غزاله عليزاده  داستان نويسی بود كه اگر مانده بود،‌ای بسا جای خالی بزرگانی را در آينده پر می‌كرد كه اكنون در نام و آوازه امثال "سيمين دانشور" خلاصه شده است.

گرفتار سرطان شد اما همه دردهای او دراين بيماری خلاصه نمی شد. اگر نبود برنامه امنيتی "هويت" و پخش آن از سيمائی كه علی لاريجانی مصدر آن بود و سعيد امامی هدايت كننده امنيتی آن، او همه اين دردها را تحمل می‌كرد و می‌ماند. آنقدر كه سرطان از پايش در آورد. چنين نشد و برنامه "هويت" ضربه را به ريشه‌های او زد و روح و روانش را كشت. عاشق نيما بود و شيفته سرزمين نيما. سرانجام، او را يافتند.‌بی‌جان و آويزان بر شاخه درختی در يكی از زيباترين چشم اندازهای" جواهرده" رامسر. در سده نيما، از نيما خواند و سپس فصلی از "خانه ادريسی‌ها". به ياد او كه از قربانيان برنامه "هويت" لاريجانی- امامی بايدش ناميد، صدايش را با شعری از نيما می‌شنويد.