم نيست. به باورم تنها در آن جاست که گروهی عادت کرده اند که به واقعيت دگرگون های تدريجی تن بسپارند، گروه دوم از آرمان ها می گويند و کمتر خود را به امکان پذير بودن رسيدن شتابان به اين آرمان ها دلشمغول می کنند...

بر خلاف آن که بعضي مي گويند و مي نويسند با نزديک شدن تاريخ برگزاری انتخابات رياست جمهوری، اين بار بيش از هر انتخابات ديگری در ربع قرن گذشته، و حتی بيش از انتخابات حماسی دوم خرداد، گفتگوی انتخابات ، بحث اين يا آن دارد وارد خون جامعه می شود. آرام آرام نظر مردم ايران و هم افکارعمومی جهان به انتخابات در ايران جلب می شود. درهمين حال مذاق کلی روشنفکرانه همچنان به تحريم ميل دارد. خطر اين دو گونگی توام با رودربايستی با خود و با واقعيات اين است که بار ديگر حادثه ای را در کشور ممکن می سازد که به نوعی سرنوشت مردم به آن بسته است و باز هم جای روشنفکران و نظريه پردازان در آن خالی می ماند....

آن چه ذهن مرا به عنوان کسی که نزديک چهل سال است به مشاهده و گزارش وقايع مشغولم گرفتار خود می دارد، سرنوشتی است که تکرارش می تواند غم انگيزترين باشد. آيا شرط وفاداری به آرمان های آزادی خواهانه و مردم سالارانه اين است که آن بخش از جمعيت کشور را که اين روزها درگير بحث انتخابات شده اند و می خواهند چتری در حد مقدور بر بالای سر بگشايند تنها گذاشت و فقط با خود سخن گفت. خودی که معتقدست تا استقرار دموکراسی و موازين آن بايد از انتخابات دوری جست و آن را تحريم کرد. آيا اين شرط سياست ورزی است که آدمی خود را در يک بازی بزرگ اجتماعی در يک نقطه قفل کند که آن نکردن کاری و نشستن به انتظار معجزه ای از دور باشد.