روزنامهی فايننشنال
تايمز با سعيد حجاريان گفتگو كرده است.
حجاريان دراين مصاحبه هشدار میدهد ترور
امروز نيز میتواند در تهران انجام شود.
درباره آمريكا میگويد:
امريكا برای تهديد ايران تقريبا هر روز به
دنبال هرگونه بهانه از جمله مسالهی
هستهيی، تروريسم، حقوق بشر و يا روند صلح
خاورميانه است. اين كشور فشارهای مختلفی
را اعمال ميكند، اما برخی از اين فشارها،
شرايط را در (ايران) نظاميتر ميسازد و
در چنين فضايی دموكراسی كشته ميشود.
آمريكا در زمان رياست جمهوری بيل كلينتون،
كارآيی بيشتری داشت كه طی آن مادلين
آلبرايت، وزير امور خارجه وقت در راهی
برای كاهش تنش (ميان دو كشور) به نقش
واشنگتن در كودتای نظامی سال 1953 در
ايران كه به سرنگونی محمد مصدق، نخستوزير
وقت اين كشور انجاميد، اذعان كرد.
امريكا تحريم ايران را از
سال 1979 تشديد كرد و اكنون نيز در پی
ارجاع پرونده اتمی ايران به شورای امنيت
سازمان ملل و بازهم تشديد اين تحريم است.
اين مساله را نميتوان با آپارتايد
آفريقای جنوبی كه تحريمها به تقويت
مخالفت در اين كشور انجاميد، مقايسه كرد؛
اين مساله در ايرانی كه تحريمها به مردم
صدمه ميزند، مطرح نيست.
درباره انتخابات اخير
رياست جمهوری حجاريان میگويد:
نتيجه هر انتخاباتی در
ايران به اين مربوط ميشود كه دموكراسی تا
چه اندازه استحكام يافته باشد. اگر ايران
مانند فرانسه بود هيچ مشكلی نبود. [ژان
ماری] لوپن ميتوانست پيروز شود و ديگر
احزاب اين شانس را داشتند كه در دور بعد
پيروز شوند، اما انتخابات ما نشان داد، يك
دولت پنهانی به طور مخفيانه عمل ميكند.
اين دمكراسی شبيه يك نردبان است كه يك نفر
بالا ميرود و به ديگران لگد ميزند.
تبليغات انتخاباتی احمدی
نژاد بسيار ماهرانهتر از مبارزات
تبليغاتی رقبايش بود و خواست اصلی مردم را
نشانه گرفت.
او بر روی چهار شكاف كار
كرد:
فقر، عليه ثروت،
دانشگاهيان در برابر روحانيت،
گرفتن چهره ای غير حكومتی،
سخنگوئی مردم مذهبی عليه سكولاريست ها.
اكنون با مجلس، شورای شهر
و رياست جمهوری روبروهستيم، كه همگی در
دست محافظه كاران است و آنها هيچ كدام به
اصلاح طلبان كمك نخواهند كرد. ما به
اپوزيسيون و از نوع غيرخشن آن تبديل
ميشويم. نه اپوزيسيون غيرقانونی در اروپا
و آمريكا كه نميتواند هيچ كاری انجام
دهد. آنها بيهوده دست و پا میزنند.
فايننشنال تايمز در پايان
مینويسد:
در پايان مصاحبه، حجاريان برخاست، دست
داد و گفت: ببين! روی پايم ايستادهام. |