ادامه توطئه عليه خاتمی
ازترس است يا حسادت؟
 فخرالسادات محتشمی پور- روزها

در 8 سال رياست جمهوری آقای خاتمی كه هر 9 روز سهميه حد اقل يك بحران مفروض بود، عادت كرده بوديم كه در آستانه و در طی هر سفر خارجی او كه تماماً مقرون با موفقيت و غرورآفرينی بود، اظهارات و اقدامات نسنجيده و نامربوط و زشت و بد فرجامی كه صرفاً ناشی از حقد و حسد بود را از جانب مخالفانش انتظار بكشيم. او رنج كشيد و ما رنج كشيديم و او صبوری كرد و ما فغان برآورديم و داستان ادامه پيدا كرد تا امروز. آری تا همين امروز كه او ديگر هيچ مسئوليت اجرايی در كشور ندارد؛ اما روح بزرگش او را نه تنها نسبت به كشورش بلكه نسبت به دنيا متعهد و مسئول كرده است. مبتكر گفتگوی تمدن ها را در بحبوحه جنگ طلبی، افزون خواهان نفس پرست به نقاط مختلف دنيا می طلبند و او متواضعانه می رود تا از صلح و دوستی و مهربانی و نوع دوستی بگويد. می رود و افتخار می آفريند، اما بيماری های روحی و نفسانی، گويی بی درمان شده و حسادت ها و كينه ها همچنان باقی است.

لابد شما هم اين روزها خبر هتاكی ها و ياوه سرايی ها در مورد او و خاندانش را، آن هم در همان زادگاهش شنيده ايد! آنچه شنيدم باور نكردم تا اخبار مربوط به واكنش های مردمی در اين ارتباط منتشر شد و عده ای برای انتشار آن اراجيف مجبور به عذرخواهی شدند و عده ای ديگر در مقام توجيه برآمدند كه گوينده نيروی اخراجی سپاه بوده و چه و چه ...

منبع اصلی خبر را پيدا نكردم كه لينك بدهم، ظاهراً از روی سايت مربوطه برداشته شده به دليل ميزان فضاحت و عمق شناعت. اما اصلاً از اين كنكاش ها چه سود؟ مگر مخالفين خاتمی كه در آستانه هر انتخابات برای سياه كردن همه واقعيت ها از هيچ فرومايگی و دنائتی فروگذار نكردند، نيازی به باز شناسی دارند؟ آن چه نياز به باز شناسی دارد روندی است كه طی شده تا كشوری كه حكومت اسلامی دارد اين طور بيمارگونه اسير بداخلاقی های مفرط شود، كه دامنه سرايت آن از حوزه سياست به سرعت به اجتماع كشيده شده است. تا جايی كه امروز از نگاه بعضی همه متهم و مقصر و توطئه گرند، مگر اينكه خلافش ثابت شود .(عنوان اصلی اين مطلب "حقد و حسد" است)