شوراها

با غفلت عمومی، می شود

حزب سراسری "پادگانی"

سرانجام لیست ائتلافی اصلاح طلبان برای شرکت درانتخابات شوراها و بویژه شورای شهر تهران اعلام شد، درحالیکه هیچ ارگان خبری و تبلیغی گسترده ای برای رساندن نام این افراد به مردم باقی نمانده و ارتباط ها قطع است. دولت روی تمام این امکانات دست گذاشته است. از تلویزیون تا مطبوعات و از سالن سخنرانی تا مساجد و نماز جمعه ها. به این ترتیب، خطر بی تفاوتی و بی خبری مردم بسیار جدی است و از دل همین بی خبری و بی تفاوتی می تواند همان نتیجه ای بیرون بیاید که درانتخابات ریاست جمهوری و یا انتخابات دوره دوم شوراها بیرون آمد. درحالیکه سرنوشت انتخابات خبرگان را روشن کرده اند و تقریبا با تعداد کاندیداهائی دو برابر اعضای این مجلس می روند تا کار آن مجلس را یکسره کنند، انتخابات شوراها جلوه ای برای رقابت به خود گرفته است. رقابتی که تعیین کنندگان تکلیف مجلس خبرگان، خیال دارند با به میدان کشاندن بسیج و خانه نشین ساختن مردم از آن پیروز بیرون بیآیند. بی تفاوتی چنان است که حتی تلویزیون های لس آنجلسی هم خیالشان از بابت شرکت مردم راحت است و مطمئن اند که مردم انتخابات را رها کرده و چشم انتظار ضربه ای از بیرون اند!

بدین ترتیب، نتیجه شوراها بستگی به شم و درایت خود مردم پیدا کرده است. جنبش پراکنده شده دانشجوئی غرق مسائل خویش است و روزنامه ها در سرازیر تیراژ و توجه مردم. دو تفاوت عمده ای که این انتخابات را از انتخابات سالهای اول اصلاحات جدا می کند و جداکنندگان بسیار دقیق می دانستند کجا را بزنند تا وضع این شود که شده است. دراین میان، البته سهم آنها که خروج انقلابی از حاکمیت را تبلیغ می کردند، در مراسم 16 آذر آن نمایش ها و پرخاش های بچگانه را در برابر خاتمی از خود نشان دادند و نتوانستند بفهمد چه رویدادهائی برای آینده در تدارک است، آنها که از کنار یگانه امکان واقعی برای انتخابات ریاست جمهوری دوره هشتم، یعنی مهدی کروبی را ندیده گرفتند و دچار خوش خیالی شدند و آرزوها را جانشین واقعیت کردند و...کم نیست. در بیرون از حاکمیت هم به همینگونه. آنها که در سندیکای کارگران شرکت واحد اهمیت مذاکره و تفاهم با شهردار جدید- قالیباف- را بعنوان استفاده از تضاد موجود بین شهردار و رئیس جمهور درک نکرده و نتوانستند آن را ذخیره ای برای ادامه مانورها کنند و در صحنه باقی مانند و... سهم کمی نداشته و ندارند.

همه این تجربه در پشت سر قرار دارد و امروز در سخت ترین شرایط و در تنگنائی که شاید در 27 سال گذشته سابقه نداشته انتخابات شوراها در پیش است. اگر نتوان به پیروزی نسبی هم دست یافت، آنگاه شرایط برای تبدیل شوراها به واحدهای سازمان و حزب سراسری پادگانی فراهم خواهد شد و حاکمیت لباس شخصی ها قطعی! دراینصورت، تئوری جدید رهبر که در روزهای اخیر و با انتقاد از روشنفکران بخاطر انتقاد از سیاست جنگی و حاکمیت نظامی بیان شده تحقق خواهد یافت: حاکمیت سراسری نظامی!